Το τέλος κάθε χρόνου και η έλευση ενός νέου γεμίζει τον καθένα με διαφορετικά συναισθήματα, είτε ξεκάθαρα είτε ανάμεικτα. Πολλοί συνηθίζουν να κάνουν έναν απολογισμό, ενώ άλλοι αφήνουν απλά τις πράξεις τους να συνεχίζονται δίχως φιλτράρισμα και κρίση. Πέρα όμως από τα όσα κάνουμε ή θα θέλαμε να έχουμε κάνει θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε και αυτούς που δεν υπολόγισαν τον εαυτό τους και χάρισαν τα νιάτα τους και τη ζωή τους στην υπέρτατη αξία όλων: την Πατρίδα. Ο λόγος για τον ελάχιστα γνωστό ήρωα της ΕΟΚΑ, Μιχάλη Γεωργαλλά, ο οποίος προπαραμονή Πρωτοχρονιάς του 1956, άφηνε την τελευταία του πνοή, με τη λέξη Ελλάδα στα χείλη του. Η καινούρια χρονιά που ερχόταν δεν θα τον έβρισκε ανάμεσα στους συντρόφους του, που τόσο αγαπούσε και με τόσο πείσμα και αφοσίωση μάχονταν για τον κοινό Σκοπό, την Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα.
Εκείνη τη χρονιά η ομάδα Αυξεντίου, στην οποία άνηκε ο ήρωας Γεωργαλλάς, βρισκόταν υπό συνεχή καταδίωξη, πράγμα που δυσκόλευε τη δράση και τη διαβίωσή τους, χωρίς όμως να τους κάμπτει ή να τους κάνει να δειλιάζουν. Έτσι το βράδυ της 30ης προς 31 Δεκεμβρίου, πέντε πράκτορες των Άγγλων, εκ των οποίων οι δυο τούρκοι και οι άλλοι τρεις καθ’ όνομα Έλληνες, φτάνουν έξω από την οικία στην οποία έχουν βρει καταφύγιο οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Η προδοσία ακολουθεί παντού τους πολεμιστές της ελευθερίας. Αμέσως πλησιάζουν και βολιδοσκοπούν τις διαθέσεις του ιδιοκτήτη, έτοιμοι να κάνουν αυτό για το οποίο έχουν έλθει. Ακολουθεί ανταλλαγή πυροβολισμών και όπως περιγράφω και στο ιστορικό μυθιστόρημα, «Ο Αετός του Μαχαιρά»:
«Οι αγωνιστές συνέχισαν να πυροβολούν ώστε να μην αφήσουν τους προδότες να διαφύγουν. Ο Μιχάλης πλησίασε τρέχοντας, για να μπορέσει να πετύχει μια αποτελεσματική βολή και να καθηλώσει το όχημα. «Πρέπει πάση θυσία να τους πιάσουμε», σκεφτόταν ενώ αναπηδούσε και κρυβόταν από δέντρο σε δέντρο, προσπαθώντας να καλυφθεί. Μία ριπή ακούστηκε από τη μεριά του οχήματος και ο Μιχάλης έπεσε κάτω, χωρίς να κουνιέται πλέον.
«Μάκη», φώναξε ο Γρηγόρης. «Όχι, διάολε. Παύσατε πυρ, που να πάρει η ευκή». Αμέσως όλοι σίγησαν τα όπλα τους και ο Γρηγόρης έσπευσε προς τον λαβωμένο σύντροφό τους. Βρισκόταν κατάχαμα, αίμα έτρεχε από την κοιλιά και το στόμα του και τα μάτια του ήταν γαλήνια, το βλέμμα του ήρεμο.
Ο ήχος από την εξάτμιση του αυτοκινήτου που απομακρυνόταν ήταν εκκωφαντικός και όλοι νόμιζαν πως δέχονταν πυρά. Καλύφθηκαν όσο καλύτερα μπορούσαν αλλά ο Γρηγόρης δεν κουνήθηκε από τη θέση του. Δεν το πίστευε. Δεν ήταν δυνατόν. Σκυμμένος πάνω από το σώμα, άρχισε να τον ταρακουνάει. Εκείνος, έγειρε ελαφρά το κεφάλι του προς το μέρος του και με βλέμμα περήφανο τον κοίταξε μέσα στα μάτια. Ο Γρηγόρης διαισθάνθηκε ότι αυτές ήταν οι τελευταίες του στιγμές και δεν μίλησε καθόλου. Μοναχά τον κοίταζε με μάτια βουρκωμένα, μάτια που έβραζαν από οργή. Πήρε το κεφάλι του στα γόνατά του και του χάιδεψε τα μαλλιά.
«Μάστρε μου πεθαίνω. Ζήτω η Ελλ..», είπε και πριν προλάβει να τελειώσει την πρότασή του ξεψύχησε μέσα σε απόλυτη γαλήνη. Μοιραίο χτύπημα ή όπως αλλιώς και αν χαρακτηριστεί, ο Μιχάλης έφυγε με την ηρεμία ενός αγγέλου, σίγουρος και αποφασισμένος για τη θυσία του. Κανένας φόβος και καμία αμφιβολία δεν τάραξε την ψυχή του. Ακόμη και τη στιγμή που βρισκόταν στο μεταίχμιο των δύο κόσμων, ξεχείλιζε η περηφάνια του για όσα έκανε όλον αυτόν τον καιρό που έζησε πραγματικά ελεύθερος.
Οι συναγωνιστές του έτρεξαν κοντά του και γονάτισαν γύρω του. Ο καθένας από αυτούς είχε και κάποια ανάμνηση από την δράση τους τον τελευταίο καιρό».
Όλοι οι μεγάλοι σκοποί και όλες οι αγνές ιδέες λαμβάνουν σπουδαιότητα και από τους ανθρώπους που θυσιάζονται για αυτές. Η Ιστορία διδάσκει και οι διδασκαλίες της είναι ακριβές, απαιτούν φόρο αίματος, θυσίες και προσωπικό κόστος. Αυτό το δρόμο βαδίζουν και οι Αγωνιστές της Χρυσής Αυγής. Δεν υπολογίζουν κόπους, θυσίες ή κούραση. Δε λυγίζουν από τη λάσπη των καναλιών, από διώξεις, φυλακίσεις, τρομοκρατικές ενέργειες, ούτε από τον κίνδυνο της πιθανότητας του θανάτου.
Τη νέα χρονιά που έρχεται καλείται ο κάθε συναγωνιστής προσωπικά να αφουγκραστεί το αίμα των Ηρώων του Γένους μας, που κοχλάζει και ζητάει εκδίκηση για τα εγκλήματα που έμειναν ατιμώρητα. Καλείται ο κάθε ένας από εμάς να αναλογιστεί για λίγες στιγμές στον ετήσιο απολογισμό που κάνει, αν προσπάθησε όσο έπρεπε για να μοιάσει ή και να ξεπεράσει τους ημέτερους προγόνους.
Η Χρυσή Αυγή δεν έχει να τάξει ούτε ρουσφέτια, ούτε βολέματα, μα ούτε και διορισμούς. Αν κάποιοι θεωρούσαν πως θα βολευτούμε και θα ρίξουμε νερό στο κρασί μας, πλανώνται πλάνην οικτράν. Διότι βαδίζουμε σε έναν δρόμο αγνό και διεξάγουμε έναν Αγώνα στον οποίο δε χωρούν προσωπικά οφέλη. Το νέο έτος που έρχεται είθε να μας βρει όλους υγιείς και δυνατούς, πιστούς και αφοσιωμένους στον Αρχηγό και το Κίνημά μας. Η Δύναμη που πηγάζει μέσα από τον καθένα μας είθε να γιγαντωθεί και τα παραδείγματα του παρελθόντος, όπως αυτό του Μάκη Γεωργαλλά, να φωτίζουν το δρόμο που προσηλωμένοι ακολουθούμε.
Καλή χρονιά
Μέχρι την τελική Νίκη
Νικόλαος Λεμοντζής