Τις τελευταίες ημέρες, θέλοντας και μη, πληροφορηθήκαμε για την “περιπέτεια” του ηθοποιού Γιώργου Κιμούλη, ο οποίος πριν από λίγες ημέρες συνελήφθη για παράβαση του νόμου περί επιταγών. Η σύλληψή του δεν αφορούσε την υπόθεση των χρεών του προς το Δημόσιο, αλλά παλαιότερη καταδικαστική απόφαση σε βάρος του- για ακάλυπτες επιταγές- η οποία δεν είχε εκτελεστεί. Ο Κιμούλης είχε καταδικαστεί ερήμην σε φυλάκιση 15 μηνών, απόφαση η οποία επικυρώθηκε και σε δεύτερο βαθμό από το Εφετείο, για ακάλυπτες επιταγές. Σε εκτέλεση αυτής της απόφασης συνελήφθη ο γνωστός ηθοποιός το βράδυ της Τετάρτης, ενώ το πρωί της Πέμπτης οδηγήθηκε στον εισαγγελέα εκτέλεσης ποινών, κατέβαλε το ποσόν για την εξαγορά της ποινής φυλάκισης, που του είχε επιβληθεί, και αφού προέβη σε διακανονισμό των χρεών του για την υπόθεση ΤΩΝ ακάλυπτων επιταγών, αφέθηκε ελεύθερος.
Θα αναρωτηθεί κάποιος γιατί τα γράφουμε όλα τα ανωτέρω και πού αποσκοπούμε. Ο Κιμούλης, εκτός από καλλιτέχνης, έχει και πολιτική άποψη. Χρόνια τώρα εξέφραζε τις πολιτικές του πεποιθήσεις σε ποικίλα είδη των ΜΜΕ. Τα όσα υποστήριζε αντιμετωπίζονταν ως προερχόμενα από έναν σοβαρό Έλληνα πολίτη, με εμπεριστατωμένη και νηφάλια πολιτική άποψη, του οποίου τα λεγόμενα έπρεπε, αν όχι να τα ασπαστούμε, οπωσδήποτε να τα σεβαστούμε. Μέσα στα, κατά καιρούς, λεγόμενα του κυρίου αυτού, υπήρχε θέση και για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, με την οποιαδήποτε αναφορά του να είναι αρνητική απέναντί μας. Με ύφος χιλίων καρδιναλίων ο Κιμούλης προσετέθη στην λίστα των επικριτών και των υβριστών μας, παριστάνοντας κι αυτός τον τιμητή των πάντων. Η “περιπέτειά” του φαίνεται ότι δεν τον πτόησε, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε να έχει συνάντηση με τον Τσίπρα λίγες ημέρες μετά την σύλληψή του. Δεν γνωρίζουμε αν έδωσε συμβουλές στον Τσίπρα για το πώς δημιουργούνται οι ακάλυπτες επιταγές ή πώς κατορθώνεις να χρωστάς πολλές χιλιάδες ευρώ στο Δημόσιο, όπως φυσικά δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο Τσίπρας του έμαθε την τέχνη του “κωλοτούμπα”, ως πειναλέο λιγούρι της εξουσίας.
Ίσως κάποιοι θεωρήσουν ότι ειρωνευόμαστε τον Κιμούλη (για τον Τσίπρα δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα) και τον “χτυπάμε” εκμεταλλευόμενοι μια προσωπική του υπόθεση. Δεν είναι έτσι, καθώς το θέμα δεν είναι “προσωπικό”. Ο Κιμούλης “εκμεταλλεύτηκε”, όλα αυτά τα χρόνια, την ιδιότητά του ως αριστερού, φορώντας και το ανάλογο “φωτοστέφανο” και διόγκωσε την φήμη του. Αν στην θέση του βρισκόταν ο οποιοσδήποτε απλός Έλληνας πολίτης, με πολύ μικρότερα χρέη από αυτά του Κιμούλη, το πιο πιθανό θα ήταν να έτρεχε ακόμη για τις οφειλές του… Όταν, μάλιστα, αναφέρεται στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ αναμασώντας –με κάποιες μικρές παραλλαγές- την καθεστωτική προπαγάνδα, θα πρέπει να περιμένει ότι δεν μπορεί να μένει και ο ίδιος στο απυρόβλητο. Ας ασχοληθεί, λοιπόν, με την ρύθμιση των χρεών του και ας πάψει να παριστάνει τον ειδικό επί παντός του επιστητού. Όσο για τον Τσίπρα, όπως ειπώθηκε και πιο πριν, δεν έχουμε να πούμε κάτι γι’ αυτόν. Ίσως να έχουν να πουν όλοι οι Έλληνες, οι οποίοι βρίσκονται σε άσχημη μοίρα και δεν έχουν τα “κονέ” του Κιμούλη για να εκφράζουν τα παράπονά τους στον επικεφαλής ενός κόμματος, το οποίο -υποτίθεται- βρίσκεται στις πύλες της εξουσίας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ