Η Κούβα του Φιντέλ Κάστρο αποτελεί ένα από τα τελευταία καταφύγια της κομμουνιστικής αθλιότητας, μαζί με την Βόρειο Κορέα, την Κίνα και το Βιετνάμ. Η κατάσταση της, εδώ και αρκετά χρόνια, θυμίζει την Αλβανία λίγο πριν την κατάρρευση του κομμουνισμού στα τέλη του 1990. Όλο και περισσότερος κόσμος αποδρά από τον «ερυθρό παράδεισο» της οικογενειοκρατίας του Κάστρο, όπως ακριβώς συνέβαινε στην Αλβανία. Χθες, στα πλαίσια των μεταρρυθμίσεων που ανακοίνωσε τον περασμένο Οκτώβριο ο δικτάτορας της χώρας Ραούλ Κάστρο (αδελφός του Φιντέλ) ανακοινώθηκε ότι κάθε Κουβανός μπορεί, με το νεοαποκτηθέν διαβατήριο του, να ταξιδέψει στο εξωτερικό. Δώρο άδωρο, βέβαια, από την στιγμή που η βίζα, από τις άλλες χώρες προς τους Κουβανούς πολίτες, παραμένει ένα μακρινό όνειρο.
Αυτό συμβαίνει γιατί ελάχιστες χώρες δέχονται επισκέπτες από την Κούβα, χωρίς βίζα εισόδου και χωρίς χρήματα. Οι περισσότερες χώρες θέτουν όρους για την είσοδο αλλοδαπών και οι Κουβανοί, με μέσο μηνιαίο εισόδημα 19 (!) δολάρια, δεν διαθέτουν τα απαραίτητα χρήματα για να ταξιδέψουν. Με βάση αυτά τα δεδομένα, και με την ανεργία να πλήττει τις περισσότερες χώρες, ποιες πρεσβείες θα έδιναν βίζα σε Κουβανούς με ελάχιστες, έως μηδαμινές, πιθανότητες να επιστρέψουν στην χώρα τους; «Αυτό το διαβατήριο, είναι διαβατήριο για να πηδήξουμε στην θάλασσα» ειρωνεύονται αρκετοί Κουβανοί.
Η τραγική και άθλια εικόνα της σημερινής Κούβας αποτελεί πηγή διδαγμάτων. Η ανατροπή του σάπιου καθεστώτος του Μπατίστα, την δεκαετία του 50’, αντί για την αναζωογόνηση της Κούβας έφερε απλώς αντικατάσταση στην βαναυσότητα. Η διαφθορά, η πείνα και η εξαθλίωση όχι μόνο δεν εξαφανίστηκαν στην μαρξιστική Κούβα, αλλά γιγαντώθηκαν. Όλο και περισσότερος κόσμος δραπετεύει και το όλο σκηνικό λειτουργεί, δυστυχώς, ως απολυμαντικό του καπιταλισμού. Και, όμως, στην Χώρα μας τα ιδεολογικά απολιθώματα του ΚΚΕ στηρίζουν την αδίστακτη και τυραννική αυτή δικτατορία, δείχνοντας το πόσο αμετανόητοι, άσχετοι και απάνθρωποι παραμένουν, προσκολλημένοι στην δογματική βλακεία, η οποία τους διέπει.
Όταν το καθεστώς αυτό καταρρεύσει, κάτω από το βάρος των εγκλημάτων του, τότε ίσως μιλήσουν για να το κατακρίνουν, θεωρώντας όμως ότι δεν εξέφραζε σωστά το «σοσιαλιστικό μοντέλο». Αν ο καπιταλισμός αποτελεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο κομμουνισμός αποτελεί την κρατική παραλλαγή του. Γι’ αυτό και τα δύο αυτά πολιτικά συστήματα αποτελούν ασέλγεια στην Φύση, την Ιστορία και τον Πολιτισμό.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ