Η επιχειρούμενη, το τελευταίο διάστημα και όχι μόνον, απαγόρευση και αποκλεισμός (διαλέγετε όποιον ορισμό θεωρείτε ως καταλληλότερο) της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, η οποία προωθείται από ποικίλους πολιτικούς, οικονομικούς και εκδοτικούς κύκλους, ανοίγει ένα ευρύ πεδίο για να αντιληφθούμε και πάλι την διγλωσσία και την υποκριτική στάση όλων αυτών που αρέσκονται να ομιλούν ψευδώς για δημοκρατία, πλουραλισμό και ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, αλλά στην πράξη δείχνουν ξεκάθαρα την ανελεύθερη, αντιδραστική και καταπιεστική φύση τους. Η πρόσφατη ’’πρωτοβουλία’’ Βενιζέλου είναι ενδεικτική των όσων προαναφέραμε. Μέσα στην απόγνωση και τον πανικό του για την έλευση του οριστικού πολιτικού τέλους του, -συν την ανάγκη να δείξει στην γνωστή κοινότητα (και ο νοών νοείτω…) πόσο υπάκουο και πειθαρχημένο αγοράκι είναι- ο δυστυχής αυτός πολιτικάντης έπεσε σε τραγικές αντιφάσεις όταν αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι δεν μπορεί να τεθεί εκτός νόμου η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, διαψεύδοντας ουσιαστικά τα πρώιμα λεγόμενά του και γινόμενος το απόλυτο ρεζίλι. Προέβη, όμως, σε κάποιες άλλες παρεμφερείς (λεκτικές επί του παρόντος) ενέργειες, στην προσπάθειά του να βλάψει το Κίνημά μας. Η πρώτη ενέργεια, δικαστικού χαρακτήρα, έχει να κάνει με ειδική (αυτό το ’’ειδική’’, από μόνο του, σημαίνει πολλά) ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία άτομα που έχουν παραβατική συμπεριφορά και έχουν διαπράξει στο παρελθόν ’’ρατσιστικές πράξεις’’ (αλήθεια, ποιος το ορίζει αυτό;) να μην μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα στις εκλογές. Ανταπαντούμε στον θρασύτατο ’’Ντούτσε’’ του ΠΑΣΟΚ ότι η μόνη ρύθμιση που θα πρέπει να γίνει, θα είναι αυτή όπου άτομα, τα οποία έχουν παραβατική συμπεριφορά και έχουν ’’διαπρέψει’’ στο παρελθόν σε εγκλήματα εθνικής προδοσίας (Ίμια, γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, τουρκοποίηση της Θράκης, ξεπούλημα της Μακεδονίας, εγκατάλειψη των Βορειοηπειρωτών, χορήγηση ιθαγένειας σε αλλοεθνείς, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας) καθώς επίσης και σε οικονομικά σκάνδαλα (χρηματιστήριο, Ζήμενς, παράνομοι διορισμοί, μίζες κ.τ.λ.) να μην μπορούν να συμμετάσχουν ως υποψήφιοι σε εκλογές.
Επίσης, κάτι προσπάθησε να κάνει σ’ ό,τι αφορά στους κανόνες για την χρηματοδότηση των κομμάτων. Είναι προφανές ότι ο ανάλγητος προσωρινός αρχικαρεκλάρχης του ΠΑΣΟΚ ’’εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια’’. Θεωρεί, de facto, ότι η επιβίωση και η σωστή λειτουργία ενός κομματικού φορέα εξαρτάται αποκλειστικά από την πλουσιοπάροχη κρατική επιχορήγηση. Ένα κόμμα συνώνυμο και απόλυτα ταυτόσημο με την διαφθορά, την σήψη και την παρακμή, το οποίο φυτοζωεί απ’ όλες τις απόψεις και χρωστά πολύ παραπάνω από εκατό (100) εκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες, δεν μπορεί φυσικά ούτε καν να διανοηθεί ότι υπάρχει περίπτωση ένας πολιτικός φορέας να μπορεί να λειτουργεί αξιοπρεπώς, με οικονομική αυτοδυναμία, στηριζόμενο αποκλειστικά και μόνο στις συνδρομές και τις εισφορές μελών και φίλων. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, όλα αυτά τα χρόνια, αποτέλεσε μοντέλο υγιούς οικονομικής επιφάνειας, δίχως ποτέ να πάρει χρήμα από τον δημόσιο κορβανά. Ακόμη και τώρα (και χωρίς να έχει λάβει ακόμη την χρηματική επιχορήγηση που δικαιούται) φροντίζει ώστε τα χρήματα του Ελληνικού Λαού να γυρίζουν πίσω σ’ αυτόν, με την μορφή της κοινωνικής αλληλεγγύης. Το ΠΑΣΟΚ, το οποίο μεταλλάχθηκε ολοκληρωτικά πλέον σ’ ένα αποσυνθεμένο τερατούργημα, λίγο πριν αρχίσει το πολιτικό του κουφάρι να μυρίζει αφόρητα από την βρώμα και την δυσωδία της παρατεταμένης σήψης, είχε καλομάθει τόσα χρόνια να απομυζεί τον κρατικό κορβανά συν, βεβαίως, τα διάφορα ’’δωράκια’’ τύπου Ζήμενς.
Τώρα, λίγο πριν το οριστικό του τέλος, αν και καταχρεωμένο οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και, πάνω απ’ όλα, ηθικά, έχει το θράσος να νομίζει ότι επειδή αυτό είναι ξοφλημένο (άντε, και στο άρθρο 99…), μπορεί να πιστεύει ότι το ίδιο θα συμβεί και με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, αν τυχόν δεν χρηματοδοτηθεί μελλοντικά. Το θέμα, φυσικά, ξεφεύγει από την στενή διάσταση που έχει να κάνει με την νοοτροπία ενός ολοκληρωτικά διεφθαρμένου συστήματος, το οποίο υποτίθεται προσπαθεί να προασπίσει τους νόμους του Συντάγματος. Εδώ έχουμε δύο ειδών αντιφάσεις:
α) το Σύνταγμα και τους νόμους του τους καταπατούν, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, οι ίδιοι οι δήθεν υπερασπιστές του, όλοι εκείνοι, οι οποίοι με τα σκάνδαλα, τις ρεμούλες, το αχόρταγο φαγοπότι και το ανηλεές ξεπούλημα όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών του τόπου μας, έφτασαν την Ελλάδα στην σημερινή προχωρημένη στάση εθνικής υποτέλειας και κοινωνικής εξαθλίωσης. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η τήρησή του επαφίεται στον Πατριωτισμό των Ελλήνων. Οι ίδιες οι διεργασίες και διαδικασίες της ζωής και της κοινωνίας αποδεικνύουν, καθημερινώς, ποιοι τηρούν το Σύνταγμα και ποιοι το πολεμούν με τις αντεθνικές, αντιλαϊκές και ανήθικες πράξεις τους.
β) ’’Η επιβουλή του Κοινοβουλευτισμού’’ αφορά ως κατηγορία μόνο την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ; Απ’ ό,τι φαίνεται, ναι, καθώς παρότι υπάρχουν άλλοι κομματικοί φορείς, οι οποίοι αρνούνται σαφώς την κοινοβουλευτική δημοκρατία και δεν έχουν υπογράψει την σχετική αίτηση στον Άρειο Πάγο ότι δεν αποσκοπούν στην βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος, μόνον Εμείς τους ενοχλούμε.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του ΚΚΕ, το οποίο ουδέποτε απέκρυψε τις επιδιώξεις του για την βίαιη κατάργηση της αστικής δημοκρατίας και την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου. Ακόμη πιο νωπές είναι οι δηλώσεις της Παπαρήγα ότι ’’ο ένοπλος αγώνας 1946-49 αποτέλεσε την κορύφωση της ταξικής πάλης’’. Από την ξεκάθαρα αντικοινοβουλευτική δήλωση της Αλέκας ουδείς ενοχλήθηκε, ουδείς την σχολίασε και, φυσικά, ουδείς ζήτησε να τεθεί εκτός νόμου το ΚΚΕ. Κι αυτό συμβαίνει διότι το ΚΚΕ, παρά τις όποιες βαρύγδουπες δηλώσεις που κάνει ανά καιρούς, είναι ένα απόλυτα εξαρτημένο φιλοσυστημικό κόμμα, που λειτουργεί ως το κομμουνιστικό στήριγμα του καθεστώτος. Αποτελεί ένα ιδεολογικό απολίθωμα, ένα οικτρό απομεινάρι του παρελθόντος, το οποίο δραστηριοποιείται μια χαρά μέσα στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτισμού και του καπιταλισμού, δίχως να τον αμφισβητεί έστω και κατ’ ελάχιστα. Ο καθένας, λοιπόν, κρίνεται από τις πράξεις του και αυτό συμβαίνει τόσο με το σύστημα όσο και με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Το σύστημα, με τις ποικίλες παραφυάδες του (πολιτικές, κοινωνικές, εκδοτικές) φροντίζει να διαιωνίζει την κατοχή του σε βάρος της Πατρίδας και του Λαού, φροντίζοντας μόνο για την διατήρηση των στενών συντηρητικών του συμφερόντων του. Από την άλλη μεριά, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ αποδεικνύεται με τις πράξεις της ως η μοναδική ζωντανή και αληθινή ελπίδα για τον Τόπο. Γι΄ αυτό, άλλωστε, καταφέρνει και συγκεντρώνει επάνω της τα πυρά ολόκληρου του φάσματος του εγχώριου πολιτικού κατεστημένου, τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά. Επειδή η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν είναι ένα συνηθισμένο κόμμα, όπως όλα τα υπόλοιπα, αλλά αποτελεί ένα ιδεολογικό Κίνημα, το οποίο με την Στάση και τον Τρόπο Ζωής που εκπέμπει, οδηγεί σε μια Επανάσταση Ψυχών. Και γι’ αυτό και δεν μπορεί να κριθεί με τα ταπεινά, προσκυνημένα και μίζερα κριτήρια των συμβατικών πολιτικών φορέων που υπηρετούν το καθεστώς της διαφθοράς, της σήψης και της παρακμής. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ