Πλησίαζε το τέλος του Γενάρη. Περίμενε με αγωνία πότε θα καθοριζόταν η “γιορτή”. Ναι, γι’ αυτόν η Τελετή Μνήμης των Ηρώων του Έθνους του, ήταν γιορτή.Αγόρασε την εφημερίδα όπως έκανε κάθε Τετάρτη από το περίπτερο της γειτονιάς του. Περπατώντας την ξεφύλλιζε. Ως Ημερομηνία Τιμής στους Τρεις Γενναίους Αξιωματικούς, οριζόταν το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου.
Δίπλωσε την εφημερίδα και την έβαλε στην τσέπη του παλτού του. Η καρδιά του παλλόταν μανιασμένη. Το ήρεμο βήμα του όμως δεν τον πρόδιδε. 2/2…Ημέρα Σημαδιακή. Η ημερομηνία αυτή,η Δεκάτη Ανθεστηρίωνος όπως είχε γράψει ο Ηλίας στο βιβλίο του, είχε σημαδέψει το Εθνικιστικό Κίνημα, την ψυχή του την ίδια.
Νοερά ταξίδεψε πίσω στο χρόνο και βρέθηκε σε μία προηγούμενη Τελετή Μνήμης των Ιμίων. Ήταν ξανά 2/2 όπου μία μικρή φάλαγγα Εθνικιστών αναχαιτίζοντας μία ολόκληρη στρατιά φανατισμένων και εξαγριωμένων τίμησε τους Τρεις Ήρωες που Υπερασπίστηκαν με τις ίδιες τις ζωές τους την Πατρίδα. Η σκυτάλη είχε περάσει μυστικά στη μικρή αυτή φάλαγγα που το άστρο της έμελλε να λάμψει πιο δυνατά στα επόμενα χρόνια και το Εθνικιστικό ποτάμι κάθε χρόνο να μεγαλώνει και δυναμώνει…Οι Τρεις Γενναίοι μα και τα εκατομμύρια σφαγιασθέντων από τους προαιώνιους εχθρούς φροντίζουν κι αυτοί για εμάς…
Η μάχη είχε μεταφερθεί από τις εσχατιές του Αιγαίου, όπου το 1996 οι Τούρκοι κομμάντος είχαν καταρρίψει το ελικόπτερο του Πολεμικού μας Ναυτικού, στην καρδιά της πρωτεύουσας. Από τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου και τις πανέμορφες σα σμαράγδια Βραχονησίδες στους βρώμικους και γεμάτους θλίψη δρόμους της μελαγχολικής και υποταγμένης πλέον Αθήνας…
Πολεμούσαμε χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα για τους θησαυρούς που η Ιερή Μητέρα Ελλάς, έκρυβε τόσο καλά στα βάθη της θάλασσάς μας. Ναι, πολεμούσαμε για ΒΡΑΧΟΥΣ, για ένα κομμάτι Ιερής Ελληνικής Γης…
Τους ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ που κρατούν Τη Φλόγα του Ελληνισμού αναμμένη στην Κύπρο, γιατί για εμάς τους ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ η Κύπρος δεν κείται μακράν αλλά είναι με το ΑΙΓΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΙΑΙΟ. Ας μας τιμωρήσουν και ας μας πολεμήσουν όσο πιο σκληρά μπορούν οι λακέδες του Συστήματος που η δική μας ΕΛΛΑΣ καταστρέφει τα ατλαντικά σχέδια τους στην Ανατολική Μεσόγειο.
Θυμήθηκε τους Συναγωνιστές του έναν-έναν ξεχωριστά. Θυμήθηκε τους λόγους που σα πυρακτωμένα βέλη φλόγιζαν την καρδιά του. Προσκλητήριο Νεκρών…
ΒΛΑΧΑΚΟΣ
ΓΙΑΛΑΨΟΣ
ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ
Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι
Μακάρι και ο ίδιος να έβρισκε έναν τόσο δοξασμένο θάνατο και να τον τιμούσαν σε πάνδημο μνημόσυνο κάθε χρόνο. Ξημέρωνε…Κοίταξε τον Ήλιο το Μυσταγωγό του… Πλησίαζε στην αποθήκη που δούλευε. Αυτός, όμως, όπως εκατοντάδες χιλιάδες πλέον Συναγωνιστές του, ως Στρατιώτες εργάζονται μόνο για ένα σκοπό:
ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
