Τα όσα συνέβησαν το βράδυ της Πέμπτης στην Βουλή απέδειξαν ξανά την ηθική και πολιτική συντριβή των κομμάτων – στυλοβατών της μνημονιακής συγκυβέρνησης. Η ανάγκη διατήρησης μιας κυβέρνησης, η οποία έχει καταστεί πειθήνιο όργανο των διεθνών τοκογλύφων, εξαφανίζει κάθε αναστολή, κάθε ίχνος ευθιξίας και διαφωνίας ανάμεσα στα μέλη της. Μπορεί η ψηφοφορία για την παραπομπή των Βενιζέλου – Παπανδρέου – Παπαδήμου να έβγαλε αρνητικό αποτέλεσμα, όμως ηθικά και πολιτικά οι τρείς αυτοί τύποι έχουν ήδη παραπεμφθεί (και καταδικαστεί) στην συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού. Μαζί τους, φυσικά, έχουν καταδικαστεί και οι κομματικοί φορείς που φρόντισαν για την συγκάλυψη των φυσικών αυτουργών της σημερινής άθλιας κατάστασης του τόπου.
Είναι πραγματικά θλιβερό το θέαμα να βλέπεις τους δύο βασικούς πυλώνες της μνημονιακής συγκυβέρνησης, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (η ΔΗΜΑΡ είναι η… τσόντα της όλης υπόθεσης. Εκ του τσονταρίσματος…), τα στηρίγματα της μεταπολίτευσης, τα πολιτικά κόμματα τα οποία υποτίθεται είχαν τεράστιες και αγεφύρωτες διαφορές μεταξύ τους, να ενώνονται «εις σάρκαν μίαν» και να βαδίζουν χέρι – χέρι. Με φθηνές, ανήθικες, ανάρμοστες και απαράδεκτες λογικές του τύπου «κράτα με να σε κρατώ, να μην πέσουμε στον γκρεμό…» να λειτουργούν ως κουρδισμένα παιχνιδάκια, δίχως βούληση. Πιθανή παραπομπή Βενιζέλου θα ισοδυναμούσε μ’ ένα ευρείας σημασίας χαστούκι στην συνοχή της συγκυβέρνησης. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι η ανάγκη διατήρησης των υπηρετών των τοκογλύφων, βρίσκεται πάνω από τον οποιοδήποτε ενδοιασμό εθνικού, κοινωνικού και ηθικού περιεχομένου. Πρέπει να ξεπουληθούν τα πάντα, πρέπει να παταχθεί οριστικά ο ατίθασος Ελληνικός Λαός, πρέπει να καταντήσει η Χώρα μας «σκουπιδότοπος» της Ευρώπης με την παραμονή εδώ όλο και περισσότερων λαθρομεταναστών. Και γι’ αυτό η συγκυβέρνηση της υποταγής, της διαφθοράς, της σήψης και της παρακμής πρέπει να προστατευθεί ως «κόρην οφθαλμού».
Εντύπωση, επίσης, προκαλεί η στάση την οποία κράτησαν στην όλη διαδικασία οι Παπανδρέου και Παπαδήμος, καθώς δεν παρέστησαν στην Βουλή για να υπερασπίσουν τον εαυτό τους, απέναντι στις κατηγορίες οι οποίες τους αποδόθηκαν. Καλυπτόμενοι πίσω από κάποιες νομικές ασάφειες έδειξαν πόσο περιφρονημένη έχουν την αίσθηση της Τιμής και της Ευθύνης. Αν τα διέθεταν, από μόνοι τους θα επεδίωκαν να μιλήσουν στην Βουλή για να πουν την άποψη τους. Χαρακτηριστικό για την περίπτωση Παπανδρέου είναι το παρακάτω απόσπασμα από «Τα Νέα», το οποίο αναφερόμενο στον Τζέφρυ λέει τα εξής:
«Από την άλλη, διάχυτη αγωνία υπήρχε στο περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος δεν επιθυμούσε να ψηφίσουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σε όλες τις κάλπες, κάτι που το περιβάλλον του διεμήνυσε στον Βαγγέλη Βενιζέλο. Ο κ. Παπανδρέου επέλεξε να μη μιλήσει στην Ολομέλεια, ενώ οι συνεργάτες του προσπαθούσαν να πιάσουν κλίμα καθώς υπήρχε έντονη παρασκηνιακή συζήτηση ότι καραμανλικοί βουλευτές σκόπευαν να «τιμωρήσουν» τον κ. Παπανδρέου σε αντίποινα για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου.»
Πραγματικά, δεν έχε σταματημό η κατρακύλα του εν λόγω ατόμου προς την πλήρη αηδία, περιφρόνηση και ανυποληψία. Ένα ανθρωπάκι, το οποίο αποτελεί τον κατ’ εξοχήν ορισμό του αποτυχημένου, ένας ξοφλημένος και λαομίσητος πολιτικάντης που κατέστρεψε τα πάντα στο αποκρουστικό πέρασμα του, να τρέμει ότι μπορεί να τον «μαυρίσουν» ακόμη και οι Βουλευτές του! Ένας κομπλεξικός, που στην προσπάθεια του να παραστήσει τον… γόη («με την κιθάρα έριχνα τις γυναίκες»…) εξευτελίζεται καθημερινά ακόμη περισσότερο προκαλώντας τον γέλωτα ανά το πανελλήνιο: Ένας δειλός, που βασίστηκε πάνω στις επιβεβαιώσεις του Βενιζέλου και στην ανάγκη επιβίωσης της συγκυβέρνησης, για να μην πατήσει το πόδι του στην Βουλή.
Βεβαίως, ο θλιβερός Τζέφρυ είναι μέρος του προβλήματος και όχι το πρόβλημα. Το σύστημα του ανθελληνισμού και της αφαίμαξης κάθε ζωτικής ικμάδας από τον Ελληνικό Λαό αποτελεί το πρόβλημα και όχι οι κατά καιρούς υποτακτικοί του, ανεξαρτήτως του αν στερούνται ή όχι έστω και την στοιχειώδη έννοια ευφυΐας… Αυτή η συγκυβέρνηση έχει γίνει συνώνυμη της παραχώρησης κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας, του σαρώματος κάθε ίχνους κοινωνικής αλληλεγγύης. Οι ενδοβουλευτικές ενέσεις μπορεί να τονώνουν προσωρινά την παραμονή της στην εξουσία, προκειμένου να εκτελέσουν μέχρι τέλους την αποστολή τους, δεν της δίνουν όμως ούτε ένα δράμι ανοχής και συμπάθειας εκ μέρους του Ελληνικού Λαού. Για το καλό της Πατρίδας και του Λαού, για την Εθνική και Κοινωνική επιβίωση και ανόρθωση, ο Αγώνας της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ εναντίον τους, Εναντίον Όλων, συνεχίζεται…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ