Απορροφημένη από την διαχείριση της εξουσίας η Δεξιά παρακολούθησε αμέτοχη τους ηττημένους του Γράμμου και του Βίτσι να γράφουν στη λογοτεχνία, τη μουσική και τις τέχνες τη δική τους Ιστορία. Και αυτοί το κατάφεραν με τρόπο συχνά ενδιαφέροντα καλλιτεχνικά και πάντως με όλη την αυτοπεποίθηση του ιδεολόγου, που έλειπε από τους νοικοκυραίους της Δεξιάς που θεωρούσαν ότι αυτοδίκαια ο κόσμος τους ανήκε και δε θα χρειαζόταν ποτέ ξανά να πολεμήσουν γι’ αυτόν.
Ακόμη και όταν οι καθηγητές και οι δάσκαλοι δεν είναι αριστεροί, έχουν αποδεχθεί ότι η ρητορική τους οφείλει να είναι. Είναι το status quo που δεν αλλάζει. Οι ιερές αγελάδες της αριστεράς κατευθύνουν από καθέδρας τα ελληνόπουλα από τα νηπιαγωγεία μέχρι τα Πανεπιστήμια. Και έτσι μας λένε πρέπει να εξακολουθήσει να είναι.
Εμείς δεν το δεχόμαστε. Δεν δεχόμαστε άλλες γενιές Ελλήνων να μολυνθούν από την ρητορική της παγκοσμιοποίησης, της ισοπέδωσης και της προαγωγής της πολυπολιτισμικότητας που είναι οι πολιορκητικοί κριοί της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Η κάλπικη φιλία των λαών όπου οι Έλληνες πρέπει να σκύβουν το κεφάλι στους ξένους, και να ντρέπονται για τα κατορθώματα των παππούδων τους για να μην θιγούν οι απόγονοι των κανιβάλων από τη μια και από την άλλη των σιωνιστών που υπαγορεύουν την πολιτική ορθότητα στους λαούς, είναι για μας ένα παραμύθι που χρησιμοποιεί η παγκόσμια νέα τάξη και οι υπηρέτες της για να ναρκώνουν το λαό μας και να απομυζούν την ικμάδα του.
Όπως συνέβη και με τη μονόπλευρη λήθη των εμφυλιοπολεμικών παθών , η μονομερής υποχώρηση της ελληνικής παιδείας από την καλλιέργεια της ιστορικής μνήμης και της αισθητικής ανέλιξης αποθράσυνε αυτούς που προωθούν τα ισοπεδωτικά ,
http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/chrush-augh-h-nioth-ths-ellados#.ULcjNaycdHc