Δίλημμα παλιό της Ιστορίας μας. Εμείς και οι άλλοι. Απαντήθηκε από το Λεωνίδα στις Θερμοπύλες. Από τον Κολοκοτρώνη στην Τριπολιτσά. Η Ιστορία το φέρνει για μια ακόμη φορά στο δρόμο μας.
Ελλάδα ή Ανατολή; Ελλάδα ή Δύση; Ελλάδα ή αργύρια;
Πάντοτε υπήρχαν κάποιοι πρόθυμοι να δεχθούν τα αργύρια σε αντάλλαγμα την προσφορά των υπηρεσιών τους.
Η πολιτική σκηνή της χώρας έχει το ίδιο δίλημμα να απαντήσει. Και φαίνεται ότι έχει δώσει την απάντησή της. Όταν οι Έλληνες υπουργοί και βουλευτές απαντούν ότι τους είναι αδιανόητο να αδικηθούν οι καημένοι οι δανειστές , δηλαδή οι μεγάλες παγκόσμιες τράπεζες, όταν οι Έλληνες πολιτικοί σκέπτονται τους ξένους και όχι τους Έλληνες στο όνομα των οποίων δανείζονταν επί δεκαετίες, όταν, τέλος, οι Έλληνες πολιτικοί σκέφτονται τους ξένους τραπεζίτες και όχι τους Έλληνες εργαζομένους και επαγγελματίες που αδυνατούν να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στις υποχρεώσεις τους λόγω της κατάρρευσης της εγχώριας οικονομίας, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η απάντηση τους είναι «Με τους ξένους».
Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι θα πρέπει στα διαλείμματα των συσκέψεών τους με τους Έλληνες πολιτικούς να σταυροκοπιούνται. Τέτοια προθυμία πολιτικών να μαστιγώσουν, να ταπεινώσουν, να εξαθλιώσουν το λαό τους, τέτοια ελευθερία να κυκλοφορούν ασύλληπτοι αυτοί που τον αλυσόδεσαν στα γρανάζια της τοκογλυφίας, δεν πρέπει να έχουν ξαναδεί.
Η ξενομανία της ελληνικής φυλής δεν είναι νέο φαινόμενο. Με μια διαφορά. Το ξένο ήταν το τρόπαιο. Ήταν το λάφυρο μιας έντιμης μάχης. Φιλτράρονταν μέσα από την εθνική υπερηφάνεια και την φυλετική αυτοσυνειδησία και ερχόταν να συμπληρώσει μια ήδη ολοκληρωμένη ταυτότητα που δεν είχε συμπλέγματα ή αμφιβολίες.
Η σύγχρονη ξενομανία είναι μια πολιτισμική, καταναλωτική, ιδεολογική υποδούλωση, που θρέφει και θρέφεται από μια συμπλεγματική αντίληψη του εθνικού «εγώ». Μικρά διαλείμματα όπως αυτό του Μεσοπολέμου, δεν κατόρθωσαν να απαλλάξουν τον Έλληνα από την ροπή προς την αυτοϋποδούλωση σε ό,τι προβαλλόταν ως νεωτεριστικό. Ευρωπαϊκό, Αμερικανικό, Ανατολίτικο, αρκούσε να μην είναι Ελληνικό για να γίνει αντικείμενο προβολής και μαζικής κατανάλωσης.
Η σύγχρονη ξενομανία είναι η επίσημη πολιτική υποτέλειας που ακολουθούν οι ελληνικές κυβερνήσεις από ιδρύσεως του νέου ελληνικού κράτους. Μερικές αναλαμπές που εθνικές ηγεσίες εκμεταλλεύθηκαν κατάλληλα οδήγησαν στο μεγάλωμα της χώρας, την βελτίωση της ζωής του λαού και την τόνωση της εθνικής υπερηφάνειας.
Τώρα, η εθνική καταστροφή που συντελείται απαιτεί μια νέα επανάσταση σκέψης, πράξης και κυρίως, ψυχής.
Εμείς στη Χρυσή Αυγή στο ερώτημα εμείς ή οι ξένοι, απαντήσαμε. Είμαστε Έλληνες εθνικιστές και πολιτευόμαστε για την Ελλάδα και τους Έλληνες, με τους Έλληνες.
Η μόνη διέξοδος από τον φαύλο κύκλο της πολιτικής ξενοδουλείας , η μόνη διέξοδος από την ατομικιστική περιχαράκωση, η μόνη απάντηση στη θεωρία της εθνικής κατωτερότητας στην οποίαν πολιτικοί και δημοσιογράφοι έριξαν το λαό μας, είναι η ανάσταση της εθνικής υπερηφάνειας, η τροφοδότηση του εθνικού Εγώ.
Είναι η αναγέννηση της Ελλάδας μέσα από τις στάχτες ενός φαύλου πολιτικού κατεστημένου που από τη μικρασιατική καταστροφή και την προδοσία της Κύπρου μέχρι την παράδοση της χώρας στην ξένη επιτροπεία, ενήργησε συστηματικά και ενσυνείδητα υπέρ των ξένων.
Η Χρυσή Αυγή δίνει στο λαό μας τη δύναμη να πει «Φτάνει πια!».
Για τη Χρυσή Αυγή και τους Χρυσαυγίτες, η απάντηση έχει μια λέξη: Ελλάδα.
Η ΟΧΙΑ
πηγή: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/me-thn-ellada-h-me-tous-jenous#.UL3P0-Qzygw