Τραγέλαφο προκάλεσε το διάγγελμα Δημήτρη Χριστόφια προς την Π.Ε.Ο. (Παγκύπρια Εργατική Ομοσπονδία). Ο πρόεδρος Χριστόφιας μιλώντας ενώπιον των εργαζομένων τους οποίους έβαλε στο Μνημόνιο δάκρυσε λέγοντας ότι πρώτο του μέλημα είναι το “συμφέρον των εργαζομένων”. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο και απορίας άξιον που δεν βρέθηκε κανείς να του τονίσει την κύρια αντίφαση των ίδιων του των λεγομένων, όταν αμέσως πιο πριν είχε πει ότι: «Είχαμε να επιλέξουμε μεταξύ ενός επώδυνου μνημονίου και της χρεοκοπίας των τραπεζών που με τη σειρά τους θα οδηγούσαν σε κατάρρευση της κυπριακής οικονομίας και έχοντας διασφαλίσει κάποια πολύ βασικά και σημαντικά ζητήματα αναλάβαμε την ευθύνη να προχωρήσουμε με στόχο τη διάσωση της κυπριακής οικονομίας», θυμίζοντας έντονα τους Έλληνες πολιτικάντηδες του μνημονίου.
Αναμενόμενη, φυσικά, η “μνημονιοποίηση” της Κύπρου αφού διακυβεύονται συμφέροντα δισεκατομμυρίων από τους ενεργειακούς της πόρους, τους οποίους ακόμη δεν έχουν βάλει στο χέρι πλήρως οι διεθνείς επικυρίαρχοι, τους οποίους προσκυνούν ανερυθρίαστα οι δεξιοί και αριστεροί πολιτικάντηδες. Τα αφεντικά των δύο όψεων του ίδιου νομίσματος, του φιλελευθερισμού (κοινωνικού ή νεοφιλελευθερισμού) και του μαρξισμού (κόκκινου ή ροζ), είναι τα ίδια και δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη το ότι κάποιος που είναι “υπέρ των εργαζομένων” τους προσκυνά. Απλώς στην περίπτωση των φιλελεύθερων θα έχουμε απαντήσεις τύπου Άδωνι Γεωργιάδη, ενώ στην περίπτωση μαρξιστών όπως ο Χριστόφιας, η Παπαρήγα ή ο Τσίπρας, θα έχουμε κροκοδείλια δάκρυα υποκρισίας.
