Η μαυροντυμένη Φάλαγγα πορεύεται προς την οχυρωμένη κορυφή. Σιωπηλή, αυστηρή, με στρατιωτική πειθαρχία ακολουθεί το πορφυρό λάβαρο.
Το σκοτάδι της μεγαλύτερης νύχτας του έτους πυκνό, τοπίο απόκοσμο, παγωμένο, έδαφος τραχύ, ανηφορικό. Τα ίχνη του μονοπατιού σβήνουν, μα εμείς χαράσσουμε το δικό μας μονοπάτι. Προ των τειχών επίπονη αναρρίχηση, τα παγωμένα δάκτυλα γλιστρούν στον υγρό βράχο, το χέρι του Συναγωνιστή απλώνεται για να πιαστείς.
Στην κορυφή, όλοι στην κορυφή!
Στιγμές πριν την Ανατολή η Φάλαγγα στέκεται στις επάλξεις του μισογκρεμισμένου κάστρου που έχει διαχρονικά ποτιστεί από το αίμα των προγόνων, άλλοτε ως πολιορκητών και άλλοτε ως πολιορκούμενων. Οι πρώτες ακτίνες, ο Ανίκητος Ήλιος στην αέναη επιστροφή του. Το λάβαρο κυματίζει στον παγωμένο αέρα, υψωμένα χέρια, ο Ύμνος. Πιο δυνατά! Να αντηχήσει στα απάτητα βουνά. Πιο δυνατά! Να φτάσει στου πελάγου το μανιασμένο κύμα. Πιο δυνατά! Ματώνει ο λαιμός, ιερή μυσταγωγία.
Ηλιοστάσιο, διαβαίνουμε τις πύλες του Χειμώνα. Μακρύς και δριμύς, πρόκληση η αντιμετώπισή του, σκληρός σαν τον Αγώνα που θα κληθούν να δώσουν οι εκλεκτοί της Ιδέας. Όμως ο Ήλιος επέστρεψε και σηματοδοτεί την απαρχή της νίκης του Φωτός επί του Σκότους. Σκότος, η παρακμή της υπόδουλης Πατρίδας μας. Φως, η νέα Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού! Ας ζεστάνουν οι ακτίνες του Ήλιου την θέληση των ζωντανών, όπως η Πίστη μας ζεσταίνει τις ψυχές των Αθανάτων και ο Χειμώνας, βαρύς και όμορφος, ας ξεχωρίσει τον γενναίο από τον δειλό, τον Σύντροφο από τον προδότη. Δεν τον φοβόμαστε, τον επιζητούμε!
Πορεία επιστροφής, γυρίζουμε στον μίζερο κόσμο των «εορταστικών ωραρίων». Όμως είμαστε εδώ, όπως ήμασταν πάντα! Υπερήφανοι, διαλεχτοί, περιφρονητές της μάζας. Θαυμάστε ή μισήστε μας, σταθείτε δίπλα μας ή απέναντί μας, δεν μας νοιάζει… ο Ήλιος επέστρεψε!
