Νέα διάσταση έλαβε, πλέον, η κατάντια του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, το οποίο ταλαιπώρησε, με την ύπαρξη του, την Πατρίδα μας για πάνω σχεδόν σαράντα χρόνια. Οι προθανάτιοι αυτοί σπασμοί του κόμματος των σκανδάλων προκαλεί, προφανώς, μεγάλη χαρά, ευεξία και άφθονο γέλωτα στον μέσο τίμιο Έλληνα πολίτη. Κανονικά δεν θα έπρεπε κανείς να ασχολείται με τις παλινωδίες και τις αστειότητες του κλεπτοκρατικού σχηματισμού που ακούει στο όνομα ΠΑΣΟΚ, όμως στα πλαίσια της ανάτασης του ηθικού των Ελλήνων, οφείλουμε να το πράξουμε.
Φυσιολογικώς το κάθε κόμμα, κίνημα ή πολιτική κίνηση, γενικότερα, πρεσβεύει συγκεκριμένες ιδέες, σχετικά με το ποια πρέπει να είναι η διακυβέρνηση του τόπου, και παραθέτει αυτή την άποψη ενώπιον του Λαού, ώστε αυτός να την κρίνει και να την υπερψηφίσει ή να την καταψηφίσει. Απλά και λογικά, βεβαίως, τα παραπάνω, τα οποία όφειλαν να είναι πραγματικότητα σε μία κοινοβουλευτική δημοκρατία. Στην Ελλάδα, όμως, σήμερα είναι πρακτικά αδύνατον να βρει κανείς ουσιώδεις ιδεολογικές ή πολιτικές διαφορές ανάμεσα στην ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ενώ αν βάλει κανείς στην εικόνα και τον ΣΥΡΙΖΑ, θα απορήσει πραγματικά για το ποιες είναι οι διαφωνίες που τους κάνουν και τσακώνονται στα τηλεοπτικά πάνελ.
Η απάντηση, φυσικά, όσον αφορά τις διαφορές τους είναι ότι πρόκειται για διαφορετικές συμμορίες που από το ίδιο μετερίζι μάχονται για τις καρέκλες των υπουργείων, την κομματική επιχορήγηση και γενικά την «κουτάλα» που θα έλεγε και ο Λαός. Άλλωστε έχει καταστεί προφανές στους πάντες ότι αν καταργούταν οριστικώς η κομματική επιχορήγηση και οι βουλευτές ελέγχονταν ώστε να μην πλουτίζουν δια μέσω της πολιτικής, τότε ο μοναδικός πολιτικός σχηματισμός που θα έμενε στην Ελλάδα, θα ήταν η Χρυσή Αυγή.
Το ΠΑΣΟΚ παραπαίει εκλογικά. Αυτό το γνωρίζουν πλέον και οι πέτρες. Οπότε στην απελπισία του Βενιζέλου για ανάσταση ενός πολιτικά «νεκρού» σχηματισμού, προχωράει στον αυτοξεφτιλισμό του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που είναι τουλάχιστον αρμόζων στην ιστορία του. Έτσι προσπαθώντας να αντιληφθούν τι ακριβώς φταίει και το ΠΑΣΟΚ πεθαίνει ξεκινάνε εσωτερική δημοσκόπηση για το τι θέλουν οι πολίτες, με τα ερωτήματα να ξεκινούν από τον ιδεολογικό προσανατολισμό του κόμματος και φτάνοντας μέχρι και το σήμα του κόμματος. Στην ροή των ερωτήσεων γίνεται προφανής ο καιροσκοπισμός και ο τυχοδιωκτισμός που κρύβεται πίσω από το εγχείρημα. Για να δώσουμε ένα παράδειγμα των ερωταπαντήσεων στο σημείο που ο πολίτης ερωτάται για την επωνυμία και το σήμα του ΠΑΣΟΚ, υπάρχει το εξής τραγελαφικό ως απάντηση: Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αλλάξει την επωνυμία και τα σύμβολα του ως εκλογικό πλεονέκτημα μέσω της επαναπροσέγγισης πολιτών που έχουν απομακρυνθεί, ενώ άλλη μία απάντηση στην ίδια ερώτηση δίνεται το εξής: Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αλλάξει την επωνυμία και τα σύμβολα του ως αφορμή για την ενεργοποίηση στελεχών της κοινωνίας που δεν θέλουν σχέση με τα παλιά κόμματα.
Η πολιτική ξεφτίλα σε όλο της το μεγαλείο, αποτελεί και το τελευταίο καρφί στο πολιτικό φέρετρο του ΠΑΣΟΚ.