Σύμφωνα με την γνωστή ρήση, «ο καθένας δικαιούται ένα 15λεπτο δημοσιότητας». Ο Βο(υ)λευτής του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλης Διαμαντόπουλος το έχει ήδη καταφέρει και μάλιστα 2 φορές. Την πρώτη φορά, κατά την οποία ξέφυγε από την αφάνεια, ήταν όταν δήλωσε «αναρχικός και οπαδός της άμεσης δημοκρατίας». Και την δεύτερη, πρόσφατα, όταν διέρρευσε ένα βίντεο όπου, κατά κάποιους, καλούσε τον κόσμο να πάρει τα όπλα.
Και στις δύο περιπτώσεις ο Διαμαντόπουλος «μαζεύτηκε». Στην πρώτη περίπτωση δήλωσε ότι αυτοπροσδιορίζεται από την ιδιότητα του ως βουλευτής και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ και μόνο απ’ αυτήν. Στην δεύτερη ότι παραφράστηκαν τα λεγόμενα του. Δεν πρόκειται να σχολιάσουμε τις πληροφορίες που προέρχονται από την Καστοριά, την περιοχή στην οποία εκλέγεται, ότι ο συγκεκριμένος τύπος προκαλεί τον γέλωτα ως αποτυχημένος πρόεδρος συνδέσμου οπαδών ποδοσφαιρικής ομάδας. Δεν μας ενδιαφέρουν οι ενδεχόμενες «χουλιγκανιές» του, χωρίς φυσικά σε καμμία περίπτωση να έχουμε αρνητική άποψη για τον θεσμό των οργανωμένων οπαδών. Η στάση μας απέναντι του θα είναι καθαρά πολιτική. Ο Βαγγέλης, λοιπόν, αποδείχθηκε Βαγγελάκης, για να μην πούμε λάκης…
Η όλη του συμπεριφορά θυμίζει τους κομμουνιστές δηλωσίες του παρελθόντος, οι οποίοι υπέγραφαν τις περιβόητες δηλώσεις μετανοίας. Το ακόμη πιο θλιβερό είναι ότι, αυτή την φορά, δεν τον υποχρέωσε το επίσημο κράτος να κάνει στροφή 180ο στα λεγόμενα του, αλλά το ίδιο το κόμμα στο οποίο ανήκει. Και αυτός, φυσικά, δεν είχε τον παραμικρό ιδεολογικό, πολιτικό και ηθικό ενδοιασμό να δεχθεί τις νουθεσίες του Τσίπρα και να εξευτελιστεί πλήρως, γινόμενος «ρόμπα».
Το όλο θέαμα, εκτός από θλιβερό, είναι και ενδεικτικό των προθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Το πάθος για εξουσία τους έχει μετατρέψει στα απόλυτα λιγούρια και έτσι εκτίθενται συνεχώς. Από την μία η επίσημη διγλωσσία (άλλα λένε προς τους πιθανούς ψηφοφόρους και άλλα στα κέντρα αποφάσεων) και από την άλλη οι συνεχείς κωλοτούμπες και αλλαγές πλεύσεων από τα διάφορα στελέχη και βουλευτές, τα οποία δεν είναι έμπειρα στο κοινοβο(υ)λευτικό παιχνίδι. Η ουσία, όμως, δεν αλλάζει. Οι άνθρωποι αυτοί όταν δεν προκαλούν τον γέλωτα, προκαλούν την απέχθεια για την συνεχή ταύτιση τους με τον χαμαιλέοντα…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ