Απάντηση σε κρίσεις και επικρίσεις – Με αφορμή ένα «ρατσιστικό» βίντεο
Με περίσκεψη και γεμάτοι αισθήματα απαισιοδοξίας, όπως προκύπτει από όλες τις πολιτικές έρευνες αντιμετωπίζουν οι Έλληνες την νέα χρονιά. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις ένα συντριπτικό ποσοστό των συμπατριωτών μας δηλώνει ότι τα πράγματα θα πάνε χειρότερα. Αυτό και μόνο αρκεί, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι δεν έχει αντικειμενική υπόσταση, για να πούμε ότι τα πράγματα δεν ξεκινούν καλά για το έτος 2013. Οι Αρχαίοι Έλληνες σύμφωνα με έναν μεγάλο φιλόσοφο, που τους λάτρεψε και τους πίστεψε, είχαν το μεγαλείο να μη είναι ούτε αισιόδοξοι, ούτε απαισιόδοξοι, αλλά να αντικρίζουν με τόλμη το χάος και αυτό έλαβε υπόσταση μέσα στο Λόγο, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, στο μέγα επίτευγμα του πολιτισμού, το οποίο υπήρξε η Αρχαία Ελληνική Τραγωδία.
Οι σημερινοί Έλληνες, απόγονοι γνήσιοι του μεγάλου εκείνου Γένους, έχουν την τόλμη να αντικρίσουν το χάος κατάματα; Οι καιροί που έρχονται θα το δείξουν. Έχουν την τόλμη να αναμετρηθούν με την σκληρή πραγματικότητα; Ο χρόνος που έρχεται, αλλά και τα επόμενα χρόνια θα είναι μία πραγματική μάχη επιβίωσης για το Έθνος μας. Αυτή είναι η Αλήθεια κι όποιος προσπαθεί με χρυσόσκονη να πασαλείψει τη σημερινή ζοφερή κατάσταση είναι απλά ένας απατεώνας που κερδίζει χρόνο και τίποτε άλλο, γιατί η ώρα της Αλήθειας αργεί, αλλά πάντοτε έρχεται.
Επειδή δε ακριβώς, έγραψα παραπάνω ότι πρέπει να αντικρίζουμε κατάματα την Αλήθεια, πρέπει να πούμε ότι το μεγάλο μας Γένος υπήρξε ακραίο και στα καλά του και στα κακά του. Μη λησμονούμε ότι ο Αριστείδης εξορίστηκε γιατί ήταν Δίκαιος και ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος πέθανε ζητιανεύοντας, ενώ ο Κοσμοκαλόγερος των Ελληνικών Γραμμάτων, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, πέθανε λησμονημένος, τουρτουρίζοντας από το κρύο γιατί η οικογένειά του δεν είχε να αγοράσει ξύλα. Υπήρχε πάντοτε, λοιπόν, σε αυτό τον τόπο μαζί με την μεγαλοφροσύνη και άφθονη παλιανθρωπιά και πράγματι είναι άδικο να χρεώνουμε τα πάντα σε λίγους, αφού με τον τρόπο τους και αρκετοί από τους πολλούς έχουν συμβάλει σε όλα αυτά τα θλιβερά των ημερών μας.
ΠΟΣΟ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤ’ ΑΥΤΟΥΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ;
Πριν λίγες ημέρες, στην σελίδα της στο διαδίκτυο, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δημοσίευσε ένα μικρό «βίντεο», με ευχές για τα Χριστούγεννα, το οποίο βίντεο λογοκρίθηκε άγρια από τις παγκόσμιες εταιρείες του δήθεν ελεύθερου διαδικτύου και κρίθηκε ότι προβάλλει μηνύματα μίσους! Τι έδειχνε το βίντεο αυτό; Εικόνες από την Αθήνα της δεκαετίας του ’60 και εικόνες από την σημερινή Αθήνα. Είπαν πως ήταν… ρατσιστικό! Τίποτε το ρατσιστικό δεν είχε και επιτέλους αυτοί που ισχυρίζονται ότι είναι αντιρατσιστές πόσο ειλικρινείς είναι όταν είναι ρατσιστές με τους κατ’ αυτούς ρατσιστές; Εν τοιαύτη περιπτώσει ο «ρατσισμός», τον οποίο μας χρεώνουν, δεν έχει την οποιαδήποτε σχέση ούτε με σκλάβους, ούτε με αποικιοκρατία, ούτε με οικονομική εκμετάλλευση.
Εμείς οι Έλληνες δεν κάναμε ποτέ δουλεμπόριο, ούτε αποικίες είχαμε. Μια ευλογημένη γωνιά σε έναν τόπο Ιερό, τον οποίο έχουμε ποτίσει με αίμα εδώ και χιλιάδες χρόνια, είχαμε και έχουμε για Πατρίδα μας και θέλουμε να παραμείνει Ελληνική, να την κατοικούν Έλληνες και αυτό είδαμε δραματικά να αλλάζει μέσα σε 20 μόλις χρόνια! Κανείς ποτέ δεν ρώτησε τον λαό μας, απ’ όλους αυτούς τους σπουδαίους «δημοκράτες», εάν θέλει να ζήσει μαζί με αφρικανούς, ασιάτες και κάθε είδους πρόσφυγες ή ψευτοπρόσφυγες, άγιους ή εγκληματίες που ήλθαν κατά εκατομμύρια στον τόπο μας.
Δεν έλειψαν και αυτοί που μας κατέκριναν σφοδρά γιατί όπως είπαν την δεκαετία του ’60 υπήρχαν και κακά… Πράγματι υπήρχε φτώχεια, υπήρχαν προβλήματα σοβαρά, αλλά υπήρχε, όμως, ΚΑΙ ελπίδα, υπήρχε ένας κώδικας αξιών, υπήρχε χαρά μέσα στις δυσκολίες και όχι αυτή η απέραντη θλίψη, που έχει απλωθεί επάνω από την χώρα και που με ξόρκια οικονομικά για… δάνεια και χρήματα που θα έλθουν προσπαθούν να την αποδιώξουν αυτοί που παριστάνουν τους σωτήρες του τόπου.
Οι καιροί αλλάζουν, μας λένε οι «ειδικοί» και μας κατηγορούν για ρωμαντικούς και ουτοπιστές. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα. Ποτέ δεν αλλάζουν από μόνες τους οι εποχές, μόνο οι καιρικές συνθήκες αλλάζουν. Ποτέ οι άνθρωποι και οι συνήθειές τους. Τους καιρούς τους αλλάζουν οι ισχυροί που επιβάλουν συνθήκες και πρότυπα αρρωστημένα και σε σύγκριση, λοιπόν, με την δεκαετία του ’60 έχουν αλλάξει πολλά. Μπορεί σήμερα να έχουμε περισσότερα αυτοκίνητα και να τρώμε περισσότερο κρέας, αλλά έχουμε λιγότερα αισθήματα και καθόλου Ιδανικά! Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι Έλληνες ακόμη και παιδιά μικρής ηλικίας, βλέπουν με νοσταλγία τις παλαιές ασπρόμαυρες Ελληνικές ταινίες και μελαγχολούν αναλογιζόμενοι το δύστυχο σήμερα που βιώνουν.
ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’60
Πρόλαβα και έζησα την Αθήνα με τις γειτονιές, με όλους να γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Με τις πόρτες το βράδυ να μένουν ξεκλείδωτες. Με την κοινωνική αλληλεγγύη να είναι πραγματική και όχι ψεύτικη ή ακόμη και μη κυβερνητική οργάνωση(ΜΚΟ) για επιτήδειους, που έκλεψαν εν ονόματι δήθεν ανθρωπιστικών ή κοινωνικών σκοπών εκατομμύρια. Πρόλαβα σχολεία με παιδεία εθνική, σχολεία χωρίς θέρμανση, αλλά με καρδιές πυρωμένες από Ελλάδα και Πίστη! Όλα αυτά τα ισοπέδωσε μια δήθεν ευημερία, η οποία σήμερα απομακρύνεται όλο και περισσότερο και αλίμονο ενώ τα υλικά αγαθά φεύγουν, δεν απομένουν πίσω ψυχικά αποθέματα, γιατί αυτά τα αλλοτρίωσε, τα κατέστρεψε, τα ξερίζωσε ο καταναλωτισμός, ένα μοντέλο ζωής εντελώς ξένο προς τον πολιτισμό, προς τα ήθη και τα έθιμα των Ελλήνων.
Στη δεκαετία του ’60 δεν αυτοκτονούσαν οι άνθρωποι για χρέη κατά εκατοντάδες, εάν όχι χιλιάδες. Ούτε και σκοτώνανε ανήμπορους γέροντες για λίγα ευρώ. Για αυτή την μεταστροφή της ελληνικής κοινωνίας σε ένα βιβλίο που είχα γράψει στις αρχές της δεκαετίας του ’90 τόνιζα τα παρακάτω:
«Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ’60 όταν ήρθε και στην Ελλάδα, που γινότανε μια κοινωνία καταναλωτική ηCOCA–COLA… Ήταν ένα σημείο των νέων καιρών. Ήταν η αρχή του τέλους, η οριστική εγκατάλειψη της παραδοσιακής μορφής της ελληνικής κοινωνίας. Οι τελευταίοι άνθρωποι, που είχαν μείνει στα χωριά, τα εγκαταλείπουν και έρχονται στην Αθήνα. Ανοίγουν τα «SUPER MARKETS», έρχεται η τηλεόραση, κυριαρχεί η αγγλόφωνη μουσική, το AMERICAN WAY OF LIFE καταλύει πανίσχυρο την μέχρι τότε καθημερινή ζωή του μέσου Έλληνα πολίτη. «Άρτον και θεάματα» ως άλλη Ρώμη δίνει η πέραν του Ατλαντικού αυτοκρατορία… Ίσως σκέφθηκαν ότι είναι πολύ ευκολότερο από έναν πόλεμο να υποδουλώσεις πολιτιστικά ένα έθνος με ένα ανέμελο, χυδαίο, φτηνό και αγοραίο πρότυπο σκέψης, τέχνης και ζωής. Στα χρόνια αυτά της δραματικής αλλαγής της Ελληνικής Κοινωνίας είδα μια πολυκατοικία να μου κρύβει την θέα της Ακρόπολης και είδα τα χωριά να ερημώνουν και να έρχονται εκατοντάδες χιλιάδες νέων κατοίκων στην Αθήνα.…»
Η ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΤΗΝΩΔΗ ΗΘΙΚΗ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Δεν είναι νοσταλγία, λοιπόν, για κάποιο απατηλό παρελθόν, παρελθόν ψεύτικο και σκόπιμα αγιοποιημένο αυτό που έδειχνε το βίντεο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, παρουσιάζοντας εικόνες της δεκαετίας του’60. Πρόκειται για μία θέληση για επιστροφή στις πατροπαράδοτες αξίες, τις αρχές και τα Ιδανικά του Γένους μας, για μια Ελλάδα, που ακόμη δεν έχουμε χάσει ολοκληρωτικά, αλλά που πρέπει να παλέψουμε σκληρά για να την ξανακερδίσουμε και να μη την χάσουμε για πάντα.
Όχι, ούτε ο χρόνος γυρίζει πίσω, ούτε είναι δυνατόν όλα να γίνουν ίδια όπως το χτες. Υπάρχουν όμως κάποιες βασικές αρχές, πηγές που δίνουν ζωή και που μόνο επιστρέφοντας σε αυτές μπορούμε να ελπίσουμε ότι θα έχουμε μέλλον. Θέλουμε μια Ελλάδα για τους Έλληνες. Θέλουμε μια Ελλάδα με μία κοινωνία διαφορετική από την σημερινή, όπου η Αρετή και οι Ιδέες θα κυριαρχούν και θα ευρίσκονται μπροστά από την κτηνώδη ηθική των αριθμών και του καταναλωτικού μοντέλου.
Μόνο εάν βυθιστούμε στο παρελθόν, στις ρίζες μας τις αυθεντικές, μπορούμε να έχουμε παρόν και μέλλον. Καλή χρονιά, λοιπόν με μια ευχή: Να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο! Και αυτή η κρίση, ναι, ακόμη και η φτώχεια και η στέρηση ίσως να είναι μια ευκαιρία για μια μεγάλη επιστροφή, επιστροφή στο χθες για να πάρουμε την Πατρίδα μας πίσω, για να ξαναγίνει η Ελλάδα η χώρα των ονείρων μας.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ