20 χρόνια εφημερίδα “Χρυσή Αυγή”
10 Ιανουαρίου 1993. Ο Μύθος της Χρυσής Αυγής άρχισε να ξετυλίγεται. Eίκοσι χρόνια πέρασαν από εκείνο το παγωμένο βράδυ του Γενάρη, όταν κλείδωναν τα γραφεία της οδού Κεφαλληνίας οι συναγωνιστές – πρωταγωνιστές και κατέβαιναν τα σκαλιά παίρνοντας τη κατεύθυνση προς την Ομόνοια, μια άλλη πλατεία τότε, με Έλληνες να αναζητούν το Σαββατόβραδο να διαβάσουν πρώτοι τα νέα στις Κυριακάτικες. Αυτή θα ΄ταν μια άλλη,διαφορετική Κυριακή.Η ανατολή της έβρισκε να κυκλοφορεί άλλη μιά Κυριακάτικη εφημερίδα. Μα όχι σαν τις άλλες. Ήταν το πρώτο φύλλο της Χρυσής Αυγής που έως τότε κυκλοφορούσε με τη μορφή μικρού σε σχήμα περιοδικού, αλλά τώρα είχε… μεγαλώσει.
Ο Αρχηγός μας, ο Νικόλαος Μιχαλολιάκος και οι συναγωνιστές που τον συνόδευαν, βγήκαν από τα αυτοκίνητα που είχαν στιβαχτεί αλλά (λες κι ήταν συνεννοημένοι) το γοργό βήμα τους κοβόταν και οι διασκελισμοί μίκραιναν. Οι καρδιές χτυπούσαν όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο δυνατά. Πώς να ‘ταν η εφημερίδα; Θα την είχε αναρτήσει ο εφημεριδοπώλης; Τα χρώματα, οι φωτογραφίες, οι διαχωρισμοί, το χαρτί, όλα μπερδεμένα στο μυαλό. Όταν όμως την πήραν στα χέρια τους, ένας στεναγμός ανακούφισης ακούστηκε απ΄όλους. Μετά, τα γέλια, η συγκίνηση, η χαρά, η ικανοποίηση και το πείσμα την επόμενη ΄βδομάδα το φύλλο να ΄ναι καλύτερο, πλουσιότερο,πληρέστερο. Και έτσι, εκείνο το βράδυ, άλλη μια κορυφή ένοιωσαν πως είχαν κατακτήσει. Και βάλανε ΄μπρος για την επόμενη κορυφή. Για την επόμενη και την επόμενη και την επόμενη, επειδή ο Αγώνας δεν σταματά. Έχει αρχή, μα δεν έχει τέλος!
Σ΄αυτές τις αναμνήσεις φτερούγιζε η σκέψη όλων που ήσαν εκείνο το κρύο βράδυ του 1993 στην πλατεία Ομονοίας. Η εφημερίδα είχε τα χρώματα των λαβάρων της επανάστασης του 1821. Άσπρο,που συμβόλιζε την αγνότητα των Ελληνικών ψυχών, μαύρο για το πένθος για τη Πατρίδα που ήταν σκλαβωμένη και κόκκινο να συμβολίζει τους ποταμούς αίματος που είχε χυθεί, που ακόμη χυνόταν και που πάντα θα χύνεται για της Πατρίδος την Ελευθερία. Σήμερα βρισκόμαστε στο φύλλο με αριθμό κυκλοφορίας 807! Η εφημερίδα όχι μόνο έζησε, αλλά το πεπρωμένο το ΄θελε και κυκλοφόρησε περίπου είκοσι χρόνια μετά, με τα ονόματα των αγωνιστών του κόμματος που περιστοίχιζαν τον Αρχηγό και που είχαν “αλώσει” τα Παλαιά Ανάκτορα, τη σύγχρονη Ελληνική Βουλή.Τα μαλλιά έχουν ασπρίσει,τα χρόνια τους φόρτωσαν με εμπειρίες, οικογένειες, προσωπικές επιτυχίες, αλλά και αποτυχίες,όμως, αυτά που φλόγιζαν τότε τις καρδιές τους συνεχίζουν να μένουν αναμμένα. Κι όχι μόνο. Αυτή η χούφτα ανθρώπων έχει πυρπολήσει χιλιάδες ψυχές Ελλήνων, ξεπέρασε το εκατομμύριο και αυξάνονται και πολλαπλασιάζονται.Το πρώτο τότε φύλλο είχε σαν πρωτοσέλιδο υπέρτιτλο : “Κανένας συμβιβασμός για τη Μακεδονία!”
Και φυσικά, κανένας συμβιβασμός και για τη Βόρειο Ηπειρο και για τη Κύπρο μας και για το Αιγαίο μας και για τους Έλληνες που ζούνε στη Πόλη, κανένας συμβιβασμός και για την ΑΟΖ και κανένας συμβιβασμός για ό,τι ανασαίνει με Ελληνικό παλμό. Στις θέσεις τους οι Χρυσαυγίτες ακέραιοι, αγέρωχοι, αταλάντευτοι, ασυμβίβαστοι, ανίκητοι! Το χρήμα δεν τους θαμπώνει. Δεν τους διαφθείρει. Δεν τους αλλάζει. Στρατευμένοι στην Εθνικιστική επιταγή: “Πίστευε,υπάκουε,πολέμα!” Ασφαλώς κι έχουν πολλά ακόμη να πράξουν. Και από όσους επενδύουν πάνω τους για μια νέα Ελλάδα, Ελληνική! Και όσους έφυγαν και άφησαν Ιερές παρακαταθήκες το αίμα και τις θυσίες τους! Και όσους αγέννητους έρχονται να πάρουν τις θέσεις μας! Για μια Ελλάδα ελεύθερη, έντιμη, μεγάλη. Επειδή η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα μικροαστικό κομματίδιο που διορίζει ή ψυχαναλύει και εφησυχάζει τους…”πελάτες” του. Είναι τρόπος και φιλοσοφία ζωής. Ζωής που δοκιμάζεται και δίνει εξετάσεις κάθε μέρα. Κάθε μήνα. Κάθε χρόνο. Μόνιμα. Για πάντα. Και το έχει υποσχεθεί σε όσους εκμεταλλεύονται κι εμπορεύονται ελπίδες και ιδέες για να εξασφαλίζουν την τρυφηλή τους ζωή. Από τούδε κι εμπρός, δεν θα βλέπουν όνειρα αλλά εφιάλτες.
Μαζί με τον εμπνευσμένο Αρχηγό μας Νικόλαο Γ. Μιχαλολιάκο και όλους τους αποστόλους της Ιδέας που τον πλαισιώνουν θα συμπορευθούμε στον ανηφορικό κι επίπονο δρόμο που έχει μία και μόνο πιθανή εκδοχή: Την Νίκη !
ΜΑ.Τ.
