Ναι, δεν είναι σωστό να ξύνουμε παλιές πληγές. Ναι, πρέπει να υπάρξει εθνική συμφιλίωση. Ναι, πρέπει να υπάρξει λήθη του κακού παρελθόντος, που διχάζει τους Έλληνες. Ναι, αλλά η λήθη δεν μπορεί να είναι μονόπλευρη και να εμφανίζονται σήμερα οι προδότες ως ήρωες και οι ήρωες ως προδότες. Ναι, αλλά δεν μπορεί να ξεχάσουμε την Ιστορία μας, γιατί οι λαοί που ξεχνούν την Ιστορία τους πεθαίνουν. Η ανάδειξη, λοιπόν, της παραποιημένης ιστορικής αληθείας για τα γεγονότα του «Κόκκινου Δεκέμβρη του ’44», είναι η μόνη σκοπιμότης της σημερινής μας ιστορικής αναδρομής.
Μάιος 1944: Η Ελλάς στην βρετανική σφαίρα επιρροής.
Τον Οκτώβριο του ’44, οι Γερμανοί αποχωρούν από την Ελλάδα, ενώ ηττώνται σε όλα τα μέτωπα. Η τύχη του Μεγάλου Πολέμου έχει πλέον κριθεί, και μόνο ένα θαύμα μπορεί να αλλάξει τον ρου της Ιστορίας. Δύο εκ των «μεγάλων νικητών», οι Άγγλοι και οι Σοβιετικοί, είχαν ήδη κάνει τις συμφωνίες τους, για το μοίρασμα των ζωνών επιρροής. Η εκχώρηση της Ελλάδος στην βρετανική σφαίρα επιρροής, είχε συμφωνηθεί κατ’ αρχάς τον Μάιο του 1944, κατά την συνάντηση του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών, Α. Ήντεν, με τον σοβιετικό πρεσβευτή στο Λονδίνο, Ι. Γκούσεφ. Απόδειξη της ισχύος των συμφωνηθέντων του Μαΐου, είναι ένα υπόμνημα του Α. Βισίνσκυ, Σοβιετικού αντιπροσώπου στο Συμβούλιο Ασφαλείας, στις 23/09/1944: «Η σοβιετική κυβέρνηση ενθυμείτε πως τον Μάιο του ’44, στις συνομιλίες του Ήντεν με τον σοβιετικό πρεσβευτή Γκούσεφ, συμφωνήθηκε ότι η Ελλάδα ανήκει στην βρετανική σφαίρα επιρροής και η Ρουμανία στην σοβιετική. Τηρώντας την συμφωνία μας, η σοβιετική κυβέρνηση επιβεβαιώνει ότι δεν έχει αντίρρηση για την αποστολή βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα και δηλώνει ότι δεν προτίθεται να στείλει δικά της στρατεύματα» (πηγή: «Το Βήμα», της 11/12/1994). Επίσης, μια ακόμη απόδειξη, είναι το γεγονός ότι ο Σοβιετικός στρατάρχης Τολμπούχιν σταμάτησε την προέλασή του στα σύνορα της Βουλγαρίας και δεν κατήλθε στην Ελλάδα, παρά τις… αγωνιώδεις προσκλήσεις των κουκουέδων.
Η «συμφωνία των ποσοστών», μεταξύ Τσώρτσιλ και Στάλιν.
Η πρώτη συμφωνία του Μαΐου, επικυρώθηκε την 9η Οκτωβρίου 1944 (λίγες ημέρες προ της αποχωρήσεως των Γερμανών από την Ελλάδα), με την λεγομένη «συμφωνία των ποσοστών», κατά την συνάντηση Τσώρτσιλ-Στάλιν, στην Μόσχα. Ιδού πως περιγράφει τον ωμό διαμελισμό των Βαλκανίων σ’ ένα παλιόχαρτο, ο Τσώρτσιλ: «Δήλωσα: Ας τακτοποιήσουμε τις υποθέσεις μας στα Βαλκάνια. Τα στρατεύματά σας βρίσκονται στην Ρουμανία και στην Βουλγαρία. Έχουμε στις χώρες αυτές συμφέροντα, αποστολές, πράκτορες. Ας αποφύγουμε να συγκρουστούμε επί θεμάτων που δεν αξίζουν τον κόπο. Ως προς ότι αφορά την Μεγάλη Βρετανία και την Ρωσσία, τι θα λέγατε για μια υπεροχή κατά 90% υπέρ ημών στην Ελλάδα και για μια ισοτιμία 50% στην Γιουγκοσλαβία; Ενώ μετέφραζαν όσα είπα, έγραψα σε μισή κόλλα χαρτί: Ρουμανία: Ρωσσία 90% – Άλλοι 10%, Ελλάδα: Μεγάλη Βρετανία 90% – Άλλοι 10%, Γιουγκοσλαβία: 50%, Βουλγαρία: Ρωσσία 75% – Άλλοι 25%. Έσπρωξα το χαρτί μπρος στον Στάλιν, που είχε ήδη ακούσει τη μετάφραση. Επικράτησε μια μικρή σιγή και κατόπιν πήρε ένα μπλε μολύβι, έκανε στο χαρτί ένα χοντρό σήμα συμφωνίας, και κατόπιν το επέστρεψε. Το όλο θέμα τακτοποιήθηκε σε λιγότερο χρόνο απ’ ότι χρειάζεται κανείς για να γράψει τα παραπάνω…» (πηγή: Τσώρτσιλ, «Απομνημονεύματα»).
Το ΚΚΕ τα εγνώριζε όλα!
Ερώτηση: Εγνώριζε το ΚΚΕ περί των συμφωνιών του Μαΐου και του Οκτωβρίου; Σίγουρα τις εγνώριζε εγκαίρως! Η «γραμμή» από την Μόσχα έφθανε πάντα στην ώρα της! Αυτό αποδεικνύεται, κατ’ αρχάς, από το γεγονός ότι το ΚΚΕ απεδέχθη την νομιμότητα της εξορίστου κυβερνήσεως «εθνικής ενότητος» υπό τον Γ. Παπανδρέου, κατά την «Διάσκεψη του Λιβάνου» (29/07/44), ενώ προηγουμένως είχε αντιρρήσεις. Μάλιστα, το ΕΑΜ μετείχε στην κυβέρνηση Παπανδρέου με 6 υπουργούς. Η αλλαγή γραμμής οφείλεται στην επίσκεψη της σοβιετικής στρατιωτικής αποστολής υπό τον συνταγματάρχη Ποπώφ, στο ορεινό στρατηγείο των συμμοριτών στην Θεσσαλία, τέσσερις ημέρες ενωρίτερα. Δεύτερον, από την υπογραφή του στρατιωτικού ηγέτη του ΕΛΑΣ, Σ. Σαράφη, στην «Συμφωνία της Καζέρτας» (26/09/44), με την οποία όλες οι εν ενεργεία ανταρτικές ομάδες υπάγονταν στην υπό τον Γ. Παπανδρέου κυβέρνηση του Καΐρου, η οποία με την σειρά της τις έθετε υπό τας διαταγάς του Εγγλέζου στρατηγού Σκόμπυ, διοικητού των συμμαχικών δυνάμεων για την απελευθέρωση της Ελλάδος. Προφανώς, ο Σαράφης δεν θα αποτολμούσε να υπογράψει τέτοια συμφωνία, που στην ουσία ακύρωνε τα σχέδια του ΚΚΕ για βίαιη κατάληψη της εξουσίας, μετά την επικειμένη αποχώρηση των Γερμανών, χωρίς την σύμφωνη γνώμη της ηγεσίας του ΚΚΕ κι αυτή με την σειρά της χωρίς την σχετική εντολή από την Μόσχα. Τρίτον, από την αδράνεια που έδειξε το ΚΚΕ προς κατάληψη της εξουσίας, αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν είχε ακόμα κανένα ένοπλο στήριγμα και μ’ ένα φύσημα θα έπεφτε. Πράγματι, οι εθνικές δυνάμεις του Ζέρβα βρίσκονταν στην Ήπειρο, τα Τάγματα Ασφαλείας είχαν εξουδετερωθεί (όσοι άνδρες τους γλίτωσαν από το λεπίδι του Βελουχιώτη ήταν κρατούμενοι των Άγγλων, στο Γουδί και σε πρόχειρα στρατόπεδα συγκεντρώσεως στην επαρχία), ενώ οι πρώτες οργανωμένες εθνικές στρατιωτικές μονάδες της Μέσης Ανατολής, η «Ταξιαρχία του Ρίμινι» και ο «Ιερός Λόχος», κατέφθασαν στην Αθήνα στις 9 Νοεμβρίου.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΔΩ: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/olh-h-alhtheia-gia-ton-kokkino-dekembrh-tou-44#.ULsi1oOcdHc