Στην αυγή του Νέου Έτους, ακολουθούμε δίχως ανάπαυση το Δρόμο του Καθήκοντος και της Αρετής. Για εμάς τους Έλληνες Εθνικιστές, τίθενται κατά μέρος τα ευχολόγια και η προσμονή του ‘’εξ ουρανού’’ μάννα. Αντί να καλούμε τους άλλους να πράξουν, πράττουμε και δίνουμε το παράδειγμα, σε ένα Λαό, ο οποίος βρίσκεται στα όρια της ανέχειας και της εξαθλίωσης.
Για να είμαστε περισσότερο ακριβείς, ο Λαός αυτός, έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της εξαθλίωσης. Χιλιάδες συμπατριωτών μας έδωσαν τέλος στη ζωή τους, συμπληρώνοντας μια εκατόμβη τριών και πλέον χιλιάδων νεκρών. Αυτοί οι νεκροί, θα αποτελούν ένα διαρκές βάρος στις συνειδήσεις των ηγετών της Μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας, μα συνάμα και στον τελευταίο βουλευτή, ο οποίος δια της υπογραφής των Μνημονίων, τους καταδίκασε σε θάνατο.
Συναισθανόμενοι τα δεινά τα οποία η Μεταπολίτευση φόρτωσε στις πλάτες του Ελληνικού Λαού, δεινά τα οποία ο Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή, προείδε και προειδοποίησε επ’ αυτών, στεκόμαστε στο πλευρό του. Κανείς όμως δε δύναται να υποστηρίξει, πως οι Εθνικιστές είχαν παραμείνει σιωπηλοί, την περίοδο του υλικού ευδαιμονισμού. Ήταν η περίοδος εκείνη, που ο Λαός μας βίωνε τον καπιταλιστικό μύθο, η παραδεισένια εποχή των τραπεζών και των δανείων τους. Ήταν η εποχή κατά την οποία εμείς οι Χρυσαυγίτες, λίγοι αλλά Λέοντες, μιλούσαμε για Πατρίδα, Πίστη και Ελευθερία. Ο Λαός μας όμως, είχε ξεπουλήσει την ψυχή του, στο Μαμμωνά του Χρήματος, καθιστώντας τον διεθνή σιωνισμό, κύριο και αφέντη κάθε πτυχής της ζωής. Για τον Λαό, τον Λαό που άκουγε με θρησκευτική ευλάβεια τα στρατευμένα ψοφίμια των μέσων μαζικής ενημέρωσης, δεν υπήρξαμε παρά οι περιθωριακοί, οι ακραίοι, οι φασίστες, οι κινδυνολόγοι.
Ποιοί ήταν όμως, εκείνοι οι ‘’αρχιερείς’’ του δημοσιογραφικού οχετού, οι οποίοι φρόντιζαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, να υβρίζουν και να λασπολογούν το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα; Είναι οι ίδιοι με τους σημερινούς πληρωμένους κονδυλοφόρους οι οποίοι προειδοποιούν –τάχα- το Λαό μας, για τον κίνδυνο ‘’εκφασισμού’’ της κοινωνίας. Πράττουν, μήπως, όσα πράττουν, επειδή τους πήρε ο πόνος για την ελληνική κοινωνία και το Λαό; Επ’ ουδενί! Μοναδικό τους μέλημα, είναι η συντήρηση του Καθεστώτος της σαπίλας και της διαφθοράς, του Καθεστώτος της εξαθλίωσης και της Προδοσίας!
Ούτε ένιωσαν, ούτε και θα νιώσουν ποτέ, οι δημοσιογραφικοί λακέδες του Καθεστώτος, τον πόνο και την αγωνία χιλιάδων ελληνικών οικογενειών, οι οποίες βιώνουν καθημερινά τις συνέπειες της Μεταπολίτευσης. Όσο μακριά από το Λαό, στάθηκαν εκείνη την περίοδο, κατά την οποία πλούτισαν, μαζί με τα κοινοβουλευτικά αφεντικά τους, άλλο τόσο μακριά στέκονται σήμερα, παριστάνοντας τους κριτές των πάντων, ενώ στην ουσία, δεν είναι παρά συμμέτοχοι και συνεργοί στην Προδοσία του Ελληνικού Λαού, από την κοινοβουλευτική του ηγεσία.
Αρκεί να θυμηθεί κανείς, τα κίβδηλα διλήμματα, τα οποία έθεσε το ξεπουλημένο δημοσιογραφικό σινάφι στο Λαό μας, την περίοδο της προσκλήσεως από μέρους της κυβέρνησης Παπανδρέου, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα. ‘’Μα αν δε μπούμε στο Δ.Ν.Τ. ώστε να λάβουμε οικονομική ενίσχυση, δε θα υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις’’, έλεγαν οι ‘’σοφοί’’ πληρωμένοι κονδυλοφόροι και στυλοβάτες της μαρξιστικής μεταπολιτευτικής δημοκρατίας.
Κι ενώ όλα πήγαιναν συμφώνως προς το σχέδιο, το οποίο συνέλαβαν οι σιωνιστές διεθνείς τοκογλύφοι και εκτέλεσαν οι κοινοβουλευτικοί ταγοί της Ελλάδος, παρουσιάστηκε για μια ακόμη φορά στην μακραίωνη Ελληνική Ιστορία, ο αστάθμητος παράγων, εκείνος ο παράγων ο οποίος δύναται να αλλάξει τον ρου της Ιστορίας. Οι ελληνικές συνειδήσεις αφυπνίσθηκαν και η φλόγα της Αντίστασης άρχισε να αναζωπυρώνεται.Ποιός υπήρξε ο αστάθμητος παράγων, ο οποίος ανάγκασε τους σιωνιστές και τους ντόπιους υποτακτικούς τους, να αναθεωρήσουν τα σχέδιά τους;
Ο αστάθμητος αυτός παράγοντας, δεν ήταν άλλος από το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα. Όταν οι δημοσκοπήσεις του μεταπολιτευτικού κατεστημένου, άρχισαν να επισημαίνουν ένα νέο ρεύμα μεταξύ των ψηφοφόρων, τότε και μόνο τότε, οι στρατευμένοι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι έλαβαν οδηγίες να αναθεωρήσουν τη στάση τους, επί του ζητήματος του Μνημονίου. Ξεπήδησαν τότε, κάποιες φωνές, οι οποίες μιλούσαν για την καταπάτηση του Συντάγματος, για την οικονομική αστοχία του Μνημονίου και την ανάγκη περισσότερης δημοκρατίας… Άρχιζε η επιχείρηση αποπροσανατολισμού και συγχύσεως της κοινής γνώμης, με μοναδικό στόχο την ανάσχεση της δυναμικής που παρουσίαζε το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα, στις τάξεις των ψηφοφόρων.
Από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, έγινε η προσπάθεια να προβληθούν νέοι πολιτικοί σχηματισμοί, οι οποίοι τάσσονταν μεν κατά του Μνημονίου, αποτελούσαν δε, παυσίπονες ενέσεις, για έναν βαρύτατα ασθενή, ο οποίος ευρίσκετο στην εντατική. Στις πλείστες των περιπτώσεων, οι σχηματισμοί αυτοί, αποτελούσαν γεννήματα της μήτρας εκείνης, η οποία γέννησε και το μεταπολιτευτικό παράδοξο.
Το μεταπολιτευτικό παράδοξο, συνίσταται στην καθολική επικράτηση(ιδεολογική, πολιτική, ηθική και πολιτιστική) της Αριστεράς στα ελληνικά πράγματα. Και πρόκειται βεβαίως περί παραδόξου, διότι η Αριστερά υπήρξε η ιδεολογική εκείνη παράταξη, η οποία συνετρίβη κατά τη διάρκεια της ανταρσίας και του συμμοριτοπολέμου, των ετών 1944-49. Εν τούτοις, η ψοφοδεής και πατριδοκάπηλος Δεξιά, άνοιξε τις θύρες της εξουσίας στην Παράταξη των ηττημένων και επιπλέον της παρέδωσε το δικαίωμα να γυρέψει εκδίκηση για την επώδυνη ήττα και την κατάρρευση των μαρξιστικών ονείρων για επικράτηση, μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς.
Η προσπάθεια των μέσων μαζικής ενημέρωσης να προβάλλουν εμπόδια στη δημοσκοπική άνοδο της Χρυσής Αυγής, δεν απέδωσε τους αναμενόμενους καρπούς. Στα πλαίσια της προσπάθειας αυτής, εντάσσεται και η αβάντα στο κόμμα του κυρίου Καμμένου. Το πολιτικό εγχείρημα Καμμένου, υπήρξε κατ’ εξοχήν καθεστωτικό δημιούργημα, το οποίο πέτυχε μεν να εξαπατήσει αδαείς, οι οποίοι θα στήριζαν αλλιώς το Εθνικιστικό Κίνημα, απέτυχε όμως να συγκρατήσει την ισχύ της ελληνικής οργής, η οποία αναζητούσε εναγωνίως την εκτόνωσή της.
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να επισημάνω το εξής: μας κατηγορούν οι καθεστωτικοί απατεώνες, πως υπήρξαμε μια ψηφοφορική επιλογή αγανάκτησης και οργής. Όμως δε μας είπαν, για ποιό λόγο είναι τούτο μεμπτόν. Και για να απαντήσουμε και στα φερέφωνα του καθεστώτος, εκείνοι υπήρξαν επί σαράντα έτη, η ψηφοφορική επιλογή του ρουσφετιού, της κονόμας και των παράνομων δοσοληψιών!
Όπως ο κύριος Καμμένος, ο οποίος αποτελεί γέννημα- θρέμμα της Δεξιάς Παρατάξεως, έτσι και η πλειοψηφία των στελεχών του, αποτελείται από απογοητευμένα στελέχη και οπαδούς της καραμανλικής μερίδας. Η ιδεολογική και πολιτική γύμνια του κόμματος αυτού, έμελλε να καταδειχθεί περίτρανα μετεκλογικώς, οπότε και οι έριδες άρχισαν να διαβρώνουν τα θεμέλιά του.
Το παράδειγμα του κόμματος Καμμένου, αποδεικνύει τον λόγο για τον οποίο το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα, είναι και θα παραμείνει αλώβητο, από τις επιθέσεις του κοινοβουλευτικού καθεστώτος. Διότι απλούστατα, η δική μας Ενότητα, δε βασίζεται σε μια πρόσκαιρη ταύτιση οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Η δική μας Ενότητα, δεν είναι προϊόν ιδεολογικής σύμπραξης, μεταξύ διαφορετικών ιδεολογικών ρευμάτων.
Αντίθετα, η Ενότητα του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος, σφυρηλατήθηκε σε ένα μακροχρόνιο πόλεμο με τις αριστερές και δεξιές δυνάμεις του Καθεστώτος. Η Ενότητα των Εθνικιστών, αναδύεται από το μεγαλείο της Εθνικής και Κοινωνικής Ιδέας και ατσαλώνεται στους Αγώνες του κοινού Ελληνικού Αίματος για επικράτηση.
Γι’ αυτό το λόγο, η Εθνικιστική Ενότητα, είναι και θα είναι στις σκληρές μάχες που θα δώσουμε στο μέλλον, η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να επικρατήσει το Κίνημα επί των εχθρών του. Τούτος είναι ο μεγαλειώδης μας στόχος, για το έτος στο οποίο εισήρθαμε: να σφυρηλατήσουμε την Ελληνική Ενότητα, μέσα από την Εθνικιστική Ενότητα!
Η Ενότητα προϋποθέτει ένα βασικό στοιχείο, το οποίο δε θα πρέπει να λείπει από καμιά Συναγωνίστρια και κανέναν Συναγωνιστή. Το βασικό και θεμελιώδες στοιχείο της Ενότητος, είναι η Πίστη. Είναι η Πίστη στη θυσία για το συμφέρον του Λαού μας, που χάρισε έναν Περήφανο και Ένδοξο Θάνατο, στον Βασιλιά Λεωνίδα και τους άντρες του. Είναι η Πίστη στο Θεό και στην Αυτοκρατορία, που έφερε τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο να δίνει γενναία την ύστατη μάχη, στα τείχη της Βασιλεύουσας. Είναι αυτή η ίδια Πίστη, στη Πατρίδα και στο Λαό μας, που ξεχειλίζει στις δικές μας καρδιές και γυρεύει την Λευτεριά από τα σιωνιστικά δεσμά που μας βαστούν ραγιάδες.
Κανείς δε πρόκειται ποτέ να θυσιάσει οτιδήποτε, αν δεν είναι η Πίστη εκείνη που φωτίζει το δρόμο του. Κοιτάξτε γύρω σας και δείτε τα πλήθη των δειλών, οι οποίοι επιθυμούν μεν την κατάρρευση του καθεστώτος που μας εξουσιάζει, αποφεύγουν δε να συστρατευθούν στον Αγώνα μας. Γιατί όμως δειλιάζουν; Διότι ακριβώς στερούνται της Πίστεως, την οποία έχουμε εμείς. Μέχρι σήμερα, η δική τους Πίστη, ήταν ένας μισθός ή μια σύνταξη. Ήταν ένα ρουσφέτι ή μια διευκόλυνση από το γραφείο του τελευταίου ατάλαντου βουλευτάκου.
Για εμάς τους Έλληνες Εθνικιστές όμως, ολόκληρο το νόημα του Αγώνος, συνοψίζεται σε μια φράση:
‘’αν δε κάνεις θυσίες για τις Ιδέες σου, είτε εσύ δεν αξίζεις, είτε οι Ιδέες σου’’.
Όσο λοιπόν οι αστοί, μεγάλωναν σε έναν κόσμο σάπιο και καθ’ όλα παρακμιακό, σε ένα κόσμο αντιηρωικό και ξένο προς τον παραδοσιακό ελληνικό Τρόπο Ζωής, σε ένα κόσμο υλιστικό απ’ όπου εξέλειπαν οι Αξίες και τα Ιδανικά της Μεγάλης μας Φυλής, η Χρυσή Αυγή, υπήρξε το κρυφό σχολειό της Φυλετικής συνείδησης και του Αγώνος. Το Καθεστώς γέννησε μαλθακούς, ριψάσπιδες και δειλούς νεοέλληνες. Η Χρυσή Αυγή, γέννησε Έλληνες Άνδρες και Ελληνίδες Γυναίκες, με Πίστη και Θέληση. Τούτη είναι η ποιοτική διαφορά, μεταξύ ημών και εκείνων. Και η Ιστορία μέχρι τούδε απέδειξε, πως τον Πόλεμο δε τον κρίνουν τόσο τα μέσα, τα οποία κάθε πλευρά διαθέτει, αλλά μάλλον η Πίστη στον Αγώνα και η Θέληση για την ολοκληρωτική συντριβή του εχθρού και την Τελική Νίκη.
Επιπροσθέτως, εμείς οι Χρυσαυγίτες σε αντίθεση με την ιδιοτέλεια και τον ατομικισμό των αστών, θέσαμε τους εαυτούς μας στην εξυπηρέτηση ενός ανώτερου Ιδανικού, εκείνου το οποίο καλείται Λαϊκή Κοινότητα. Αυτό υπήρξα και παραμένει –επί της ουσίας- ο Λαϊκός μας Σύνδεσμος: μια Κοινότητα κοινού Αίματος, εντός της οποίας καλλιεργείται το αίσθημα της προσφοράς και της θυσίας της ατομικότητος, προς όφελος του κοινού συμφέροντος. Ως εκ τούτου, καθίσταται ξεκάθαρο, πως το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα, αποτελεί Κοινότητα Καθήκοντος και σε καμιά περίπτωση κοινότητα δικαιωμάτων.
Να γιατί το Κίνημά μας δε θα γίνει ποτέ κόμμα των δημοσίων υπαλλήλων, των βολεμένων και των δειλών αστών! Να γιατί το Κίνημά μας, δε θα αλλοιωθεί από τους καλοπερασάκηδες ‘’σοφούς’’ της μεταπολιτευτικής μπουρζουαζίας. Να γιατί το Κίνημα δε θα φθαρεί ποτέ!
Στο Νέο Έτος, γαλουχούμε τους εαυτούς μας στις Αξίες του Λαϊκού Εθνικισμού. Ακολούθως, ερχόμαστε σε επαφή με το Λαό μας, κηρύσσοντας την ακλόνητη και αδιαπραγμάτευτη Θέλησή μας για τη συντριβή των εχθρών της Πατρίδος και της Λαϊκής μας Κοινότητος. Υψώνουμε ψηλά τις Σημαίες μας και σε κάθε εμπόδιο, το οποίο θα σταθεί στο δρόμο μας, φέρνουμε στο νου μας τούτο:
Σήμερα, σπέρνουμε τον Σπόρο της Εθνικής Αντίστασης.
Αύριο, θερίζουμε τους Καρπούς της Λευτεριάς και της Νίκης!
Ευάγγελος Καρακώστας
Πυρήνας Λιβαδειάς
