Αλλάζουν με γοργό πλέον ρυθμό τους στόχους της νομισματικής τους πολιτικής οι Κεντρικές Τράπεζες ανά την υφήλιο. Μόνη εναπομείνασα παρατηρητής, αγκυλωμένη και εθισμένη στον εύκολο πλουτισμό μέσω της βιομηχανικής, εμπορικής και δανειακής εκμετάλλευσης των εταίρων της, παραμένει η Γερμανία της Μέρκελ.
Η μοντέρνα περίοδος της χάραξης ανεξάρτητης πολιτικής από τις Κεντρικές Τράπεζες με αποκλειστικό στόχο τον χαμηλό πληθωρισμό και την σταθερότητα στις τιμές των αγαθών, έρχεται στο τέλος της. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες ειδικότερα, ο χαμηλός πληθωρισμός είχε αποτελέσει κύριο (αν όχι αποκλειστικό) στόχο όλων των μεγάλων Κεντρικών Τραπεζών. Στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία εν πολλοίς αποτέλεσε την συνέχεια της Γερμανικής Bundesbank, ο συγκεκριμένος στόχος ήταν και ο μοναδικός. Η ΕΚΤ μάλιστα, από την δημιουργία της δομήθηκε με θεμέλιο λίθο την διατήρηση χαμηλού πληθωρισμού με κάθε κόστος (ανεργία, υπανάπτυξη, κτλ.). Μετά την έναρξη της πρόσφατης κρίση όμως, απαρχή της οποίας αποτέλεσε η κατάρρευση των Αμερικανικών Επενδυτικών Τραπεζών «Bear Stearns» και «Lehman Brothers» το 2008 και η επακόλουθη κατάρρευση της στεγαστικής πίστης μέσω των πάσης φύσεως δομημένων ομολόγων ανά την υφήλιο, ο στόχος αυτός άρχισε να αμφισβητείται ως ο μοναδιαίος.
Μάλιστα, σε μια κίνηση πλήρους αντιστροφής της φιλοσοφίας τους, η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ (FED) καθώς και της Ιαπωνίας (ΒοJ) άρχισαν να στοχεύουν στην αύξηση των τιμών, δηλαδή στην δημιουργία πληθωρισμού! Στην προσπάθεια δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και επίτευξης οικονομικής ανάπτυξης η οποία και έχει τελματώσει, η νομισματική πολιτική τους έχει αποκτήσει ακόμη πιο ευρύ φάσμα σκοπών.Επί παραδείγματι, η FED ανακοίνωσε πρόσφατα πως θα κρατήσει τα επιτόκια στα εξαιρετικά χαμηλά παρόντα επίπεδα για όσο χρόνο χρειαστεί προκειμένου η ανεργία να πέσει κάτω από το 6,5% (από το 8% και πλέον στο οποίο είναι κολλημένο). Η δε Αγγλία σκοπεύει να συμπεριλάβει στους στόχους της δικής της νομισματικής πολιτικής την αύξηση του ΑΕΠ της έστω και αν αυτό συνεπάγεται προσωρινά ότι ο πληθωρισμός θα κινηθεί πάνω (ακόμα και αρκετά πάνω) από τα όριά του.
Αντί λοιπόν η Γερμανία να επιτίθεται εναντίον της BoJ, η οποία μετά από δύο δεκαετίας ανεπάρκειας στο να επανεκκινήσει την συρρικνώμενη Ιαπωνική οικονομία και να ανακόψει την συνεχή και μακροχρόνια πτώση στις τιμές των ακινήτων, των αγαθών, των μετοχών, των ομολόγων (τουτέστιν αντιπληθωρισμός) κινείται επιτέλους επιθετικά στην καταπολέμηση της σοβούσας νόσου, θα έπρεπε να παραδειγματίζεται τα μάλα από τους Ιάπωνες και τα λάθη τους.Βέβαια αναγνωρίζουμε πως είναι γλυκός για την κα Μέρκελ ο εύκολος πλουτισμός της Γερμανίας μέσω της καταρράκωσης οποιασδήποτε άλλης βιομηχανικής δραστηριότητας στην Ευρώπη πέρα από την δική της και του τοκογλυφικού δανεισμού των υπολοίπων Κρατών μελών (κατά φαντασία και μόνον εταίρων).
Δυστυχώς όμως για την ακολουθούμενη πολιτική της Γερμανίας, αυτή δεν θα αντέξει στις διεθνείς εξελίξεις ή αν αντέξει θα επιφέρει και την ολοκληρωτική καταστροφή. Είναι προτιμότερο λοιπόν, να παραδειγματιστεί και να στοχεύσει στην πραγματική ανάπτυξη όλων των ευρωπαϊκών χωρών ανεξαιρέτως και στην άμεση μείωση της απανταχού παρούσης ανεργίας (εκτός των δικών της μέχρι στιγμής συνόρων). Επίσης, οφείλει να ομογενοποιήσει τα χρέη όλων των κρατών μελών μέσω της έκδοσης ευρω-ομολόγων και να διαγράψει τα πέρα για πέρα μη βιώσιμα συσσωρευμένα χρέη. Δηλαδή όλα τα χρέη άνω του 60%, σημείο που η ίδια η Γερμανία αναγνωρίζει ως απόλυτο μέγιστο όριο βιωσιμότητας. Ο ακολουθούμενος ως τώρα (βολικός) Γερμανικός στρουθοκαμηλισμός θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην διάσπαση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και την διεθνή απομόνωση της Γερμανίας.
Οικονομικός Παρατηρητής
