Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Όταν πλέον είχε κορυφωθεί η προηγούμενη μεγάλη οικονομική κρίση, τον Δεκέμβριο 1931, στις εφημερίδες δημοσιεύονταν ειδήσεις που φάνταζαν απίστευτες. Έκθεση του βουλευτή Γρεβενών Π. Ζωγράφου πιστοποιούσε πως πεινούσε ολόκληρη η επαρχία, της οποίας την προηγούμενη χρονιά είχε καταστραφεί η παραγωγή. Περισσότεροι από 10.000 οικογενειάρχες ήταν άνεργοι και δεν μπορούσαν να θρέψουν τις οικογένειές τους που λιμοκτονούσαν.
Τα ληστρικά κρούσματα στις μεγάλες πόλεις αλλά και τις επαρχίες ήταν καθημερινά, ενώ στην Καρδίτσα κατέβηκαν ομάδες βοσκών από τους ορεινούς δήμους και επισκέφθηκαν το σύνολο των αρχών. Από τον Δήμο Καρδίτσης και την Αγροτική Τράπεζα μέχρι το Γεωργικό Γραφείο και τον Εισαγγελέα! Στον τελευταίο αφού εξέθεσαν την άθλια οικονομική κατάστασή τους, του επισήμαναν πως αν δεν λάμβαναν μέτρα θ’ αναγκαζόνταν να διαπράξουν εγκλήματα!
Αλλά και στην Αθήνα, ο Δήμος της πρωτεύουσας ακολουθούσε το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης και παραμονές των γιορτών καθιέρωνε το «Λαχείον της Πόλεως των Αθηνών» προκειμένου να ενισχύσει τις πάσχουσες τάξεις. Σκοπός η εξασφάλιση 500.000 δραχμών για την ίδρυση επτά συσσιτίων σε όλη την Αθήνα. Ο Δήμαρχος Αθηναίων Σπύρος Μερκούρης τέθηκε επικεφαλής της προσπάθειας. Ίσως από τα πλέον ευρηματικά μέτρα που έλαβε ο Δήμος Αθηναίων ήταν η επιβολή του «τέλους διαμονής». Οι χιλιάδες επισκέπτες που κατέκλυζαν τα ξενοδοχεία της πόλης καλούνταν να καταβάλουν πενήντα λεπτά ο καθένας για την ενίσχυση των φτωχών και άπορων οικογενειών.
Τέλος, εντυπωσιάζει το γεγονός πως ενώ τη Δημοσιονομική Επιτροπή της Κοινωνίας των Εθνών –πρόδρομη μορφή του ΟΗΕ– απασχολούσε η ελληνική οικονομική κατάσταση, στην Ελλάδα μεσουρανούσαν οι συζητήσεις περί εκλογών! Ο φιλοκυβερνητικός Τύπος διασκέδαζε τις εντυπώσεις γράφοντας λεπτομέρειες και αριθμούς για το τι συνέβαινε στην Αμερική και πως η κρίση ήταν παγκόσμια. Ο αντιπολιτευόμενος Τύπος αφόριζε την Κυβέρνηση και ζητούσε άμεσα την απομάκρυνσή της.