Λόγω της καταστροφικής εμμονής της κας Μέρκελ με την επιβολή εξουθενωτικής λιτότητας επιλεκτικά στον Νότο, η Γερμανία και κατ’ επέκταση και όλη η υπόλοιπη Ευρώπη χάνει το ραντεβού με την παγκόσμια ιστορία. Η σημερινή ευρωκρίση αντικατοπτρίζει την βιασύνη με την οποία τα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωση και δη η κυρίαρχη επικεφαλής Γερμανία, εσπευσμένα προχώρησε στην διαμόρφωση της ζώνης του κοινού νομίσματος ακόμη και με κράτη που ούτε κατά τον τύπο δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις για ένταξη. Γιατί όμως η Γερμανία προχώρησε σε μια τέτοια κίνηση γνωρίζοντας πολύ καλά ότι τα επακόλουθα του στρεβλού αυτού οικοδομήματος θα γίνονταν οφθαλμοφανή γρηγορότερα παρά αργότερα του αναμενομένου; Διότι η κατάρρευση του Σοβιετικού μπλοκ και η ακόλουθη απορρόφηση της Ανατολικής Γερμανίας από την Δυτική δεν της άφηνε μεγάλα περιθώρια χρονοτριβής και ελιγμών. Από τα τέλη τη δεκαετίας του 1990 και ιδιαίτερα μετά την επίσημη κήρυξη πτώχευσης από την Ρωσία το 1998, η «αρκούδα» άρχισε και πάλι να ανασυγκροτείται και να αναπτύσσεται. Ιδιαίτερα μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Βλαδίμηρο Πούτιν και την εξάλειψη κάθε αποσχιστικής τάσης, είχε διαφανεί ότι η Μόσχα σύντομα θα έπαιζε και πάλι καθοριστικό ρόλο στην παγκόσμια σκακιέρα. Να σημειώσουμε εδώ την ταυτόχρονη και χωρίς διακοπή ανάπτυξη της Κίνας, η οποία με μαθηματική ακρίβεια θα στρεφόταν (όπως και έγινε) στην γείτονα Ρωσία για την προμήθειά της με πετρέλαιο και άλλες πρώτες ύλες για την υλοποίηση των παραγωγικών της σχεδίων. Τούτο θα έδινε ακόμη μεγαλύτερη οικονομική ευρωστία και περιθώριο κινήσεων στην Ρωσία, περιθώριο που θα της επέτρεπε de facto ή de jure να ανασυστήσει την παλαιά της σφαίρα επιρροής σε πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο.
Έτσι λοιπόν η Γερμανία σε μια νέα σκακιέρα παγκοσμιοποιημένων γιγάντων έπρεπε να κινηθεί γρήγορα και να απαντήσει με την σύσταση της δικής της Ευρώπης. Οι κινήσεις της όμως αποδείχθηκαν εξαιρετικά βεβιασμένες, χωρίς συνοχή και υλοποιήσιμο πλάνο. Βάζοντας μια πλειάδα χωρών στην νομισματική ένωση του ευρώ, η ελάχιστη περίπτωση εισδοχής κράτους του οποίου η οικονομία δεν μπορούσε εκ των πραγμάτων να ανταγωνιστεί έχοντας το Γερμανικό ευρώ αποτελεί η Ελλάδα (μέσω του περιβόητου swap του Κ. Σημίτη και της συνεταίρου του στην χώρα μας Goldman Sachs), δημιούργησε έναν γίγαντα με πήλινα πόδια. Ήταν αδύνατο όμως να διαχειριστεί το δημιούργημά της ες αεί χωρίς την ουσιαστική πολιτική και δημοσιονομική του ένωση, οι οποίες και κανονικά θα έπρεπε να είχαν προηγηθεί της νομισματικής. Για αυτό και η κρίση του 2008 που μπορεί μεν να δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ, αξιοποιήθηκε όμως δεόντως από την Γερμανία για να επιφέρει με τους δικούς τους αποκλειστικά όρους την πολιτική και δημοσιονομική ένωση στην Ευρώπη, «κλέβοντας» ουσιαστικά από τους Λαούς των Κρατών, την αλληλεγγύη, την ιδία βούληση και την δημοκρατική τους απόφαση, σε μια Fast Track Γερμανοποίηση του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Τούτο έγινε κάτω από την πρόφαση της οικονομικής κρίσης, η οποία υπό την ηγεσία και κατεύθυνση της κας Μέρκελ όχι μόνο δεν αποσοβήθηκε αλλά τουναντίον γιγαντώθηκε σε μεγέθη τέτοια που η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ιταλία είχαν να δουν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αντί λοιπόν να ακολουθήσει δημοκρατικές πολιτικές διαδικασίες και αναπτυξιακές οικονομικές πολιτικές, η κα Μέρκελ και οι διεθνείες τοκογλύφοι θεώρησαν προτιμότερο για τους σκοπούς της Γερμανίας, να τις αντικαταστήσει με πρωθυπουργούς μαριονέτες (ΓΑΠ, Παπαδήμος, Σαμαράς, Μάριο Μόντι και λοιποί). Οι αντίθετες φωνές που επιζητούσαν εναγωνίως την ανάπτυξη φιμώθηκαν και ένα πέπλο απόλυτης Μερκελιστικής Λιτότητας επιβλήθηκε επάνω στα νότια κράτη μέλη της Ευρωζώνης.
‘Ετσι λοιπόν, στην ζοφερή εικόνα του σήμερα το ερώτημα είναι κατά πόσο η Ισπανία θα χρειαστεί πακέτο διάσωσης, έχοντας έναν κοινωνικό ιστό διαλυμένο, ένα τραπεζικό σύστημα φαλιρισμένο και έναν στου τέσσερις Ισπανούς στην γραμμή της μακροχρόνιας ανεργίας. Άσχημα όμως τα νέα και για την Γαλλία της οποίας η οικονομία κινείται μεταξύ στασιμότητας και ύφεσης. Ούτε και για το 2013 η Γαλλία θα επιτύχει τον στόχο του 3% ελλείμματος προς ΑΕΠ (να θυμίσουμε ότι αυτό ήταν το όριο εισδοχής στην Ευρωζώνη), ενώ έχει αναβάλει επ’ αόριστο διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Υπό τον φόβο της κοινωνικής έκρηξης η Γαλλίας εθελοτυφλεί συνεχιζόμενη να δανείζεται κάτω από την δαμόκλειο σπάθη της επικείμενης πιστοληπτικής υποβάθμισης. Την ίδια ώρα η ανεργία στην χώρα καταγράφει ανοδική τροχιά για 19 συναπτούς μήνες φτάνοντας υψηλό 15ετίας.
Ούτε και στην Ιταλία όμως η ύφεση δεν δείχνει σημάδια εκτόνωσης. Είναι όμως εξαιρετικά αμφίβολο αν θα αντέξει το Ευρωπαϊκό ισοζύγιο τις ορέξεις τις ανατολικο-κομμουνίστριας καγκελαρίου Μέρκελ, η οποία εξαθλιώνει σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο την μεσαία τάξη, υφαρπάζει μέσω του τεχνάσματος του περάσματος του χρέους των χωρών στον μηχανισμό EFSF και στην ΕΚΤ τις κρατικές περιουσίες και μέσω της αβάστακτης φορολογίας σε όλα τα επίπεδα τις ιδιωτικές. Με το ίδιο τέχνασμα της υπέρ-φορολόγησης οι κομμουνιστές είχαν υφαρπάξει και θέσει υπό πλήρη κομμουνιστικό έλεγχο εντός τριετίας όλες τις ιδιωτικές περιουσίες των ρώσων και αργότερα και όλων των άλλων Λαών που είχαν την ατυχία για πέσουν στα χέρια τους.
Και βέβαια προς το παρόν ακόμα ευνοείται η Γερμανία η οποία θησαυρίζει δανειζόμενη με τα φθηνότερα επιτόκια της ιστορίας της και επιδανείζοντας της άλλες χώρας με τοκογλυφικούς όρους, ενώ οι βιομηχανίες της κυριαρχούν καθολικά στην Γηραιά Ήπειρο έχοντας εξαλείψει τον ανταγωνισμό και οι Τράπεζές της και δει η κορωνίδα της Deutsche Bank αποτελούν κράτος εν κράτη. Οι Γερμανικές μάλιστα Τράπεζες είναι πλέον 3 φορές μεγαλύτερες από το ίδιο το Γερμανικό ΑΕΠ! Δυστυχώς όμως για την κα Μέρκελ, η επιθυμία της για την καθολική εξάλειψη των Λαών και των Εθνών μέσα από την στυγνή λιτότητα και εξαθλίωση είναι θέμα χρόνου για να της γυρίσει μπούμερανγκ. Αν δεν προχωρήσει άμεσα και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο στο κούρεμα όλων των χρεών των κρατών – μελών στο επίπεδο του 60% ώστε να είναι οριστικά βιώσιμα, δεν προχωρήσει στην έκδοση ευρω-ομολόγου ώστε όλες οι χώρες να δανείζονται πλέον με το ίδιο επιτόκιο και δεν ρίξει στην Ευρώπη πραγματικά οικονομικά πακέτα ανάπτυξης που να δώσουν δουλειές, ευημερία και παραγωγή, αλλά θολωμένη από την κομμουνιστική πλεονεξία της (κλοπής, υφαρπαγής και καταστροφής αντί της δημιουργίας) να υφαρπάξει τα πάντα από τους Λαούς, τότε δεν θα επιφέρει το τέλος μόνο του ευρώ ως νομίσματος, αλλά θα επιφέρει και καταστάσεις τέτοιες που θα καταστρέψουν ολόκληρη την Ευρώπη.
Απέναντι σε αυτές εξαθλιωτικές πολιτικές των διεθνών τοκογλύφων και τις μνημονιακές επιταγές της εγχώριας τρόικα στέκεται δυναμικά η Χρυσή Αυγή και θα στηρίξει με αλληλεγγύη και Αγώνα τον ελληνικό λαό μέχρι την απελευθέρωση της Πατρίδας μας!
Οικονομικός Παρατηρητής