Κάποια χρόνια πριν, πιο φτωχή σε οικονομικά μεγέθη, αλλά πιο πλούσια σε ψυχοσυναισθηματικό απόθεμα και με μεγαλύτερη εθνοσυλλογική αυτοπεποίθηση ήταν η Πατρίδα μας. Στα σχολειά μας μιλάγαμε όλοι την ίδια γλώσσα. Όλοι ήμασταν Χριστιανοί και κάναμε πρωί-πρωί προσευχή και έπαρση σημαίας, τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο. Ήμασταν πιο φτωχοί μα γελαστοί. Περιμέναμε ανάμεσα στις ώρες των μαθημάτων να χτυπήσει το κουδούνι για να παίξουμε, να τρέξουμε, να αστειευτούμε, γελαστοί και χαρούμενοι.Τα κορίτσια με ποδιές σχολικές ομοιόμορφες χωρίς εμφανισιακό ανταγωνισμό, με ποδιές που κόστιζαν φτηνά. Τις φορούσαν σχεδόν όλη μέρα και πουθενά δεν μπορούσες να διακρίνεις ταξική και οικονομική διαφοροποίηση ιδιαίτερα ανάμεσα στα κορίτσια που από τη φύση τους είναι και πάντα πιο φιλάρεσκα. Μοναδικό θέμα συζήτησης μέσα στο σχολείο ό,τι και όσα αφορούσαν τα μαθήματα. Τα πιο μεγάλα παιδιά,αγόρια ή κορίτσια χωρίς προκλητικότητα ή χυδαιότητα, ένοιωθαν τα σκιρτήματα της καρδιάς τους, ερωτευόντουσαν, είχαν αυτοσυγκράτηση, αυτοσεβασμό και όλα περιοριζόντουσαν στις μεταξύ τους συζητήσεις. Ονειρευόντουσαν όλοι το μέλλον τους. Στα ΜΜΜ οι νέοι αυθόρμητα “παραχωρούσαν προθύμως και ευχαρίστως τη θέση τους στους πρεσβυτέρους, επειδή” για τους νέους η ορθοστασία είναι άσκησις για τους γέροντας δοκιμασία”. Έτσι έγραφε και η πινακίδα σε όλα τα τρόλλευ και τα λεωφορεία.
Ασφαλώς και οι εφηβικές ηλικίες φλερτάρανε. Ερωτευόντουσαν. Αλλά δεν προκαλούσαν. Υπήρχε σεβασμός. Κυρίως στους εαυτούς τους. Ο πατέρας ήταν ο πατέρας. Η μητέρα ήταν η μάνα,η μητέρα. Ούτε “γέρος” ούτε “γριά”…Οι πιτσιρικάδες όταν έβλεπαν ιερέα έτρεχαν να του φιλήσουν το χέρι. Αφαλώς μεγαλώνοντας διαφοροποιούντο οι όποιες τους απόψεις.Όμως είχαν μέσα τους οικοδομήσει στέρεες βάσεις και σεβασμό απέναντι στους μεγαλύτερους, στους γονείς, στην Εκκλησία. Η μεγαλύτερη εκτροπή ή και διασκέδαση ήταν το πάρτυ για τους μεγαλύτερους με τους γονείς στο μπαλκόνι, των φοιτητών ήταν τα μπιλιάρδα, το ποδοσφαιράκι, το γήπεδο,ο κινηματογράφος, το θέατρο,η καφετέρια, ο περίπατος και για τους πιο προχωρημένους και φοιτητές η μπουάτ ή η ντισκοτέκ. Κι όμως ! Δεν είχε κανείς ανάγκη να τη βρει με “κόκα”, με “χάπια”, με “έκσταση”. Δεν ήταν ανάγκη να πιεί ποτάμια αλκοόλ και να μεθύσει, για να διασκεδάσει, να γελάσει, να καλαμπουρίσει, να φλερτάρει. Όταν ήμασταν φαντάροι, φορούσαμε τη στολή και παντού μας ψιλοκερνούσαν το καφεδάκι ή και τη πάστα καμμιά φορά. Είχαμε τη ψυχή και τις καρδιές μας ανοιχτές. Κι όμως! Κι εμείς και οι γονείς μας που ήσαν η γενιά της κατοχής ή η μετακατοχική γενιά, ζήσαμε όμορφα, μεγαλώσαμε χωρίς δικό μας δωμάτιο, χωρίς υπολογιστή, χωρίς αυτοκίνητο όταν ανδρωθήκαμε και γίναμε φοιτητές και όταν περνούσαμε από εκκλησία κάναμε το σταυρό μας ή όταν ακούγαμε τον Εθνικό ύμνο καθόμασταν προσοχή, μα κυρίως και κατά βάθος μεγαλώσαμε χωρίς να έχουμε ανάγκη τους…ψυχαναλυτές.
Σήμερα όλα είναι γύρω μας αλλοιώς.Η ζωή μας έγινε πιο… σκούρα.Τριγύρω μας απρόσκλητη μαυρίλα. Και το κεφαλαιοκρατικό κατεστημένο να θέλει ύπουλα και ετσιθελικά να μας την επιβάλλει σαν φυσιολογική εικόνα, κατάσταση κι εξέλιξη. Όλα κατρακυλάνε στην άβυσσο της απαξίωσης, του μηδενισμού, του ωχαδελφισμού και της ισοπέδωσης. Κι εμείς πρέπει να πανηγυρίζουμε πλέον για την απροσδόκητη αυτή κατηφόρα! Μιά κατηφόρα Εθνική, ηθική, αξιακή… Όσοι όμως δεν βολευόμαστε με λιγότερο ουρανό, όσοι αγαπάμε όλα αυτά που μας στερεί η παγκοσμιοποίηση των πορνοσήριαλ και των λαθρομετανατών, σκοτώνουμε τη σιωπή και φωνάζουμε δυνατά: Φτάνει ! Θέλουμε πίσω την Ελλάδα μας, τη πατρίδα μας, τη πατρίδα των γονιών μας, την Ελλάδα των παιδιών μας που τα εξανδροποδίζουν οι ύπουλοι χρηματιστές, οι χρηματάνθρωποι που ΄χουν για Θεό τον Μαμμωνά! Αυτή την κάλπικη και δήθεν πατρίδα, τους τη πετάμε στα μούτρα! Θέλουμε και διεκδικούμε τη δική μας Πατρίδα, ανόθευτη, χωρίς το δηλητήριο της ομοιομορφίας, του ισοπεδωτισμού, της χρηματοκρατίας, της διαφθοράς, της ληστείας των ιδανικών και των περιουσιών που έντιμα με κόπο και ιδρώτα δημιούργησαν οι γονείς μας. Κι αυτή τη Πατρίδα, εμείς θα τη ξαναπάρουμε πίσω!
Θα ξαναχτίσουμε όλα όσα γκρέμισε ο εθνοπροδοτισμός των εθνομηδενιστών που κυβερνούν τις έσχατες δεκαετίες διαλύοντας όλα όσα έχτιζαν από το τίποτε οι γονείς μας. Κι αυτό πρέπει και θα γίνει σύντομα. Με τους ξένους επιδρομείς που μας φόρτωσαν και εγκατέστησαν εδώ, έξω από την Ελλάδα! Με τους ντόπιους “Εφιάλτες”, μέσα στην Ελλάδα, ναι, μέσα, αλλά μέσα στη φυλακή! Κι όλους εμάς τους υπόλοιπους,ξανά από την αρχή να ξαναχτίζουμε την Ελλάδα που γκρέμισαν ή που μας έκλεψαν τα ημεδαπά λαμόγια. Και να ζήσουμε πάλι σε μια Ελλάδα που θα ανήκει σε εμάς, στους Έλληνες! Στους Έλληνες του σήμερα και του αύριο και για εμάς και για τα παιδιά μας.Γιατί ήταν μια άλλη Ελλάδα αυτή στην οποία εμείς μεγαλώσαμε !
ΜΑ.Τ.
