Θεωρούσαμε ότι χάθηκε από προσώπου γης, ότι άνοιξε αυτή και τον κατάπιε. Ότι απαλλαχτήκαμε από την απαίσια, αντιαισθητική, ανίκανη και, πάνω απ’ όλα, ανθελληνική του παρουσία. Είχαμε την εντύπωση ότι ’’θα αράξει’’ στο Χάρβαρντ, ’’διδάσκοντας’’ πως καταστρέφεται μια Χώρα. Να, όμως, που επανεμφανίστηκε, όπως τα σαλιγκάρια μετά την βροχή, για να προκαλέσει με νέες δηλώσεις, στις οποίες το μόνο στοιχείο που συναγωνίζεται την θρασύτητα στο περιεχόμενό τους είναι η παντελής έλλειψη ευφυΐας. Να τι ακριβώς δήλωσε (;) ο Γιωργάκης Παπανδρέου -διότι σ’ αυτόν αφορά η ως άνω περιγραφή- σχετικά με την πρόταση παραπομπής για την λίστα Λαγκάρντ: «Είναι τιμή μου να με στοχοποιούν με την υπογραφή τους ακροδεξιοί, νεοναζί και καθ’ έξιν και επάγγελμα συκοφάντες. Αποτελούν απλά τον τελευταίο -και τον πιο θλιβερό- κρίκο της ενορχηστρωμένης στοχοποίησής μου που ξεκίνησε εδώ και τρία χρόνια. Ό,τι και να κάνουν, εγώ είμαι εδώ. Θα στέκομαι πάντα απέναντι στη δημαγωγία, την πατριδοκαπηλία, το λαϊκισμό και τη βία, που διαιρούν τον Ελληνικό λαό. Και δεν θα πάψω ποτέ να αγωνίζομαι για τις αρχές και τις αξίες μου, για τη Δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη, με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον. Για τις μεγάλες αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος. Για ένα πολιτικό σύστημα που θα δίνει καθημερινά μάχη με τις πελατειακές αντιλήψεις, θα μάχεται απέναντι στα οργανωμένα μικρά και μεγάλα συμφέροντα, θα συγκρούεται με τα πάσης φύσεως κατεστημένα. Για μία Ελλάδα απαλλαγμένη από μικροκομματικές πολιτικές συμπεριφορές και σκοπιμότητες, που όχι μόνο αδικούν την εικόνα μας, τις προοπτικές μας και την αναπτυξιακή μας πορεία, αλλά καθηλώνουν την Ελλάδα σε εξάρτηση από τρίτους». Το ερωτηματικό σε παρένθεση (μετά το ρήμα ’’δήλωσε’’) τέθηκε γιατί είναι αμφίβολο το αν ο Τζέφρυ έγραψε ο ίδιος το κείμενο αυτό ή κάποιο ’’παπαγαλάκι’’ του. Από την στιγμή, όμως, που έχει την υπογραφή του, το αντιμετωπίζουμε ως δήλωση του ιδίου.
Καταρχάς, είναι αναμφίβολο ότι οι αρνητικοί χαρακτηρισμοί για τον Τζέφρυ (που μετονομάστηκε σε Γιωργάκης, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να σταθεί στο Ύψος ενός Γιώργου…) είναι αναρίθμητοι. Ο άνθρωπος αυτός ουδεμία σχέση έχει με οτιδήποτε αληθινά Ελληνικό. Δεν είναι Έλληνας στην καταγωγή (μόλις κατά 25%), πολύ περισσότερο, δε, στην συνείδηση (καλά, εδώ μιλάμε για 0%), δεν έχει ως μητρική του γλώσσα τα Ελληνικά, γεννήθηκε στην Αμερική (τα δύο τελευταία είναι αρνητικά μόνο με την έννοια ότι συνδέονται με όλες τις υπόλοιπες αρνητικές ιδιότητες), μόνον ο ίδιος ξέρει σε ποιον Θεό πιστεύει (αν πιστεύει…). Όσο για τα ήθη και τα έθιμα, με τα οποία γαλουχήθηκε, σίγουρα δεν ήταν Ελληνικά. Δεν μπορεί, λοιπόν, σε καμιά περίπτωση να πονέσει, να νοιαστεί, να ενδιαφερθεί αληθινά γι’ αυτόν τον Τόπο, πολύ χειρότερα δεν μπορεί να φερθεί ούτε καν σαν φιλέλληνας. Επειδή στην αρχή της δήλωσης μιλάει περί ’’τιμής’’, θα έπρεπε να ξεκαθαρίσει και το περιεχόμενό της. Γιατί η αληθινή έννοια της Τιμής δεν μπορεί να έχει σχέση με άεθνους, άθεους, ακοινώνητους, άεργους-ανεπάγγελτους τυπάκους σαν τον Τζέφρυ. Η θλιβερή αυτή περίπτωση ενός κατάπτυστου ανθρωπάκου, -ο οποίος λόγω ’’κληρονομικότητας του τζακιού’’, έφτασε στο σημείο να κουμαντάρει, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, τις τύχες της Χώρας (η ’’αποθέωση’’ της αναξιοκρατίας και του πολιτικαντισμού, ως μεθόδων κοινωνικής ανέλιξης)-, δεν έχει καν το ελαφρυντικό της μειωμένης πνευματικής διαύγειας, για την οποία τον κατηγορεί η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού.
Ο Τζέφρυ μπορεί να είναι ο μοναδικός ’’πολιτικός’’ της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, ο οποίος λοιδορείται ισόποσα, τόσο για τις πρακτικές του όσο και για το όποιο περιεχόμενο έχει στο μυαλό του, όμως η όλη ’’πλάκα’’ σταματά εδώ. Γιατί ο αδίστακτος αυτός σαλταδόρος με την υπεύθυνη ανευθυνότητα ενός Άβερελ Ντάλτον, βύθισε ένα ολόκληρο Έθνος στην πιο εξαρτημένη υποτέλεια κι έναν ολόκληρο Λαό στην δυστυχία και την απόγνωση. Επομένως η ’’στοχοποίησή’’ του, όπως ισχυρίζεται, δεν γίνεται από ’’ακροδεξιούς’’ (μιλά ο… ακροφαιδρός), ’’νεοναζί’’ (οι… νεοχαζοί, όμως, ποιον έχουν ως πρότυπο;) και οι ’’κατ’ επάγγελμα συκοφάντες’’ (καταγγελίες ενός ανεπάγγελτου συκοφάντη κάθε έννοιας Ελληνικότητας). Έχει γίνει αντικείμενο όχι στοχοποίησης αλλά χλευασμού, περιφρόνησης όπως και απόδοσης ευθυνών από το Ελληνικό Έθνος και την Ιστορική του Διαδρομή, καθώς και από τους Έλληνες, οι οποίοι έχουν την ατυχία να ζουν τις συνέπειες της… βλακώδους και άφρονος πολιτικής του. Έχει το θράσος και την αναίδεια να λέει πως ’’ό,τι και να κάνουν, εγώ είμαι εδώ’’. Αν με το ’’εδώ’’ εννοεί τις συνεχιζόμενες διακοπούλες του, καθώς και τις ’’διαλέξεις’’ στο Χάρβαρντ, τότε χρειάζεται, συν τοις άλλοις, μαθήματα γεωγραφίας και προσανατολισμού. Οι ’’αρχές’’ και οι ’’αξίες’’ του συγκεκριμένου ανθέλληνα, όπως τις διαπιστώσαμε μέσα από τα έργα και τις ημέρες του, όχι μόνο ως πρωθυπουργού αλλά και ως πολιτικού προσώπου, είναι ’’αντάξιες’’ με τα πεπραγμένα του Εφιάλτη, του Πήλιου Γούση και άλλων ομοίων τους. Οι ’’μεγάλες αλλαγές’’, οι ’’μεταρρυθμίσεις’’, το ’’πολιτικό σύστημα που θα δίνει καθημερινά μάχη’’, που εκπροσωπούν η σκέψη (;) και οι πράξεις του εν λόγω πολιτικάντη, είναι ακριβώς αυτά, τα οποία εξαθλίωσαν πλήρως την Χώρα, παραδίδοντάς την έρμαιο στις αδηφάγες ορέξεις των διεθνών τοκογλύφων. Μέσα από την ανιερότητα των απόψεων και κυρίως των έργων του, ο αντιπαθέστατος αυτός τύπος, με το χαζοχαρούμενο ύφος και το ανάλογο χαμόγελο, που παραπέμπει σε άτομο με ειδικές ανάγκες, προσπάθησε να προωθήσει την αποεθνικοποίηση της Χώρας, την επέλαση του παγκοσμιοποιητικού προτύπου, τη νομιμοποίηση πακιστανών, αφγανών, μπαγκλαντεσιανών και λοιπών ως ’’αυριανών Ελλήνων’’, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την ’’κινεζοποίηση’’ των εργαζομένων και την μετατροπή των υπολοίπων σε ατελείωτες στρατιές ανέργων, την μονιμοποίηση ενός καθεστώτος εργασιακής γαλέρας.
Με βάση, λοιπόν, όλα αυτά, με τον μόνο αρχαίο Έλληνα με τον οποίο θα μπορούσε να έχει κάποια σχέση ο Τζέφρυ, αυτός θα ήταν αναμφίβολα ο Ηρόστρατος, ο οποίος έκαψε τον Ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο, προκειμένου να μείνει στην Ιστορία. Ο Γιωργάκης πίστευε ότι καταστρέφοντας την σύγχρονη Ελλάδα, θα έμενε κι αυτός στην Ιστορία… Δεν πρόκειται, όμως, να πραγματοποιηθούν τα σχέδια ενός αηδιαστικού φουκαρά, ο οποίος μάλιστα, με παλαιότερες δηλώσεις του, είχε ’’ρευστή εθνική συνείδηση’’. Το θλιβερό αυτό ανδρείκελο, το κακομαθημένο μαμόθρεφτο της Μάργκαρετ, ο ανεκδιήγητος και ανεπρόκοπος ψεύτης του ’’λεφτά υπάρχουν’’ και του ’’είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία’’, ας γνωρίζει ότι θα λογοδοτήσει κάποια μέρα για τα εγκλήματά του σε βάρος της Πατρίδας και του Λαού. Σε βάρος της Ιστορίας αυτού του Τόπου και του ανυπέρβλητου Πολιτισμού του. Σε βάρος του Μέλλοντος των Ελλήνων το Γένος, στο οποίο ποτέ δεν ανήκε. Ναι, ας είναι σίγουρος ότι ’’θα είναι εδώ’’, με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Ότι και ’’στου βοδιού το κέρατο να κρυφτεί’’, όπως λένε στα χωριά της Ελλάδας και όχι στην Μινεσότα, δεν θα γλιτώσει την παραπομπή του για όσα διέπραξε. Υπό άλλες συνθήκες, πιο εύθυμες, ο άνθρωπος αυτός ίσως και να αντιμετωπιζόταν απλώς ως ’’ο χαζός του χωριού’’. Η τραγικότητα, όμως, των στιγμών, η αγωνία των Ελλήνων, η προσπάθεια επανελληνοποίησης του Τόπου, η απόδοση ευθυνών σ’ εκείνους που οδήγησαν την Χώρα στο σημερινό χάλι, οδηγούν στην αμείλικτη αντιμετώπιση όλων, όσοι πρωταγωνίστησαν αρνητικά με τις ενέργειες τους. Έτσι, λοιπόν, Τζέφρυ, ας γνωρίζεις ότι κανένα ελαφρυντικό δεν δικαιολογεί η έλλειψη στοιχειώδους ευφυΐας, την οποία ενδεχομένως θα επικαλεστείς την ώρα που θα κριθείς… ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
