Κάθε καθαρό άτομο ανήκει σε κάποια συγκεκριμένη φυλή. Η πίστη που θέτει σαν κέντρο του κόσμου το άτομο ονομάζεται ατομικισμός και ο συνακόλουθος τρόπος σκέψεως ατομικιστικός. Ενώ η πίστη που βλέπει
αντιθέτως την (καθαρή) φυλή σαν βάση της Ιστορίας και του Πολιτισμού ονομάζεται φυλετισμός και ο συνακόλουθος τρόπος σκέψεως καθολικός. Το ζήτημα που προκύπτει, εάν δηλαδή πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στο άτομο ή στη φυλή, μπορεί (και πρέπει) να απαντηθεί μέσω της Βιολογίας. Έτσι λοιπόν, όλοι γνωρίζουμε ότι τα άτομα έρχονται και παρέρχονται. Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως και με τις φυλές. Και τούτο γιατί η φυλή, αν παραμείνει καθαρή, χωρίς δηλαδή επιμειξίες, δεν πεθαίνει ποτέ (εκτός της περιπτώσεως της γενοκτονίας), αλλά διατηρεί εν χρόνω όλες τις προγονικές ιδιότητες αναλλοίωτες. Γιʼ αυτό και εμείς οι εθνικιστές δίνουμε ανεπιφύλακτα προβάδισμα στη φυλή έναντι του μεμονωμένου ατόμου, καθότι (όπως προκύπτει από τα παραπάνω) βιολογική μονάς είναι η φυλή και όχι το άτομο.
Φυσικά μια φυλή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τα άτομα. Αλλά ούτε και το άτομο μπορεί να υπάρξει χωρίς τη λαϊκή κοινότητα, που εξʼ ορισμού είναι το σημερινό αποτύπωμα της φυλής, εν αντιδιαστολή προς τον λαό, ο
οποίος είναι απλώς μια κοινωνία (σε δεδομένη χρονική στιγμή), που μπορεί να είναι και πολυφυλετική. Εν προκειμένω μπορούμε να διακρίνουμε δύο βιολογικές τάσεις. Η μια είναι η αυτο-επιβεβαιωτική
τάση του κάθε ατόμου και η άλλη η τάση του για ολοκλήρωση μέσα στη λαϊκή κοινότητα. Οι δύο αυτές τάσεις περιγράφηκαν με επιτυχία στο βιβλίο του Άρθουρ Καίσλερ «Ιανός» (εκδόσεις Χατζηνικολή). Είναι βασικό οι δύο αυτές τάσεις να λειτουργούν σε ισορροπία μεταξύ τους. Τούτο επιτυγχάνεται με ένα πλέγμα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων μεταξύ της λαϊκής κοινότητας και του προσώπου, στο οποίο αναβαθμίζεται το άτομο σαν μέλος της κοινότητας. Έτσι λοιπόν, για παράδειγμα, το κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην εργασία, το οποίο πληρούται από την υποχρέωση της πολιτείας, δηλαδή της οργανωμένης κοινότητας, να του εξασφαλίσει δουλειά. Εξʼ άλλου η κοινότητα έχει δικαίωμα άμυνας έναντι των εξωτερικών εχθρών, το οποίο πληρούται από την υποχρέωση των μελών της για στρατιωτική θητεία.
Από τη βιολογική βάση της αθανασίας της φυλής, σε αντιδιαστολή με την θνητότητα των ατόμων που την απαρτίζουν, έπεται και η υποχρέωση των ατόμων να θυσιάζονται για τη φυλή και τον ζωτικό της χώρο, δηλαδή την πατρίδα. Τούτο προϋποθέτει τη συνειδητοποίηση υπό των ατόμων ότι ανήκουν στη συγκεκριμένη φυλή. Τότε η συνειδητοποιημένη αυτή φυλή αναβαθμίζεται σε Έθνος. Αντιπροσωπεύει δηλαδή το Έθνος μια πνευματική Αξία, είναι μια Ιδέα, προερχόμενη από το πνευματικό γεγονός της αναβαθμίσεως του ατόμου σε πρόσωπο. Σημειωτέον ότι το Έθνος αποτελεί Αξία ευρύτερη της του Λαού (της λαϊκής κοινότητας), καθόσον το Έθνος περιλαμβάνει και τους νεκρούς και τους αγέννητους, σε αντιδιαστολή με τον Λαό που περιλαμβάνει μόνον τους ζώντας μίαν συγκεκριμένη χρονική στιγμήν.
Επίσης από το ίδιο το γεγονός της βιολογικής αθανασίας μιας φυλής έπεται ότι το άτομο, σαν θνητό, είναι υποδεέστερο. Έτσι λοιπόν τα άτομα, ακόμη και σαν πρόσωπα, για τον Εθνικισμό δεν έχουν το δικαίωμα
να θέτουν τον εαυτό τους υπεράνω του Έθνους, ακόμη και στην περίπτωση που είναι ιδιαίτερα προικισμένα και αποτελούν τους εκλεκτούς, ανήκοντας έτσι στην λαϊκή αριστοκρατία.
Ο άγνωστος Χ