Έχουμε πολλάκις αναφερθεί στον διακαή πόθο του Αλέξη Τσίπρα να γίνει ο νέος Ανδρέας Παπανδρέου. Να λέει δηλαδή άλλα έξω, άλλα μέσα, να ξεπουλά την Πατρίδα και τον Λαό και όλοι να τον φοβούνται για το κομματικό κράτος που έχει δημιουργήσει. Οι ομοιότητες βέβαια δεν τελειώνουν εδώ, αφού υπάρχουν και άλλες εκεί τελειώνουν τα φώτα σχετικά με την πολιτική σκηνή τα χρόνια του Ανδρέα Παπανδρέου και αρχίζουν οι βρώμικες ιστορίες. Ο διακαής, αυτός, πόθος έχει πολλάκις εκφραστεί από τον Αλέξη παρά τις τελευταίες «αταξίες» του και τα ανοίγματα προς του Καραμανλικούς.
Όμως, θεωρητικά τουλάχιστον, όλα έχουν ένα όριο. Θα έπρεπε να υπάρχει και ένα ελάχιστο όριο, που το ορίζει η πολιτική σοβαρότητα, στον έρωτα του Αλέξη για τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον ολετήρα της Ελλάδος. Και, όμως, τέτοια όρια δεν τα γνωρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας την νοημοσύνη του απλού Έλληνα πολίτη με τις πράξεις τους. Διαβάζαμε, λοιπόν, μόλις χθες για την επικείμενη συνεργασία της “Le Monde Diplomatique” με την κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ “Αυγή”, προκειμένου η γαλλική αυτή εφημερίδα να εκδοθεί και στα Ελληνικά.
Και σήμερα διαβάζουμε την θεματολογία της εφημερίδας, στην ιστοσελίδα της «Αυγής» και δεν μπορεί παρά να γελάσει κανείς με αυτό που βλέπει. Πέραν των άρθρων περί του λαθρομεταναστευτικού ζητήματος, υπό την σκοπία του ΣΥΡΙΖΑ φυσικά και άλλων παρομοίων, έχουμε και την αρθρογραφία του Αλέξη Τσίπρα με θέμα «Η πρότασή μας για την Ελλάδα και την Ευρώπη», του οποίου ο σχολιασμός είναι άνευ ουσίας, αφού η εφημερίδα όπως προείπαμε εκδίδεται μαζί με την «Αυγή», οπότε απηχεί τις «θέσεις» του ΣΥΡΙΖΑ εντός Ελλάδας.
Όμως η συγκεκριμένη έκδοση φιλοξενεί και ένα άρθρο του Ανδρέα Παπανδρέου από το 1977. Ένα άρθρο που συμπυκνώνει την ρητορική του ΠΑΣΟΚ πριν γίνει κυβέρνηση. Ποιος ο σκοπός της ύπαρξης ενός άρθρου που έχει ήδη αποδειχθεί, από την ιστορία, ως φτηνή ρητορεία; Προφανώς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε αυτή την επιλογή μαζί με τον εκδότη της γαλλικής εφημερίδας, ώστε να συνηθίζουν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ στην εικόνα του Ανδρέα Παπανδρέου και να μην παραξενευτούν όταν το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ίδιο συνδικάτο», γίνει «Ευχαριστούμε τους αμερικάνους».