Αφού έπεσαν στο κενό όλες οι πρώτες αντιδράσεις του σάπιου πολιτικού συστήματος, που αυτάρεσκα, καταχρηστικά και προκλητικά συνηθίζει να αυτοαποκαλείται: «Ελληνική Δημοκρατία», έγινε αντιληπτό, ότι το πρόβλημα εκμηδένισης του Ελληνικού Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος είναι πολύ πιο σοβαρό από ό,τι είχε αρχικά εκτιμηθεί. Έτσι το «σύστημα» αποφάσισε να κλιμακώσει την αντίδρασή του, ρίχνοντας στη «μάχη» όχι μόνο τα τάγματα εφόδου των κουκουλοφόρων του πεζοδρομίου, αλλά και των «κουκουλοφόρων» των ΜΜΕ. Οι καθεστωτικοί τουρκοπροσκυνημένοι δουλοπρίγκηπες επιτίθενται κατά του Κινήματος λυσσασμένα με κάθε μέσο.
Όλοι γνωρίζουμε πως διαλύονται οι μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις, όταν εμφανίζονται οι κουκουλοφόροι. «Πλακώνονται» με την αστυνομία, γίνεται χρήση χημικών, σπάζουν μερικά κεφάλια εκατέρωθεν, γίνονται και μερικές προσαγωγές ή και σπανιότερα κάποιες συλλήψεις και… η ιστορία τελειώνει εκεί. Οι φιλήσυχοι άνθρωποι, που απλά θέλουν να διαδηλώσουν τα αιτήματά τους και να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους ειρηνικά και νόμιμα, τρομοκρατούνται, οπότε μη θέλοντας να μπλέξουν σε επεισόδια, αναγκάζονται να φύγουν.
Τον τελευταίο καιρό το Καθεστώς άρχισε να εφαρμόζει επιμελώς αυτή την τακτική ενάντια στις νόμιμες και ειρηνικές συγκεντρώσεις και δράσεις της Χρυσής Αυγής. Με τη βοήθεια των media και συνδέοντας το Κίνημά μας με επεισόδια, είτε αυτά είναι υπαρκτά (λόγω μεθοδικά προπαρασκευασμένων επιθέσεων των αναρχικών – αριστεριστών), είτε κατασκευασμένα εξ ολοκλήρου από τα ΜΜΕ, εμποδίζονται τα μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού από το να έρθουν σε επαφή με το Λαϊκό Σύνδεσμο, λόγω εκφοβισμού των πολιτών, από το ενδεχόμενο να εμπλακούν άθελά τους σε επεισόδια.
Γι’ αυτό και στο «πεντάλεπτο» που έχουν καθιερώσει όλα τα κανάλια για τη Χρυσή Αυγή στα δελτία ειδήσεών τους (κάτι πάγιο και τακτικό, σαν το δελτίο καιρού ή τα αθλητικά), σκοπίμως έχει υιοθετηθεί από όλα τα ΜΜΕ να προσδίδεται χαρακτήρας ρεπορτάζ πολεμικής ανταπόκρισης από κάποιο πεδίο μάχης, όταν γίνεται αναφορά στις δραστηριότητες της Χρυσής Αυγής. Ο στόχος είναι προφανής : να τρομοκρατείται ο Λαός και να μη συμμετέχει.
Γιατί αν αρχίσει να διευρύνεται η ήδη αθρόα προσέλευση πολιτών στις συγκεντρώσεις του Κινήματος, οι άνθρωποι θα διαπιστώσουν «ιδίοις όμμασιν», ότι οι Χρυσαυγίτες δεν έχουν καμιά σχέση με αυτά τα «σαρκοβόρα θηρία με τα σουβλερά δόντια και τα γαμψά νύχια που τρώνε ανθρώπους», όπως τους παρομοιάζουν τα ΜΜΕ και τότε…. Αλλοίμονο στο Καθεστώς!
Μπορεί ωστόσο να λέει κανείς ό,τι θέλει σ’ αυτή τη χώρα, χωρίς καμιά συνέπεια; Μπορεί οποιοσδήποτε έχει πολλά λεφτά να στήνει έναν τηλεοπτικό σταθμό, να βρίζει και να μεταδίδει ό,τι θέλει για τα εθνικά θέματα, την παιδεία, την τέχνη, τον αθλητισμό, τα κοινωνικά θέματα, επικαλούμενος δήθεν τη δημοκρατία και την ελευθεροτυπία; Έχει το δικαίωμα όποιος έχει πολλά λεφτά να διαπλάθει τις ψυχές της νεολαίας, σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια; Να δημιουργεί ιδεολογικά και κοινωνικά στερεότυπα στο λαό, μόνο και μόνο επειδή έχει λεφτά;
Δεν υπάρχουν νόμοι και δεοντολογία; Δεν υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί; Δεν είναι η δια των νόμων και του συντάγματος εκφρασμένη λαϊκή βούληση υπεράνω όλων; Αν ναι, συμφωνεί ο Λαός με όλα τα παραπάνω; Γιατί δεν βάζουμε μερικά θεμελιώδη ζητήματα σε δημοψήφισμα; Ή μήπως τελικά όλα αυτά τα περί δημοκρατίας αποτελούν έναν ωραίο παραμύθι, βολικό για το σάπιο Καθεστώς , ενώ στην πραγματικότητα οι «δημοκρατίες», δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα «κατάλληλα» πολιτεύματα και ένας εύσχημος και συγκαλυμμένος τρόπος για τον έλεγχο των μικρών κρατών από τους μεγάλους και ισχυρούς; Οι οποίοι (μεγάλοι και ισχυροί) διαθέτοντας την ισχύ (οικονομική, στρατιωτική, γεωπολιτική) και σε συνδυασμό με το πρόσχημα του «δημοκρατικού δικαιώματος» διεισδύουν «νόμιμα» και δημιουργούν τέτοιους μηχανισμούς προπαγάνδας (ΜΜΕ), μέσα στο «σώμα» των μικρών κρατών, για τον έλεγχο και την υποταγή τους;
Απ’ ό,τι φαίνεται όλα τα παραπάνω μπορούν να συμβούν και συνεπώς συμβαίνουν σε χώρες σαν το τουρκόφιλο και ξενόδουλο Ψευτορωμέικο. Όμως, όταν η ασυδοσία της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων ξεπεράσει κάθε όριο, όπως πλέον συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα, καμιά προπαγάνδα δεν μπορεί να είναι αρκετά αποτελεσματική για να κατευνάσει τον κόσμο.
Αυτό έχει συμβεί στην Πατρίδα μας, γι’ αυτό και τα ελεγχόμενα από το «σύστημα» ΜΜΕ του Ελλαδέξ, έχουν τελειώσει. «Πεθαίνουν» κι αυτά μαζί με το σάπιο κατεστημένο που μάταια προσπαθούν να στηρίξουν. Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση της ALCO, η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τα ΜΜΕ ως θεσμού δεν ξεπερνά το 14%. Δηλαδή με δεδομένη την διάδοσή τους και την οικονομική τους ισχύ, δεν ξεπερνά το τίποτα.
Γι’ αυτό Συναγωνιστές και φίλοι να είμαστε βέβαιοι : δεν αργεί η ώρα που οι σιχαμεροί και καλοβολεμένοι υπηρέτες του «συστήματος», οι κ.κ. μεγαλο«δημοσιογράφοι», όταν βεβαιωθούν για το επερχόμενο τέλος του, θα το εγκαταλείψουν πάραυτα και θ’ αρχίσουν να «γλείφουν» εκεί που επί τόσα χρόνια «έφτυναν», εκλιπαρώντας την ανερχόμενη δύναμη του Λαϊκού Συνδέσμου για μια θέση και ένα ρόλο στη νέα πραγματικότητα.
Όμως εμείς οι Εθνικιστές έχουμε και για το ζήτημα της Δημόσιας Ενημέρωσης ξεκάθαρη αντίληψη : ο χώρος αυτός πρέπει να εξυγιανθεί ολοκληρωμένα, η δε εξυγίανση των ΜΜΕ πρωτίστως έχει να κάνει με την ριζική αντιμετώπιση των γενεσιουργών αιτίων που προκάλεσαν το αντεθνικό και αντιλαϊκό ξεστράτημά τους. Πιο συγκεκριμένα, η μεγάλη και γρήγορη ανάπτυξη των ΜΜΕ (ανάπτυξη όχι με την ποιοτική, αλλά με την ποσοτική έννοια), άρχισε με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981. Ο μεγάλος τιμονιέρης της μιζορεμούλας, ο Ανδρέας Παπανδρέου – Παρταόλας ήταν εκείνος που μόλις διαδέχθηκε τον ψευτοεθνάρχη, δρομολόγησε έξυπνα τη δημιουργία των ιδιωτικών καναλιών στην Ελλάδα, μαζί με πάμπολλες άλλες «προοδευτικές» και …πλουτοπαραγωγικές ρυθμίσεις. Γι’ αυτό και η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων είναι επίμονα «προοδευτική», ζυμωμένη με ελασίτικο αλεύρι, αριστερή μαγιά και μαρξιστική άχνη.
Ταυτόχρονα όμως με την «ανάπτυξη» των ΜΜΕ, παρατηρήθηκε μια κατακόρυφη πτώση της πρωτογενούς παραγωγής στη χώρα μας. Η αγροτική οικονομία και η κτηνοτροφία βούλιαξαν στον αφανισμό. Είναι λοιπόν διαπιστωμένο ότι τα δυο φαινόμενα συνδέονται κάπως μεταξύ τους, όπως επίσης και ότι ….. μάλλον υπήρξε μετατόπιση πληθυσμού από τη μια δραστηριότητα στην άλλη. Η δημοσιογραφία και η «ενημέρωση» αναπτύχθηκαν μεν «πλέρια», σε βάρος όμως της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Δηλαδή πολλοί τσοπάνηδες και αγρότες όταν μεταπολιτευτικά ανακάλυψαν την αστείρευτη γαλακτοφόρο αγελάδα του πλούτου, την δημοσιογραφία, εύλογα εγκατέλειψαν το κανονικό τους επάγγελμα, για κάτι πιο προσοδοφόρο. Ήταν η εποχή που μεσουρανούσε το γνωστό τραγούδι του ασματοποιού Μηλιώκα: «δεν ξαναβόσκω άλλες βοβάλες …».
Κατά συνέπεια μήπως συνεκδοχικά είναι πιά η ώρα – για την αντιμετώπιση της κρίσης και την τάχιστη δυνατή επιστροφή της χώρας στην παραγωγή – να περιορισθούν τελικά τα λιμνάζοντα και μολυσματικά ΜΜΕ της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και οι … συμπαθέστατοι, πολύφερνοι δημοσιoγράφοι να αφήσουν τη διάπλαση της κοινωνίας στους ειδικούς και να ξαναγυρίσουν επιτέλους στη στάνη και στα χορτολείβαδα;
Όχι ότι εκεί θα πετύχουν, γιατί ο πρωτογενής τομέας απαιτεί σκληρή δουλειά, άξιους και εργατικούς ανθρώπους με αγάπη για το αντικείμενο, αλλά τουλάχιστον θα σταματήσουν να προκαλούν τόσο μεγάλη ζημιά στην Πατρίδα και την προοπτική της, συνεισφέροντας επιτέλους στα «Κοινά» με την λαμπερή απουσία της ουτιδανότητάς τους .
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ