Είναι τοις πάσι γνωστόν ότι στην εποχή μας, και ειδικά στην πατρίδα μας, εκείνοι που επιπλέουν είναι οι «φελλοί», όπως σοφά λέει ο λαός μας. Τι σημαίνει αυτό ακριβώς; Σημαίνει ότι εκείνοι που έχουν τις ικανότητες και το ήθος, όντας έτσι οι εκλεκτοί, παραμερίζονται συνήθως από τους στερούμενους ικανότητος και ήθους αλλά επιτηδείους στο «γλύψιμο» των εκάστοτε «ισχυρών» «καταφερτζήδων». Κατʼ αυτόν τον τρόπο οι εκλεκτοί παραγκωνίζονται ωθούμενοι αφύσικα στο «περιθώριο» τηςκοινωνίας αφʼ ενός, αφʼ ετέρου δε οι προαναφερθέντες επιτήδειοι καταλαμβάνουν όλα τα «πόστα» της δημόσιας ζωής και έτσι αποτελούν τούς «βολεμένους», τους «επιτυχημένους» και τους «φτασμένους», ποζάροντας αισχρά σαν … «στυλοβάτες της κοινωνίας» επί πλέον!
Αυτό γίνεται σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς και τις κλίμακες, από την πολιτική μέχρι και την «επιστήμη» τους καθώς και την οικονομία. Ας αφήσουμε κατά μέρος τούς πανεπιστημιακούς, ακαδημαϊκούς κ.λπ. με την αντεθνική συμβολή τους (τόσον ενεργά, όσον και παθητικά), καθώς και τους γνωστούς εκμεταλλευτές του ανθρώπινου ιδρώτα κεφαλαιοκράτες του επιχειρηματικού κόσμου, και ας θεωρήσουμε μόνον τους «πολιτικούς» μας. Οι τελευταίοι αυτοί, από τη μεταπολίτευση και μετά ειδικά,αλώνισαν κυριολεκτικά τον δημόσιο τομέα κλέβοντας με το γάντι τον, κατά τα άλλα «κυρίαρχο», ελληνικό λαό, αν όχι και αρπάζοντας. Ιδού σήμερα το αποτέλεσμα της «πολιτείας» τους! Κινδυνεύουμε να αφανιστούμε σαν έθνος άδοξα και εξευτελιστικά για να βυσσοδομούν αυτά τα «κελεπούρια»!
Αλλά υπʼ αυτάς τας συνθήκας αρχίζει πλέον να λειτουργεί ο νόμος της αποκατάστασης. H ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν είναι βέβαια το κόμμα των «βολεμένων» πάσης μορφής, αλλά το κόμμα των εξαθλιωμένων αστέγων και των ανέργων, ιδίως των νέων ανθρώπων, των συνταξιούχων της πείνας, της παραμελημένης αγροτιάς και της υποκείμενης στην πιο άγρια εκμετάλλευση εργατιάς των πόλεων και της ελάχιστης εναπομεινούσης βιομηχανίας μας. Γράφει ο Καζαντζάκης στην ΑΣΚΗΤΙΚΗ του ότι ο Θεός φωνάζει:
«Αγαπώ τους πεινασμένους, τους ανήσυχους, τους αλήτες. Αυτοί αιώνια συλλογιούνται την πείνα, την ανταρσία, τον δρόμο τον ατέλειωτο – Εμένα!».
Αυτούς αγαπούμε κι εμείς και τους καλούμε στις τάξεις μας, για να γίνουμε η πανστρατιά που θα σαρώσει την μεταπολιτευτική γάγγραινα. «Πόλεμο στους άπιστους! Άπιστοι είναι οι ευχαριστημένοι, οι χορτασμένοι, οι στείροι», γράφει πιο κάτω ο Καζαντζάκης. Προτού λοιπόν «βολεμένος» τις αποφασίσει να πλησιάσει τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (για λόγους υστεροφημίας προφανώς ή ποταπού συμφέροντος) πρέπει να το σκεφτεί πάρα πολύ καλά. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν είναι για τα μούτρα του! Η ΧΡΥΣΉ ΑΥΓΗ είναι φωτιά που καίει και απορρίπτει κάθε τέτοιο σαπρόφυτο!
Ο άγνωστος Χ
