Μεταξύ των προεκλογικών δεσμεύσεων της Νέας Δημοκρατίας, περίοπτη θέση, κατείχε εκείνη η οποία αφορούσε την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ. Από τότε, η συγκυβέρνηση των τριών κομμάτων (Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ.) μετρά ήδη άνω των έξι μηνών στην εξουσία, εν τούτοις, η δέσμευση της ανακηρύξεως της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, παραμένει κενό γράμμα.
Επιχειρώντας ο προσκείμενος στην φιλελεύθερη Δεξιά Τύπος και τα υπόλοιπα μέσα ενημέρωσης, να καλύψουν την αθέτηση των προεκλογικών δεσμεύσεων του σημερινού Πρωθυπουργού, επιδίδονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, σε ένα παιχνίδι εντυπωσιασμού, προαναγγέλλοντας την πρόθεση του κυρίου Σαμαρά και της κυβερνήσεώς του να προχωρήσουν το ζήτημα της ανακηρύξεως. Το μόνο που κατορθώνουν βεβαίως, είναι να προκαλούν την ακόμη μεγαλύτερη απαξίωση της κυβερνήσεως και του ίδιου του Πρωθυπουργού, των οποίων καθώς φαίνεται, μοναδικό μέλημα είναι η οικονομική αφαίμαξη του Ελληνικού Λαού, για να αποπληρωθούν οι διεθνείς τοκογλύφοι. Από τον Ιούλιο ακόμη και κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβερνήσεως, ο κύριος Σαμαράς είχε αναφερθεί ”στη συστηματική προετοιμασία για τη μελλοντική ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης”. Παρά ταύτα, ο Πρωθυπουργός αποφεύγει να οριοθετήσει χρονικώς τον ορίζοντα άσκησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, τοποθετώντας την ανακήρυξη της ΑΟΖ, στην ίδια μοίρα, με το εξίσου αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδος να προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια.
Το καθεστωτικό ”Βήμα της Κυριακής”, κάποτε διαμορφωτής της κοινής γνώμης για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ και σήμερα της τριμερούς συγκυβερνήσεως, μας πληροφορεί από τις αρχές του Ιανουαρίου του νέου έτους, πως ”η κυβέρνηση εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να καταθέσει συντεταγμένες για τα εξωτερικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στα Ηνωμένα Έθνη, μέσα στους πρώτους μήνες του 2013”. Το ίδιο δημοσίευμα αναφέρει, πως το Μέγαρο Μαξίμου, ήταν έτοιμο να δώσει το πράσινο φως ήδη από το Σεπτέμβριο του 2012, κίνηση που εν τέλει δεν προχώρησε, μετά την επίσκεψη του Αχμέτ Νταβούτογλου στην Ελλάδα, τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Καθίσταται ξεκάθαρο εκ των ανωτέρω, πως η Ελλάς βρίσκεται στη μέση μιας τιτάνιας σύγκρουσης συμφερόντων επί του ενεργειακού ζητήματος, μια σύγκρουση μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών, Ευρώπης και Ρωσίας. Αν και οι προβλέψεις των ειδικών κάνουν λόγο για τεράστια οικονομικά από ελληνικής πλευράς, αποτελεί δυστύχημα για την Ελλάδα το γεγονός ότι η κοινοβουλευτική της ηγεσία αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων, δειλή και ανίκανη να διαφυλάξει τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού και της Πατρίδος.
Οι πατριωτικές κορώνες των προεκλογικών δεσμεύσεων Σαμαρά, προκειμένου να αποτρέψει, την μαζική στροφή των δεξιών ψηφοφόρων προς τη Χρυσή Αυγή, έχουν σήμερα αντικατασταθεί από το φόβο, μπροστά στη βιασύνη των δανειστών να προχωρήσει η κυβέρνηση στην ανακήρυξη της ΑΟΖ, προκειμένου να βάλουν χέρι στον ορυκτό πλούτο του Ελληνικού Έθνους. Από τη μια πλευρά οι δανειστές με αιχμή του δόρατος την Γερμανία της κυρίας Μέρκελ, πιέζουν, από την άλλη όμως οι υπερατλαντικοί μας ”σύμμαχοι”, φαίνεται πως κρατούν τα χαλινάρια της κυβέρνησης Σαμαρά επί του συγκεκριμένου ζητήματος. Ποντάρουν ίσως, σε μια ευνοϊκότερη για τα συμφέροντά τους συμφωνία, με μια μελλοντική κυβέρνηση Τσίπρα, τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δορυφόροι τους, προωθούν και προβάλλουν διεθνώς σε κάθε ευκαιρία. Ο κύριος Σαμαράς, εν μέσω όλων αυτών των συγκυριών, παραπλανά συνειδητά τον Ελληνικό Λαό, αποκρύπτοντας την αναποφασιστικότητα και ανικανότητά του να προασπίσει τα ελληνικά συμφέροντα, πίσω από τις ”μεγαλειώδεις” εξαγγελίες προθέσεων, οι οποίες βεβαίως, μένουν στα χαρτιά. Προ των εκλογών, διακήρυττε με πάθος (ως έπραττε και ο συμφοιτητής του στις Ηνωμένες Πολιτείες, πρώην πρωθυπουργός και νυν περιπλανώμενος βουλευτής, Γιώργος Παπανδρέου) πως ”δε χρωστάω σε κανέναν, παρά μόνο στον Ελληνικό Λαό”! Ε λοιπόν κύριε Σαμαρά, επιτρέψτε μας να αμφιβάλλουμε μεγαλοφώνως επ’ αυτού!
Αντίθετα προς τις προεκλογικές ”φωτοβολίδες” της αφερέγγυας Νέας Δημοκρατίας και του Προέδρου της, ο Λαϊκός Σύνδεσμος- Χρυσή Αυγή, ήταν η πρώτη και μοναδική πολιτική δύναμη η οποία διατράνωσε ξεκάθαρα και με αποφασιστικότητα, την θέλησή της για μια γεωστρατηγική στροφή του Ελληνικού Έθνους, με γνώμονα το Εθνικό και Λαϊκό συμφέρον. Συγκεκριμένα, η φιλοσοφία της Χρυσής Αυγής για την εξωτερική πολιτική βασίζεται στο δόγμα του στρατηγικού βάθους. Η Ελλάς διαθέτει τεράστιο στρατηγικό βάθος, που μπορεί να της εξασφαλίσει ανεξάντλητη ισχύ και διεθνή επιρροή. Το στρατηγικό βάθος της Ελλάδος είναι ο χώρος του Αιγαίου και η θαλάσσια προέκτασή του που φτάνει μέχρι την νήσο Κύπρο. Η γεωπολιτική αξία της εν λόγω περιοχής και οι αναξιοποίητες ακόμη πλουτοπαραγωγικές πηγές που περικλείει, μπορούν όχι απλά να λύσουν τα σύγχρονα οικονομικά προβλήματα του κράτους μας, αλλά και να του χαρίσουν περίοπτη θέση στη διεθνή οικονομική και στρατηγική σκακιέρα.
Πάγιος στόχος μας είναι η άμεση χάραξη των ορίων της Ελληνικής Α.Ο.Ζ. με βάση την αρχή της μέσης γραμμής και λαμβάνοντας ως ενιαίο σύνολο τα θαλάσσια όρια της Ελλάδος με την Τουρκία από τις εκβολές του Έβρου μέχρι και το Καστελόριζο. Η επιλογή αυτή όχι μόνο είναι εφικτή, αλλά θα ενισχύσει τη θέση της χώρας μας σε ένα ευρύτερο γεωστρατηγικό πλαίσιο. Η Ελλάς βρίσκεται στο γεωπολιτικό κέντρο του κόσμου, την Ανατολική Μεσόγειο, η οποία ενώνει τη Δύση με τον μεγαλύτερο ενεργειακό αποταμιευτήρα του πλανήτη. Η Μέση Ανατολή έχει βυθιστεί σε μια μαύρη τρύπα ασάφειας όσον αφορά τη μελλοντική γεωστρατηγική της πορεία. Η ενεργειακά γυμνή Ευρώπη σύντομα θα αντιμετωπίσει τεράστιο πρόβλημα ενεργειακής αυτάρκειας. Μια κεραυνοβόλος ανακήρυξη ΑΟΖ και εξόρυξη των ελληνικών ενεργειακών κοιτασμάτων αναβαθμίζει άμεσα τον ρόλο της Ελλάδος και το ειδικό της βάρος έναντι των ΗΠΑ, της Ρωσίας αλλά και της Δυτικής Ευρώπης.
Απαιτείται επίσης, άμεση αναστροφή του γεωπολιτικού μας προσανατολισμού και επανεξέταση των συμμαχιών μας, οι οποίες δεν έχουν προσφέρει απολύτως τίποτα στα εθνικά συμφέροντα. Άμεση στροφή, επενδυτική και ενεργειακή κατ’ αρχάς, προς τη Ρωσία. Μία εμπορική και αμυντική συμφωνία με τους Ρώσους θα απαλλάξει την χώρα από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Από το μοιραίο θέρος του 1974, μέχρι την κρίση των Ιμίων το 1996, η Πατρίδα μας έχει υποστεί τεράστιες απώλειες από την παρασκηνιακή δράση των αμερικανοσιωνιστών. Μία στροφή του γεωπολιτικού μας προσανατολισμού και ένα άνοιγμα στο ρωσικό παράγοντα, ο οποίος παραμένει 100% αποκλεισμένος από τον ελλαδικό χώρο, θα ήταν μία κίνηση που οπωσδήποτε θα ευνοούσε το εθνικό συμφέρον.
Επιπλέον, εφαρμογή του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος – Κύπρου, που σε συνδυασμό με τις εφαπτόμενες ΑΟΖ των δύο κρατών, θα ισοδυναμεί με de facto Ένωση της νήσου με την Ελλάδα. Σήμερα που το φυσικό αέριο της κυπριακής ΑΟΖ βρίσκεται στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος, θα έπρεπε η Ελλάς – και όχι το Ισραήλ – να είναι η εγγυήτρια δύναμη για την ακεραιότητα της Κύπρου. Τα ελληνικά F-16 και όχι τα εβραϊκά f-15 να σταθμεύουν στο αεροδρόμιο της Πάφου. Άλλωστε τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της λεκάνης του Ηροδότου, ως φυσική συνέχεια των κυπριακών κοιτασμάτων, θέτουν ως άμεση ανάγκη τη δημιουργία ελληνοκυπριακού ενεργειακού αγωγού με προορισμό την ευρωπαϊκή αγορά. Από τις θέσεις αυτές, οι οποίες αποτέλεσαν το βασικό πυρήνα της πολιτικής του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος προ των εκλογών, δε κάναμε ούτε μισό βήμα πίσω! Επιπρόσθετα δε, υπήρξαμε το Κίνημα εκείνο, το οποίο εντός της Βουλής των Ελλήνων, διακήρυξε την υποχρέωση για την άμεση άσκηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων- συμφώνως προς το Διεθνές Δίκαιο- με την πρόταση Νόμου για την ”ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης από την Ελληνική Δημοκρατία’‘, η οποία κατατέθηκε στις 8 Οκτωβρίου του 2012.
Εν κατακλείδι, δύναται καθείς να αντιληφθεί εκ των ανωτέρω, ποιοι είναι εκείνοι οι οποίοι παραπλανούν και εξαπατούν συνειδητά και κατ’ εξακολούθηση τον Ελληνικό Λαό και ποια είναι εκείνη η πολιτική δύναμη, η οποία αγωνίζεται μετά φανατισμού για την προάσπιση των συμφερόντων του Λαού και της Πατρίδος. Ενάντια στα κόμματα-ομήρους των διεθνών τοκογλύφων και των αμερικανοσιωνιστών, η λύση είναι μία: Λαϊκός Εθνικισμός Τώρα!
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, για να ξεβρωμίσει ο τόπος!
