Συγγραφέας του νέου λιβελογραφήματος που εμφανίστηκε στην καθεστωτική εφημερίδα «Το Βήμα», ο παλαιός γνώριμος των απανταχού «αντιχρυσαυγιτών» και βαθέως καθεστωτικών, Αντώνης Καρακούσης, ο οποίος έχει πραγματικά σπαταλήσει πολύ μελάνι στον αγώνα του καθεστώτος ενάντια στην Χρυσή Αυγή.Βέβαια, ως συγγραφέας και ως πηγή σκέψης, μπορεί να χαρακτηριστεί επιεικώς ως «δευτεράντζα», αφού έχει «διαφορά φάσης» με πολλούς εκ των πρωτοπόρων του αντιχρυσαυγιτισμού.
Διαβάζαμε, λοιπόν, προ μηνών τις αστοχίες των απανταχού καθεστωτικών για επαναφορά της εποχής της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης» στην Ελλάδα, με «τάγματα εφόδου» να εφορμούν εναντίον δικαίων και αδίκων, με φόντο το κραχ του 1929 και εν τέλει να καταλήγουμε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα ίδια διαβάζουμε και στον Καρακούση σήμερα, αποδεικνύοντας του λόγου το αληθές, ότι έχουμε να κάνουμε με μία «δευτεράντζα» του αντιχρυσαυγίτικου χώρου.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο άρθρο του Καρακούση εμφανίζουν συγκεκριμένα σημεία, τα οποία και θα παραθέσουμε, τα οποία αποδεικνύουν και την πηγή από την οποία απορρέει το μένος του Καρακούση, της εφημερίδας του και των πάσης φύσεως αντιχρυσαυγιτών, είτε ποζάρουν ως δεξιοί, ακροδεξιοί, «εθνικιστές», αριστεροί, ροζ ή κόκκινοι, ή οτιδήποτε άλλο. Γράφει λοιπόν ο Καρακούσης ότι«όπως μεταφέρουν τραπεζίτες, επιχειρηματίες και επενδυτικοί σύμβουλοι οι πόρτες έχουν ξανανοίξει, οι συζητήσεις για τις πιθανές ευκαιρίες που δημιουργεί το νέο περιβάλλον πυκνώνουν, αλλά για την ώρα δεν μεταφράζονται σε επενδύσεις και εισροή κεφαλαίων.»
Δεν μπαίνει, βέβαια, στον κόπο ο κ. Καρακούσης να μας πει πως αποκαθιστάται η εμπιστοσύνη όταν όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι τα φοροαρπακτικά μέτρα της κυβέρνησης στέφονται από αποτυχία. Μήπως η εμπιστοσύνη αποκαθίσταται μόνον όσον αφορά την δουλικότητα της συγκυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Προφανώς, θα έλεγε κάποιος δεδομένων των δηλώσεων Τσίπρα ενώπιον του ΔΝΤ και του Σόιμπλε, όπως και των δηλώσεων Σαμαρά ενώπιον όλων. Σημαντικό επίσης, βέβαια, είναι να παρατηρήσουμε και τις πηγές του κ. Καρακούση για να δούμε και το ποιοι ακριβώς τον προέτρεψαν να γράψει αυτό το επαίσχυντο άρθρο που βρίθει μνημονιακής και αντιχρυσαυγίτικης (τα δύο αυτά τείνουν να γίνουν ένα, ως έννοιες) μαύρης προπαγάνδας.
Στην σκέψη, δε, του κ. Καρακούση, δηλαδή των τραπεζιτών και των διεθνών συμβούλων που αποτελούν τις πηγές του, η Χρυσή Αυγή δυναμιτίζει την «πρόοδο», όπου ως «πρόοδο» μάλλον εννοούν την περαιτέρω φτωχοποίηση των Ελλήνων και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στους διεθνείς επικυρίαρχους. Αν αυτό εννοούν τότε να δηλώσουμε υπερήφανοι δυναμιτιστές αυτής της «πρόοδου». Όμως, είναι πραγματικά επαίσχυντο και κατάπτυστο να μιλά κανείς για «νεοναζιστική ακροδεξιά βία» στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα των αναρχικών δολοφόνων της Marfin, την Ελλάδα των αναρχικών με τα καλάσνικοφ, των βομβιστικών επιθέσεων εναντίον πολιτών από γκρουπούσκουλα της αριστεράς.
Θα κρατήσουμε δε μία πολύ σημαντική φράση από το άρθρο του κ. Καρακούση που είναι πραγματικά ειλικρινής και ενδεικτική της πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα. Μια φράση που ομολογουμένως του «ξέφυγε»: «Στο ορατό μέλλον τα πράγματα θα κριθούν από την αποφασιστικότητα και την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης και ιδιαιτέρως από την συνεχή ανανέωση και αναγέννηση των προσδοκιών. Αυτές εξασφαλίζουν τον απαιτούμενο χρόνο και αμβλύνουν τα αισθήματα οργής και αμφισβήτησης, τα οποία μαζί με τον λαϊκισμό είναι υπεύθυνα για την ανάπτυξη των εκρηκτικών και διαλυτικών φαινομένων του εξτρεμισμού και της νεοναζιστικής βίας.»
Για να το πούμε απλά, μεταφράζοντας τρόπον τινά τα λεγόμενα του κ. Καρακούση: Στο ορατό μέλλον τα πράγματα θα κριθούν από την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης στην εφαρμογή των τροϊκανών επιταγών και ιδιαιτέρως στο συνεχές δούλεμα που θα ρίχνουν τα ΜΜΕ και η κυβέρνηση προς αναγέννηση και ανανέωση των προσδοκιών. Αυτές εξασφαλίζουν τον απαιτούμε χρόνο, ώστε να ξεπουληθούν τα πάντα και να είναι πλέον αργά. Υπογραφή: Τσίπρας – Κουβέλης – Βενιζέλος – Σαμαράς – Ράιχενμπαχ – Μέρκελ – Σόρος.
Για να το κάνουμε ακόμα πιο λιανά αυτό που είπε, ουσιαστικά, ο καθεστωτικός αυτός δημοσιογράφος, η όλη ιστορία στην Ελληνική πολιτική σκηνή αυτή την στιγμή μπορεί να ερμηνευτεί ως εξής: ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ!
Για την ιστορία και επειδή εμείς οι «φασίστες» δεν λογοκρίνουμε κανέναν, σε αντίθεση με τους «δημοκράτες» που μονίμως επιχειρούν να μας φιμώσουν, ας παραθέσουμε το κείμενο του κ. Καρακούση:
«Πού πάμε; Πόσο απέχουμε από την εκδοχή μιας ελληνικής Βαϊμάρης; Η ασταθής πολιτική και οικονομική ισορροπία κινδυνεύει από την υποχώρηση της μεσαίας τάξης και το εκρηκτικό μίγμα αριστερού εξτρεμισμού, νεοναζιστικής βίας και άκρατου λαϊκισμού
Η χώρα έπειτα από μακρά περίοδο διαρκούς κατάρρευσης και απόλυτης ανασφάλειας δείχνει να έχει εξασφαλίσει μια μορφή επιφανειακής σταθερότητας. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι διατηρεί τη συνοχή της και αποκρούει τις όποιες απειλές διάλυσης του τρικομματικού συνεταιρισμού, καθώς οι κυβερνητικοί εταίροι θέλουν να κερδίσουν χρόνο. Επιπλέον η οικονομία πήρε κάποιες ανάσες χρηματοδότησης, το κράτος άρχισε να εξοφλεί σιγά – σιγά τις οφειλές του και οι ξένοι αρχίζουν να ξαναβλέπουν την Ελλάδα, έστω ακούνε τους εκπροσώπους της ή καλύτερα παρακολουθούν με ενδιαφέρον όσα εδώ διαμορφώνονται.
Όπως μεταφέρουν τραπεζίτες, επιχειρηματίες και επενδυτικοί σύμβουλοι οι πόρτες έχουν ξανανοίξει, οι συζητήσεις για τις πιθανές ευκαιρίες που δημιουργεί το νέο περιβάλλον πυκνώνουν, αλλά για την ώρα δεν μεταφράζονται σε επενδύσεις και εισροή κεφαλαίων. Αν εξαιρέσει κανείς το εκδηλωθέν ενδιαφέρον κάποιων ήδη εγκατεστημένων πολυεθνικών στην Ελλάδα για επιπρόσθετες επενδύσεις, τίποτε άλλο δεν είναι απτό και συγκεκριμένο. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει πολύ συζήτηση αλλά τα λεφτά ελάχιστα και τέλος πάντων μη ικανά να μεταβάλουν τις συνθήκες.
Την ίδια στιγμή η εξασφαλισθείσα σχετική δημοσιονομική ισορροπία μοιάζει ασταθής εξαιτίας της διατήρησης των υφεσιακών συνθηκών στην οικονομία. Παρ’ ότι οι δαπάνες φαίνονται ελεγχόμενες οι επιδόσεις στο σκέλος των εσόδων είναι πολύ κατώτερες των προσδοκιών, με αποτέλεσμα η δημοσιονομική θέση της χώρας να παραμένει εύθραυστη και εκτεθειμένη σε οικονομικούς και πολιτικούς κινδύνους.
Όλα τα παραπάνω διαμορφώνουν το αίσθημα της λεγόμενης επιφανειακής σταθερότητας, η οποία στηρίζεται στην όποια συντελεσθείσα πρόοδο και στις προσδοκίες που αυτή διαμορφώνει. Κάτω απ’ αυτή όμως δρουν παράγοντες ικανοί να ανατρέψουν τα πάντα, αν η πρόοδος δεν διατηρηθεί και οι προσδοκίες δεν επιβεβαιωθούν. Οι οποίοι συνδέονται με τη συνεχώς επιδεινούμενη θέση των νοικοκυριών, την υπερυψηλή ανεργία των νέων, τα πολλά φαινόμενα εξτρεμισμού και εκείνα της νεοναζιστικής ακροδεξιάς βίας, που παραπέμπει σε συνθήκες Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Αυτή τη στιγμή πέραν των πληβειακών πτωχοποιημένων λαϊκών στρωμάτων την απειλή βιώνουν και τα μεσαία στρώματα,τα οποία αποτέλεσαν τον κορμό της ελληνικής κοινωνίας τις τελευταίες δεκαετίες.
Οικογένειες που μέχρι πρότινος ζούσαν άνετα σήμερα κινούνται στο όριο και βιώνουν την απειλή της απόλυτης ένδειας, κοινώς την βγάζουν με ελάχιστους πόρους και δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει. Συνδυαζόμενα τα παραπάνω ευνοούν την ένταση, καλλιεργούν τη σύγκρουση και τη διαμόρφωση συνθηκών κοινωνικής αγριότητας. Και μαζί δίδουν τροφή στον λαϊκισμό, ο οποίος ρίχνει στην κυριολεξία λάδι στη φωτιά και είναι ικανός να αποτελέσει τη βάση ανατίναξης των πάντων. Κάπως έτσι διαμορφώνεται αυτή τη στιγμή το ελληνικό περιβάλλον. Η εμφανιζόμενη πολιτική και οικονομική σταθερότητα είναι επιφανειακή ή καλύτερα ασταθής.
Στο ορατό μέλλον τα πράγματα θα κριθούν από την αποφασιστικότητα και την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης και ιδιαιτέρως από την συνεχή ανανέωση και αναγέννηση των προσδοκιών. Αυτές εξασφαλίζουν τον απαιτούμενο χρόνο και αμβλύνουν τα αισθήματα οργής και αμφισβήτησης, τα οποία μαζί με τον λαϊκισμό είναι υπεύθυνα για την ανάπτυξη των εκρηκτικών και διαλυτικών φαινομένων του εξτρεμισμού και της νεοναζιστικής βίας.
Η χώρα έχει ανάγκη από χρόνο ικανό να αναγεννά τις προσδοκίες και να δημιουργεί προοπτικές παραγωγής και ανάπτυξης. Μόνο έτσι θα επέλθει κοινωνική ειρήνευση και θα περιθωριοποιηθούν οι δυνάμεις του μίσους και της καταστροφής.»
Υ.Γ. Αλήθεια, όμως κ. Καρακούση… Μιας και μιλάμε για νεοναζιστικό εξτρεμισμό… Ποια ήταν η εφημερίδα που επί Κατοχής κυκλοφορούσε και έκανε την ίδια δουλειά με σήμερα; Δηλαδή να κανακεύει και προωθεί ένα κατοχικό καθεστώς; Μήπως ήταν το “Βήμα”;
