Η λέξη «Πίστη», ολοφάνερα δεν περιορίζεται στην έννοια της θρησκευτικής πίστης αλλά εκτείνεται δραστικά στο ευρύτατο πεδίο της ολόπλευρης, ψυχικής και πνευματικής, απόλυτης εμπιστοσύνης προς την Ιδέα. Πηγάζει απότην ακλόνητη, άφθαρτη και ξεκάθαρη αποδοχή της κοσμοθεώρησης που επάγει αυτή η Ιδέα και μεταφράζεται στην έμπρακτη επιβεβαίωση της μέσω της βιοθεωρίας της.
Η Πίστη δεν ενέχει λογική και δεν δέχεται ως υπέρτερή της καμία λογική, γιατί είναι εγγενώς πιο ισχυρή απ’ αυτή. Η Πίστη μπορεί να βλέπει και στο αόρατο, η λογική αποδέχεται διστακτικά μόνο το ορατό, αλλ’ ακόμη και γι αυτό έχει συχνά μικρόψυχες αμφιβολίες. Η λογική θα σας πει ότι «κάποιοι» μπόρεσαν αλλά εσείς δεν είστε εκείνοι. Η Πίστη δεν θα μιλήσει απλά, θα προστάξει ! Και τότε εσείς θα είσαστε ικανοί για τα πάντα, θα είσαστε τα πάντα!
Ταγμένοι στις γραμμές του Κινήματος με πειθαρχία, συντροφικότητα και Πίστη, μπορούμε να βιώσουμε την εξαιρετική αίσθηση πληρότητας, την οποία αισθανόμαστε μόνον υπηρετώντας τους στόχους ενός ευρύτερου υπερατομικού συνόλου. Έτσι σφυρηλατούμε τους χαρακτήρες μας σταδιακά μ’ εκείνους τους τρόπους με τους οποίους οι εν λόγω εμπειρίες πληρότητας μας δείχνουν πώς να εξωτερικευθούμε πέρα από τον πεπερασμένο εαυτό μας. Πώς να συντονιστούμε αρμονικά μέσα στο Εμείς του Κινήματος, πορευόμενοι με Πίστη προς την Νίκη.
Η μύχια θεμελιωμένη Πίστη παρέχει μιαν ενότητα της συνείδησης, μιαν ενότητα υπεράνθρωπη σε βαθμό, αλλά στενά συνδεδεμένη με όλα τα επί μέρους στοιχεία της προσωπικότητας του κάθε Συναγωνιστή, καθώς η αυθεντικότητα του Ιδεώδους κερδίζει την αληθινή αφοσίωση του εαυτού μας. Και τούτο επειδή η Πίστη μας δεν είναι μια παθητική εξυπηρέτηση ενός ρηχού φαντασιακού παραμυθιού, αλλά η ενεργός προβολή, η δραστική εξωτερίκευση του κυρίαρχου ζωογόνου Μύθου της ανθρώπινης ιστορίας. Είναι η προβολή του Μύθου του Αίματος συνυφασμένη με την προσωπική μας Τιμή. Έτσι η αγωνιστική δράση καθίσταται ένα εμπειρικό γεγονός της πραγματικής ζωής, το οποίο ανάγεται αυτόματα σε επίπεδο υψηλότερο από το ανθρώπινο. Συνεπώς, σε πείσμα των κάθε λογής υλιστών, η Πίστη αποτελεί τον «απόλυτο ρεαλισμό», καθώς αποδεικνύει μέσω της δράσης των φορέων της ότι τα ιδανικά είναι πρακτικώς πραγματώσιμα, εφικτά, άρα και πραγματικά, επάγοντας μ’ αυτόν τον τρόπο μιαν αλματική υπέρβαση του μικρορεαλισμού της λογικής, των αποδείξεων και των υπολογισμών.
Η Πίστη είναι λοιπόν μια εξέχουσα αρετή, μια πράγματι πρωταρχική αρετή, είναι «η καρδιά όλων των αρετών, το κεντρικό καθήκον ανάμεσα σε όλα τα καθήκοντα», όπως θαυμάσια αποδίδεται στην αντικειμενική ιδεαλιστική φιλοσοφία. Η Πίστη λειτουργεί, ως η βασική ηθική αρχή ενός αγωνιστή, με την οποία συνδέονται άρρηκτα και από την οποία μπορούν να προκύψουν ή θρέφονται, όλες οι άλλες ηθικές αρχές του. Η Πίστη σημαίνει, περιορίζει και καθορίζει την πρόθυμη, έμπρακτη και ριζική αφοσίωση του προσώπου σ’ έναν μη προσωπικό αντικειμενικό σκοπό, που αφορά όχι στο ίδιο το άτομο, αλλά και στους άλλους ανθρώπους. Η αφοσίωση της Πίστης είναι ενεργή, είναι η εθελούσια παράδοση του εαυτού στον Αγώνα πραγματοποίησης του Σκοπού. Επιπλέον, η Πίστη είναι ο αρμός της συντροφίας των Συναγωνιστών, το ελιξίριο της συν-κοινωνίας τους, καθώς η άδολη και ειλικρινής αφοσίωση σε μιαν αιτία ενώνει τους αφοσιωμένους υπηρέτες του Σκοπού, δεσμεύοντάς τους στην υπηρεσία του.
Η Πίστη δεν είναι κάποιο έμφυτο στοιχείο που γεννιέται μαζί μας, αλλά μορφοποιείται ως αποτέλεσμα απόλυτα προσωπικής επιλογής. Επιπλέον όσον υπερβατική είναι, άλλο τόσο είναι και πρακτική, υπό την έννοια ότι δοκιμάζεται και αντιδρά, ασκείται, εφαρμόζεται, διενεργείται. Είναι ενεργός, καθώς δεν εκφράζεται απλώς παθητικά ως ένα ισχυρό συναίσθημα για κάτι. Η Πίστη είναι στοιχείο «ριζικό», συστατικό βαθύ της ανεπτυγμένης ψυχοδιανοητικής λειτουργίας του ανθρώπου, υπό την έννοια ότι δεν αφορά απλά σ’ ένα στοιχειώδες ενδιαφέρον, αλλά αποτελεί μιαν ειλικρινή δέσμευση για κάποιον απώτερο σκοπό, για μιαν ουσιαστική διαχρονική αιτία.
Το να είναι κάποιος Εθνικιστής, φορέας των επαναστατικών ιδεών του Λαϊκού Εθνικισμού που εκφράζει δυναμικά η Χρυσή Αυγή στην σύγχρονη μεταπολιτευτική Ελλάδα αποτελεί ενδεχομένως το δυσχερέστερο έργο ζωής που θα μπορούσε να αναλάβει ένας άνθρωπος. Κανένας άλλος «τρόπος ζωής» δεν έχει συκοφαντηθεί, εξυβριστεί, στρεβλωθεί και δεν συνεχίζει να διασύρεται και να προσβάλλεται με κάθε τρόπο από τις απροκάλυπτα ή συγκαλυμμένα καθεστωτικές δυνάμεις, όσο εκείνος των Εθνικιστών. Ο «τρόπος ζωής» του Εθνικιστή Χρυσαυγίτη έχει ως κυρίαρχο προαπαίτημα την Πίστη, σ’ αυτήν την πρόστυχη και χυδαία εποχή της απιστίας και των απίστων.
Η εκάστοτε κυβέρνηση του ραγιάδικου Ψευτορωμέικου, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κάθε πολιτιστικό και πολιτικό ίδρυμα, ενίοτε δε ακόμη και προσωπικοί φίλοι και μέλη των οικογενειών τους έχουν κατά καιρούς παραταχθεί εναντίον των «αλλόκοτων» και «ακατανόητων» Χρυσαυγιτών. Είναι πασιφανής η σχεδόν συντριπτική πίεση που ασκήθηκε και ασκείται εναντίον μας για να «συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις», για να πάμε με το ρεύμα, για να παραδοθούμε στην δήθεν αναπόφευκτη δημοκρατική νομοτέλεια. Κάθε μέρα είναι και μια χιονοστιβάδα εξαπάτησης και ψεμάτων που ρίχνεται επάνω μας. Είμαστε διαρκώς προσβεβλημένοι και διωκόμενοι από τους ίδιους ανθρώπους για τους οποίους θέσαμε συχνά σε κίνδυνο την ζωή και την ελευθερία μας για να τους περισώσουμε. Πολλοί άνθρωποι του Λαού μας που επιθυμούμε να ελευθερώσουμε από την πολιτική τυραννία, την ξενοκίνητη υποδούλωση και τον εθνικό αφανισμό, μας μισούν και ενώνουν πραγματικά τις δυνάμεις τους εναντίον μας, δίπλα στα ίδια εκείνα ερπετά που επιδιώκουν την υποταγή και την εξόντωση του Λαού μας.
Αυτός είναι και ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους κάποιοι ακτιβιστές του Κινήματος έφυγαν μετά από βραχεία ή ικανή θητεία τους στον όμορφο Αγώνα μας. Απλά δεν μπόρεσαν να χειριστούν το βάρος του να είναι «κολασμένοι» και «απροσάρμοστοι», δεν άντεξαν την κατασυκοφάντηση, τις ατέλειωτες ύβρεις και τα ψεύδη. Δεν μπόρεσαν να παραμείνουν απόβλητοι, αιρετικοί και καταραμένοι. Δεν άντεξαν να παραμένουν Πιστοί ανάμεσα στους απίστους. Προτίμησαν να περιχαρακωθούν, να αποσυρθούν ή να εμφανιστούν ως ιδιάζοντες γραφικοί, καταγγέλλοντας άλλοτε ως υπερβολικές και άλλοτε ως λειψές τις πεποιθήσεις μας, που κάποτε ήσαν και δικές τους.
Οι ίδιοι, καθαρισμένοι -έτσι ή αλλιώς- από τα «φασιστικά ανομήματά» τους, από «εγκληματική βία», «ρατσιστικές αμαρτίες» και όλα τους τα αμαρτήματα, μπόρεσαν να επιστρέψουν στον «κόσμο τούτο» είτε ως απόμακροι ιδεολογοκόποι ιδεολόγοι μιας άκαρπης ιστορικής καθαρολογίας, είτε ως προσκυνητές της πολιτικής ορθότητας, της σεξουαλικής ακολασίας και του ανόητου υλισμού. Οι ίδιοι διέγραψαν αξίες όπως η συντροφικότητα, η πειθαρχία, η τιμή, καθώς και την απλή αλλά αξεπέραστη αίσθηση του σωστού και του λάθους. Μπόρεσαν να γίνουν καλοί «δημοκρατικοί» «έλληνες» και πάλι ή κατέφυγαν στα απρόσιτα, ανέξοδα και ασφαλή οροπέδια της θεωρητικής «γραφικότητας». Απαρνήθηκαν την ιδιότητα του «καταραμένου Χρυσαυγίτη», οπότε μπορούν πλέον αβίαστα ή να μονάσουν ως απηυδισμένοι προφήτες της καθαρολογίας ή να ενεργοποιήσουν τον τηλεοπτικό δέκτη τους, χαζεύοντας με απόλαυση και ευθυμία την οθόνη, μαζί με τα υπόλοιπα ασπόνδυλα συστημικά ανδράποδα, θεατές στα δύσοσμα πιθηκίσια παράγωγα της διασκεδαστικής αποβλάκωσης.
Με την πάροδο του χρόνου είδαμε τέτοιες θλιβερές περιπτώσεις ξανά και ξανά. Περιπτώσεις ανθρώπων των οποίων η Πίστη τους δεν βλάστησε σπαρμένη σε μια χέρσα ψυχή ή έσβησε ξάφνου, καθώς δηλητηριάστηκε από την τοξίνη της εγωπάθειας και της γενικευμένης αμφισβήτησης. Περιπτώσεις ανθρώπων που κάποτε μας πίκραιναν και μας στενοχωρούσαν, αλλά τώρα πιά τις θεωρούμε αρκετά διασκεδαστικές. Παρατηρώντας το θλιβερό θέαμα του κάθε αδύναμου, υπερφίαλου ή φαντασμένου ριψάσπιδα να καταγγέλλει το Κίνημα, τον Εθνικισμό και τους Χρυσαυγίτες και να επιστρέφει στην Χαναάν της πολιτικής ορθότητας ή στην μακαριότητα του ελιτίστικου απομονωτισμού, ενισχύθηκε περισσότερο η αποφασιστικότητά μας να παραμείνουμε ταγμένοι στον αγώνα.
Στα δύσκολα κι επώδυνα χρόνια της πρώιμης «Ιδεολογικής Ζύμωσης», όπως και στα χρόνια της επίμοχθης κι επίμονης «Πολιτικής Συγκρότησης» του Κινήματος, επί τρείς ολόκληρες δεκαετίες η άσβεστη αφοσίωσή μας στην Ηγεσία, η συμπαγής -στα όρια του παραλόγου- πειθαρχία μας και πάνω απ’ όλα η αμετακίνητη και ζωογόνα Πίστη στην Ιδέα, μας έκαναν να αισθανόμαστε πως έχουμε το προνόμιο -ακατανόητο στους άθλιους μαζάνθρωπους- ν’ ανήκουμε στους λίγους εκλεκτούς της Ιστορίας, Εμείς οι «Καταραμένοι Χρυσαυγίτες» : Πολιτικοί Στρατιώτες του Εθνικισμού και κήρυκες της Αλήθειας!
Ένας αληθινός Εθνικιστής δεν τίθεται στις τάξεις του Κινήματος από κάποια μικροαστική αναζήτηση κάποιου προσωπικού οφέλους. Μπαίνει στη μάχη με αποκλειστικό σκοπό την απόκρουση, καταπολέμηση κι εξάλειψη των Εχθρών του Λαού μας. Ηθικός σκοπός της ζωής για τον Εθνικιστή είναι να αγωνίζεται γι’ αυτό που Πιστεύει και ν’ απολαμβάνει τον Αγώνα όσο περισσότερο μπορεί. Αυτή είναι η πεμπτουσία της ύπαρξης του Εθνικιστή -να αγωνίζεται ενάντια σ’ αυτούς που προσπαθούν να εξαλείψουν την Φυλή του και να καταστρέψουν το Έθνος του, ενώ αγωνιζόμενος χαίρεται και διασκεδάζει. Η ίδια η λέξη «διασκέδαση» υποδεικνύει κάτι που δεν είναι βαρετό, έτσι και ο Εθνικιστής καθώς αφιερώνει τον εαυτό του σε πόλεμο μέχρι θανάτου εναντίον των Διεθνών Τυράννων και τον ντόπιων λακέδων τους, διάγει μιαν ενδιαφέρουσα ζωή, κάθε άλλο παρά βαρετή. Διάγει την ευλογημένη ζωή του Πιστού.
Κάθε Εθνικιστής υιοθετεί μιαν αριστοκρατική αντίληψη της ζωής, κατανοώντας το απλό γεγονός ότι ο Έλληνας Άνθρωπος επιτυγχάνει να πραγματώσει το πλήρες δυναμικό του, μόνον όταν εγκαταλείπει την ανησυχία του για την υλική άνεση και ζει την ρωμαλέα ζωή του, εμψυχωμένη από πράξεις ηρωισμού και περιπέτειας. Κάθε Εθνικιστής οφείλει να περιφρονεί ολότελα τον εκφυλισμό και τις εγωιστικές ακολασίες του σύγχρονου εβραιοκρατούμενου κόσμου. Είναι δηλαδή ένας άνθρωπος που τοποθετείται ενάντια στον χρόνο, ένας δραστικός αμφισβητίας που δεν αποδέχεται τα τετελεσμένα του φιλελεύθερου «τέλους της ιστορίας» και τις σοσιαλμαρξιστικές οικονομικές νομοτέλειες, αλλά τα υπερβαίνει με την Πίστη του στην αρχέγονη δύναμη της Φυλής και στο πνεύμα του Έθνους. Οδηγημένος από την γαλήνια αυτοτέλεια με την οποία τον διαποτίζει αυτή η υπερχρονική Πίστη, αντιμετωπίζει με απόλυτη περιφρόνηση το αξιακό σύστημα και τα κοινωνικά πλαίσια που επέβαλλαν μεταπολεμικά με βία και δόλο οι Σιωνιστές Επικυρίαρχοι.
Ο Εθνικιστής εμπνεόμενος από την Πίστη του στη Νέα Ελλάδα, στο όραμα του Εθνικού – Λαϊκού Κράτους, μισεί όλα όσα αντιπροσωπεύει η σύγχρονη, καπιταλιστική, σοσιαλφιλελεύθερη, μαρξόπληκτη ELLANDA, η βαλσαμωμένη «ψευτοελλάδα», το μίζερο τσολιαδάκι των τουριστών. Μισεί το Καθεστώς των ξενόδουλων αφεντικών, το σάπιο σύστημα μ’ ένα διαπρύσιο μίσος. Μισεί τους τουρκοπροσκυνημένους δουλοπρίγκηπες ηγέτες του, τις αξίες του, το χιούμορ του, τον χυδαίο «πολιτισμό» του, τους λυμφατικούς και έκφυλους «ήρωες» του. Επιδιώκει να είναι ολότελα απομονωμένος από την βρωμιά του σύγχρονου κόσμου και απολαμβάνει να είναι ξένος προς αυτόν. Δεν έχει καμία διάθεση να συμπορεύεται καθόλου μ’ ένα κοπάδι από ξεριζωμένους, δειλούς καταναλωτές. Βλέπει τους συντρόφους του και τον εαυτό του ως μιαν αγέρωχη αγέλη λύκων σ’ ένα κόσμο άβουλων φοβισμένων προβάτων που οδηγούνται πειθήνια από τα τσοπανόσκυλα στο σφαγείο, για το κέρδος και την τέρψη του τσοπάνη και των αφεντικών. Συνεπώς βιώνει με περήφανη κι υπέροχη ευχαρίστηση την απομόνωση και ιδιαιτερότητα των «απόβλητων», των «καταραμένων», την μόνωση του νιτσεϊκού «χαρούμενου δημιουργού», που πορεύεται ρωμαλέος στην αναζήτηση του «Υπερανθρώπου». Αυτός και οι Συναγωνιστές του είναι οι νέοι Σπαρτιάτες «Όμοιοι» ανάμεσα στους είλωτες υπόδουλους των σύγχρονων «μηδισάντων» και των «Μήδων» ιδιοκτητών τους.
Για να είναι ένας Εθνικιστής πράγματι απόλυτα αφοσιωμένος στον Σκοπό, με την ψυχή, το κορμί και το πνεύμα του, είναι απαραίτητο να καταδυθεί πλήρως στην ιδεολογία μας. Ακριβώς όπως κάθε σοβαρός κι αφοσιωμένος Πολιτικός Στρατιώτης, αφιερώνει συστηματικά ώρες του χρόνου του στη μελέτη του έργου της καθοδήγησης και των μεγάλων στοχαστών, ώστε να καταστεί απόλυτα εξοικειωμένος με τα μεγαλόπνοα έργα των σπουδαίων συγγραφέων και θεωρητικών της παράδοσης. Η σταθερή και συνεχής μελέτη της θεωρίας ενισχύει και θωρακίζει την Πίστη, ενώ θρέφει το νου και το πνεύμα με την τροφή της ψυχής.
Ο Εθνικιστής απορρίπτει σχεδόν κάθε πτυχή του σύγχρονης, αποστειρωμένης, άσχημης, αποκρουστικής ιουδαιοκρατούμενης κοινωνίας. Δημιουργεί ένα δικό του κόσμο, που δεν έχει τίποτα κοινό με το πολυφυλετικό, διεστραμμένο σύμπαν των καθεστωτικών ανδρεικέλων και των Σιωνιστών αφεντάδων τους. Όλοι οι άνθρωποι οι οποίοι πολεμούν και προσβάλλουν τις εθνοφυλετικές πεποιθήσεις του απορρίπτονται από τον κόσμο του. Κόβει κλιμακωτά και αμετάκλητα όλους τους δεσμούς με όποιον προσπαθεί να τον οδηγήσει πίσω στον τρομακτικό και δηλητηριώδη κόσμο των Διεθνών Πλουτοκρατικών Παρασίτων. Δεν διαφωνεί μαζί τους και δεν αποπειράται να συζητήσει μαζί τους για να καταλάβουν την άποψή του, απλά τους διαγράφει από το νου του κι ενεργεί ωσάν να ήσαν νεκροί. Αντί να προσπαθεί να εκπαιδεύσει τους ουτιδανούς ανθρώπους που αρνούνται την πραγματικότητα, περιφρονούν την ολοφάνερη φυσική αλήθεια και δεν βλέπουν το δρόμο μας, οφείλει να τους διαγράψει ως εχθρούς και υπονομευτές της Εθνικής Επανάστασης.
Η απομόνωση ενός ανθρώπου από την φερόμενη ως «κανονική» κοινωνία, είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο, το οποίο στάθηκε ενίοτε απολύτως απαραίτητο για αρκετούς Συναγωνιστές μας που υπέστησαν μιαν «αναγκαστική περιθωριοποίηση». Όταν κάποιος στην μεταπολεμική και μεταπολιτευτική ιδίως περίοδο τολμά να ορθώνει τα λάβαρα του Εθνικισμού, δηλώνοντας πως είναι ένας Εθνικιστής Χρυσαυγίτης, πρέπει να είναι έτοιμος να υποστεί τις δοκιμασίες και να προβεί στις θυσίες που απαιτούνται. Ένας Πιστός, ένας αληθινός Εθνικιστής όχι μόνον λειτουργεί νυχθημερόν ταγμένος στην πραγμάτωση της εθνοφυλετικής επανάστασης στην κοινωνία, αλλά οφείλει επίσης να είναι πανέτοιμος να δημιουργήσει μιαν εσωτερική επανάσταση μέσα στον ίδιο τον εαυτό του. Πρέπει να μετατραπεί σε έναν Νέο Τύπο Ανθρώπου, έναν αποφασισμένο στωικό μαθητή των μεγάλων Ηρώων του Έθνους, οι οποίοι πρέπει να γίνουν τα πρότυπα του. Οφείλει να συμπεριφέρεται ανά πάσα στιγμή κρατώντας στο νου του την κρυσταλλωμένη σκέψη: «Είμαι Εθνικιστής, Πολιτικός Στρατιώτης, ελεύθερος, ζωντανός και μαχόμενος άνθρωπος όχι άβουλο ομογενοποιημένο εξάρτημα αυτού του κόσμου. Εκφράζω την χαλύβδινη κοσμική θέληση της Θείας Πρόνοιας ενώ εκείνοι οι δούλοι του Διεθνούς Μαμωνά, που δεν συμμερίζονται τις πεποιθήσεις μου, είναι ένα ασήμαντο τίποτα !»
Γνωρίζουμε καλά πως η σύγχρονη Ελλάδα δεν είναι εύκολος τόπος για έναν Εθνικιστή, Πολιτικό Στρατιώτη. Οι κοινωνίες εκείνες στις οποίες αυτός θα μπορούσε να αισθανθεί «σαν στο σπίτι του» καταστράφηκαν πριν πάμπολλα χρόνια. Αγωνιζόμενοι ακάματα κι επίμονα, γεμάτοι διάπυρη Πίστη στα ιδανικά μας κερδίσαμε την δυναμική παρουσία μας στον σύγχρονο πολιτικό στίβο, ενάντια σε κάθε προσδοκία του Εχθρού και σε πείσμα της λογικής των ραγιάδων. Πρέπει να εργαστούμε, να προσπαθήσουμε, να πασχίσουμε για την εκ νέου δημιουργία μιας τέτοιας απαρτιωμένης υγιούς κοινωνίας, της Νέας Πολιτείας των Ελλήνων, ανασυγκροτώντας, αναδημιουργώντας τον εαυτό μας. Λάβαρα, στολές και εξωτερικοί τύποι ασφαλώς δεν μπορούν να στερεώσουν την οντότητα του Εθνικιστή. Η Πίστη στην ιδέα είναι η αναγκαία συνθήκη της συγκρότησης του Εθνικιστή. Εμείς πρέπει να είμαστε αντάξιοι της ιδεολογίας, ζώντας μιαν έντιμη, θαρραλέα, και στωική ζωή. Πρέπει να καθαρίσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας από όλες τις μικρόψυχες μικροαστικές κακίες και τις μικροπρεπείς συνήθειες που αντιστοιχούν στους ματαιόδοξους και υλόφρονες «γκόϊμ» δούλους των Σιωνιστών Επικυριάρχων, αφιερώνοντας τις ενέργειές μας στον Μεγάλο Σκοπό, στην δημιουργία και εγκαθίδρυση του Εθνικού – Λαϊκού Κράτους, με ακλόνητη Πίστη στο Κίνημα.
Η Πίστη μας αντανακλά την απόλυτη βεβαιότητά μας για την ακλόνητη φυσική και ιστορική αλήθεια της μόνης ουσίας του Έθνους, της Φυλής. Η Πίστη μας μεταφέρει μια βεβαιότητα θεμελιωμένη στην αίσθηση, στηριγμένη στην γνώση κι επιστεγασμένη από την ενόραση. Η Πίστη μας, ορίζεται στις κοινές αλήθειες που μοιραζόμαστε, ταυτοποιημένες με απροκατάληπτη σκέψη και σφραγισμένες από την εμπειρία. Η Πίστη μας, υφαίνεται και κοσμείται από το σύνολο των γεγονότων, δεδομένων και αληθειών που αντιλαμβάνεται και καταγράφει η Εθνικιστική Κοσμοθεωρία και βιοθεωρία. Η Πίστη μας εναγκαλίζεται το όραμα της Αξιοκρατικής Πολιτείας των Ελλήνων. Η Πίστη μας αναγνωρίζει ως ουσιώδες απαραίτητο και διαχρονικό καθήκον την αξία και την δυναμική του Λαϊκού Εθνικισμού ως ιδεολογικοπολιτικού μέσου πραγμάτωσης του πολιτειακού μας οράματος. Η Πίστη μας στηρίζεται στις θεμέλιες παραδοχές της φυλετικής θεωρίας και στις ερμηνείες της για το ιστορικό γίγνεσθαι. Η Πίστη μας εδράζεται στην αποδοχή και προβολή της Εθνικιστικής Ηθικής και των βασικών αρχών που διέπουν το αξιακό σύστημα του Εθνικισμού. Μα πάνω απ’ όλα, η Πίστη μας θρέφεται από την εμπιστοσύνη μας στους εαυτούς μας και στους Συναγωνιστές μας και ανατροφοδοτεί ομοιοστατικά αυτήν μας την εμπιστοσύνη για να συνεχίσουμε την πορεία μας.
Με Πίστη ακλόνητη πρέπει να εργαστούμε με τον εαυτό μας. Πρέπει να επεξεργαστούμε τον εαυτό μας. Να συνδεθούμε στέρεα και άρρηκτα με τα αιώνια θεμέλια της ιδεολογίας μας και να τα περιφρουρήσουμε με πρωτοφανή αυτοπειθαρχία. Για την προστασία του Λαού μας, πρέπει να είμαστε σκληροί κι αμείλικτοι με τους Εχθρούς του, με τον βέβαιο κίνδυνο να επικριθούμε για την ανεξέλεγκτη τραχύτητά μας ακόμη και από καλοπροαίρετους ανθρώπους.
Πρέπει να εξαλείψουμε με την μεγαλύτερη δυνατή αυστηρότητα τις ατέλειες και τα ελαττώματα από τις τάξεις μας. Πρέπει να διαδώσουμε την αληθινή γνώση για τους προγόνους μας, αναγεννώντας την Πίστη του Λαού στο Έθνος. Όμως πρέπει πρώτα να κερδίσουμε εμείς οι ίδιοι την γνώση αυτήν μέσω της αδιάκοπης μελέτης. Η γνώση αυτή περιέχει όλες τις αξίες που ο Θεός έδωσε στον Λαό μας, από την εποχή που ήταν ο εξανθρωπιστής της οικουμένης, πριν μεταβληθεί στο σημερινό εσμό των προσκυνημένων καταναλωτών. Περιέχει την αλήθεια για το αίμα μας, για την φυλή μας, για το πραγματικό ιστορικό παρελθόν μας. Περιλαμβάνει επιπλέον την αρχαία λαογραφία και την αρχαία κοσμολογική παράδοση, με τις ρίζες της βυθισμένες σε χρόνους που – αντίθετα με τις απόψεις πολλών ανθρώπων- χάνονται στο χάραμα της προϊστορίας. Αυτή η Παράδοση είναι γεμάτη εξαιρετική σημασία για τα ελληνικά φύλα, την εθνογένεση του Λαού μας και το πεπρωμένο του.
Γνωρίζουμε ότι, μακροπρόθεσμα, η ύπαρξη του Έθνους μπορεί να εξασφαλιστεί μόνον όταν ο Εχθρός νικηθεί και πνευματικά, όταν η ιδεολογική ενότητα της Λαϊκής Κοινότητας απαρτιωθεί μέσα από το θετικό έργο του Κινήματος. Έτσι με αφοσίωση και επιμονή πρέπει να μαχόμαστε όπως στον δρόμο, με την ίδια ζέση και τον ίδιο ζήλο και στο πεδίο μάχης των ιδεών, ως ακούραστοι και δραστήριοι προασπιστές της αιώνιας αγνότητας και απρόσβλητης ασφάλειας της εθνικής πνευματικής μας κληρονομιάς.
Κανείς δεν θα μας συγχωρήσει, κανείς δεν θα επικαλεστεί ελαφρυντικά για λογαριασμό μας, αν αποτύχουμε στην ιστορική αποστολή μας λόγω μιας σχολαστικής και υπερβολικής αντικειμενικότητας ή ενός υπερβολικού, κακώς νοούμενου ανθρωπισμού! Θα ειπωθεί απλούστατα ότι δεν ήμασταν όσο Πιστοί έπρεπε, ότι αποτύχαμε στην ιστορική αποστολή μας, γιατί ο υπολογισμός, ο δισταγμός και η ολιγωρία επισκίασαν την Πίστη μας.
Οδηγημένο από την Πίστη, το έργο μας πρέπει να προχωρά με θάρρος, σ’ ένα πνεύμα αποδοτικότητας. Πρέπει να αναζητούμε, να εκδηλώνουμε και να εφαρμόζουμε τα καλύτερα στοιχεία της γενετικής εθνικής κληρονομιάς μας, να εμπνεόμαστε από αυτά και να τα εμπνέουμε. Πρέπει να ενσαρκώσουμε μιαν υπολογισμένη αδάμαστη σκληρότητα και να μην υπάρχει μεγαλύτερη συντροφικότητα από τη δική μας. Προφανώς λοιπόν αυτά τα μεγαλειώδη κι ανυπέρβλητα καθήκοντα απαιτούν την ευλαβική καλλιέργεια και διατήρηση της μεγαλύτερης Πίστης που γνώρισε η νεώτερη ιστορία μας.
Η αποδοχή των αγωνιστικών μας ευθυνών και των ιδεολογικοπολιτικών μας καθηκόντων σημαίνει πρωτίστως σταθερή αφοσίωση κι αυτή μπορεί να προέρχεται μόνον από την ακλόνητη Πίστη!
Τρυπήστε με τη λόγχη της Πίστης το ύπουλο, βολικό και τακτοποιημένο πέτασμα της λογικής, που αποκρύπτει την καθαρή αλήθεια και οδηγεί στην καθημερινότητα της κλιμακωτής ανεπαίσθητης συναίνεσης και της τελικής υποταγής στο Καθεστώς. Η λογική μπορεί να τυφλώσει την όραση του αγωνιστή, να παραμορφώσει τα δεδομένα των στόχων του και τέλος να ειρωνευτεί με φιλέκδικο κυνισμό τον αγωνιστή την στιγμή του θανάτου – μοίρας άφευκτης των θνητών- γελώντας χλευαστικά με την χαμένη του νίκη.
Πρέπει να θυμάστε σε κάθε σας ευχή, επιθυμία κι επιδίωξη ότι δίχως απόλυτη Πίστη, ποτέ δεν τελεσφορεί καμία προσπάθεια. Ο Εθνικιστής είναι αφοσιωμένος με το νου και την ψυχή του στην Ιδέα. Εκ των υστέρων, αυτός που επιτρέπει στα παράσιτα της σωφροσύνης και του ρεαλισμού να ζουν στο ημίφως της συνείδησής του, δεν πρέπει ν’ αναρωτιέται για την αποτυχία του. Οι συμπαντικοί νόμοι δεν πρόκειται ποτέ να εξηγήσουν στον άτολμο κι επιφυλακτικό το μικρόψυχο λάθος του γιατί είναι δραματικά απλό : Αγνοεί την ύπαρξη και λειτουργία αυτών ακριβώς τον συμπαντικών νόμων, την ροή του γίγνεσθαι και την πορεία της Ζωής. Επιτρέπει στην υλιστική λογική ν’ αναλύει και να σχολιάζει τα πάντα. Ν’ αμφισβητεί κάθε τι μη ορατό, ν’ απορρίπτει οτιδήποτε μη χρησιμοθηρικό!
Συναγωνιστές και Φίλοι : Ο διπλός κι αδιαμφισβήτητος θρίαμβός μας στον εκλογικό στίβο την περασμένη χρονιά το αποδεικνύει : Η Πίστη είναι η απόλυτη δύναμη ! Η Πίστη είναι μια διαχρονική ιστορική σταθερά που δεν ανέχεται σκευωρούς, δεν περιορίζεται από μικροσυμφέροντα ή μηχανιστικές αξιοπιστίες και δεν λυγίζει από τις στερήσεις και τις πιέσεις των περιστάσεων.
Η ετυμηγορία της είναι μια και μοναδική : ΟΛΟΨΥΧΗ ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ – ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ – ΑΔΙΑΚΟΠΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ !
Γιάννης Πετρίτης
