Ως γνωστόν, το κεφάλαιο δεν έχει Πατρίδα. Θα προσθέταμε, επίσης, ότι δεν έχει ούτε ιδεολογία αλλά ούτε και φιλότιμο. Λέμε τα παραπάνω με αφορμή την επαναφορά στην επικαιρότητα, ως είδηση, ότι η Γιάννα Αγγελοπούλου-Παρθένη-Δασκαλάκη (και δεν συμμαζεύεται…) συνεχίζει να εισπράττει 55.000 ευρώ ετησίως από το Δημόσιο, γιατί την διόρισαν πρέσβη το 1998. Η ίδια, βεβαίως, ισχυρίζεται ότι το συνολικό ποσό των αμοιβών, που της προέκυψαν έκτοτε, το διέθεσε στην υποστήριξη φορέων με κοινωνικούς σκοπούς. Επίσης, σε επιστολή που απέστειλε στον υπουργό εξωτερικών, Δημήτρη Αβραμόπουλο, δηλώνει ότι ’’παραιτούμαι του προβλεπομένου για τη θέση εκ προσωπικοτήτων μισθού’’. Ενδιαφέρον, ακόμη, έχει το γεγονός ότι η ίδια η Αγγελοπούλου υποστηρίζει ότι είχε ζητήσει να παύσει η καταβολή σ’ εκείνη του αντίστοιχου μισθού, αλλά το αίτημά της δεν έγινε αποδεκτό ελλείψει σχετικής νομοθετικής ρύθμισης.
Αν κάτι αξίζει να σχολιάσουμε απ’ όλα αυτά, είναι: α) το ’’μπάχαλο’’ που λέγεται Κράτος και το οποίο, σε καιρούς χαλεπούς, εξακολουθεί να σκορπά χρήματα ασκόπως, β) τον ισχυρισμό της Αγγελοπούλου ότι το συνολικό ποσό των αμοιβών της το διέθεσε σε κοινωνικούς σκοπούς. Ακόμη και τώρα, λοιπόν, που τα ταμεία είναι άδεια, το ανάλγητο κράτος της διαφθοράς επιμένει να μοιράζει λεφτά, εκεί όπου δεν υπάρχει ανάγκη. Η ίδια η Αγγελοπούλου θα έπρεπε να ξέρει ότι τα λεφτά αυτά ανήκουν στον Ελληνικό Λαό, ο οποίος δεν έχει καμιά διάθεση να τα μοιράζεται σε ’’αγαθοεργίες’’, οι οποίες του είναι παντελώς αδιάφορες ή και άγνωστες. Ήδη η Αγγελοπούλου αποτελεί μια από τους βασικούς υπευθύνους του ’’φιάσκου’’ των ολυμπιακών αγώνων του 2004, οι οποίοι φαλίρισαν και αυτοί με την σειρά τους τα κρατικά ταμεία. Επομένως, ας μην παριστάνει την αφ’ υψηλού αδιάφθορη και καλό είναι να μας πληροφορήσει τι είδους ’’κοινωνικοί σκοποί’’ είναι αυτοί, στους οποίους χάριζε τα λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων. Γιατί αν αφορούν σε τίποτα προγράμματα για τα παιδάκια της Αφρικής, τότε αφήστε καλύτερα…
Επειδή είπαμε στην αρχή του κειμένου ότι το κεφάλαιο δεν έχει ιδεολογία, το Αγγελοπουλέικο δικαιολογεί απολύτως τον χαρακτηρισμό. Η μαμά μπορεί να κινείται άνετα μεταξύ κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, ενώ ο μοσχαναθρεμμένος γιόκας της περνά το στάδιο της εφηβικής ’’επανάστασης’’ υποστηρίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ, πριν σοβαρευτεί και γίνει και αυτός ένας στυγνός μεγαλοκαπιταλιστής, μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι πασιφανές ότι η οικογένεια Αγγελοπούλου, όπως και όλοι οι ισχυροί του χρήματος, κινούνται άνετα σ’ όλα τα δωμάτια του καθεστωτικού οίκου. Από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ μέχρι όλες τις σχιζοφρενικές τάσεις της διεθνιστικής αριστεράς, το μεγάλο κεφάλαιο βρίσκει τρόπους να δημιουργεί ρίζες. Μόνο στο Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα και την ιδεολογικο-πολιτική του έκφραση, την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, δεν βρήκε, ούτε θα βρει ποτέ, διόδους επικοινωνίας και εξάρτησης.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ