Λόγος Η’ – «Προφητικός», από τον « Δωδεκάλογο του γύφτου» του Κωστή Παλαμά
Μεσ’ στις παινεμένες χώρες , Χώρα
παινεμένη , θάρθη κι η ώρα ,
και θα πέσης , κι από σέν’ απάνου η Φήμη
το στερνό το σάλπισμα της θα σαλπίση
σε…βοριά κι ανατολή , νοτιά και δύση .
Πάει το ψήλος σου , το χτίσμα σου συντρίμμι .
Και θα σβήσης καθώς σβήνουνε λιβάδια
από μάισσες φυτρωμένα με γητιές
πιο αλαφρά του περασμού σου τα σημάδια
κι από δροσοσταλαματιές
θα σε κλαίν’ τα κλαψοπούλια στ’ άχνα βράδια
και στα μνήματα οι κλωνόγυρτες ιτιές .
Και χορό τριγύρω σου θα στήσουν
με βιολιά και με ζουρνάδες
γύφτοι , οβραίοι , αράπηδες , πασάδες ,
και τα γόνατα οι τρανοί σου θα λυγίσουν ,
και θα γίνουν των ραγιάδων οι ραγιάδες
και τ’ αγόρια σου τ’ αγνά θα τα μολέψουν
με τ’ αγκάλιασμα τους οι σουλτάνοι ,
και τα λείψανα σου θα στα κλέψουν οι ζητιάνοι .
Χώρα τρισκατάρατη , απ’ τα ύψη
σε ποια βύθη , χώρα αμαρτωλή !
Και κανένας να σου δώση δε θα σκύψη
του θανάτου το στερνό φιλί .
Και το πέσιμό σου θα βροντήξη
κι ένα μοιρολόι σου θα ουρλιάση
και το μοιρολόι σου θα το πνίξη
από πάνω σου αλαλάζοντας μια πλάση .
Ο δικέφαλος αϊτός σου να ! μακριά
μακριά πέταξε με τ’ άξια και με τ’ άγια
και θα ισκιώσουν τα τετράπλατα φτερά
λαούς άλλους , κορφές άλλες , άλλα πλάγια .
Προς τη Δύση και προς Βοριά
την κορώνα φέρνει , και κρατά
– και τα νύχια του είν’ αρπάγια –
και τη δόξα και τη δύναμη κρατά
και το γέλιο , και το ψέμα το Βασίλειο
που γεννήθηκε από σένα μεσ’ στον ήλιο ,
κοίτα , Θεέ ! θα σέρνεται μπροστά
σα μπαλσαμωμένη κουκουβάγια .
Μ’ όλα σου θα ζη τα ταπεινά με καμιά σου δε θα ζη μεγαλωσύνη ,
κ’ οι προφήτες που θα προσκυνά ,
νάνοι και αρλεκίνοι .
Και σοφοί του κριτάδες
του άδειου λόγου οι τροπαιούχοι ,
και διαφεντευτάδες
κυβερνήτες του ευνούχοι .
Ο Εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς υπήρξε δυσθεώρητα μεγάλος στοχαστής. Ο Παλαμάς ως ποιητής, ως λόγιος, ως παιδαγωγός, έζησε όλες τις κρίσιμες στιγμές του Έθνους. Και το στήριξε, το βοήθησε, το ενδυνάμωσε. Το εξύμνησε, το ενθάρρυνε, το παρηγόρησε το κατεύθυνε : Κατεραυνώνοντας με τον αδέκαστο και σοφόκλειο στίχο του τους ευτελείς κι άδικους «τροπαιούχους του άδειου λόγου» και τους «ευνούχους κυβερνήτες», που για το λερό συμφέρον τους ροκάνιζαν και ροκανίζουν τα σωθικά του Ελληνισμού. Με το τεράστιο έργο του ο τιτάνιος στοχαστής κατέδειξε επίσης ότι, οι μεγάλοι πνευματικοί Ηγέτες, οι αληθινοί «Εθνοδάσκαλοι», όπως αυτός, συνοδεύονται και από το χάρισμα της διορατικότητας.
Συνέλαβε την τραγική, την ελεεινή εικόνα της Πατρίδας μας, ωσάν να είχε μεταφερθεί με «χρονομετάθεση» στις ημέρες μας και την απέδωσε με λόγια φρικτά, προειδοποιώντας μας για τα επερχόμενα δεινά. Δεν φρονηματίζει λοιπόν η πρόρρησή του τον Λαό, δεν μας συγκλονίζουν τα λόγια του; Όχι ! Επειδή τα αγνοούμε, επειδή δεν τα μαθαίνουν οι νεώτερες γενιές Ελλήνων. Τα Ελληνόπουλα μέσα από την «αντιαυταρχική» και «πολυπολιτισμική» διεστραμμένη εκπαίδευσή τους, μέσα από την αντεθνική και άθεη παιδεία των ημερών δεν γνωρίζουν τον Εθνικό Λόγο. Έμαθαν για τον…Νέλσωνα Μαντέλα κι αγνοούν τον Εθνάρχη μας Γέρο του Μωριά. Ακούν για τους εξεγερμένους «δημοκράτες» «ήρωες» της Συρίας και στερούνται παντελώς κάθε γνώσης που αφορά στην Εθνεγερσία.
Οι καθεστωτικοί πράκτορες τους προετοιμάζουν για καταναλωτικούς υπηκόους με «προκάτ» ελεγχόμενες εξεγερσιακές εκτονώσεις. Η μολυσμένη ψευδομόρφωση που τους παρέχεται τους μαθαίνει για το χαρισμένο «δικαίωμα» του δούλου κι όχι για το τροπαιοφόρο «καθήκον» του Ελεύθερου Αγωνιστή.
Όπως είπε εύστοχα ο «τελευταίος Βυζαντινός Έλληνας», ο Φώτης Κόντογλου, οι «σημερινές ανθρωποκάμπιες μαράζωσαν το πνευματικό ολόδροσο δέντρο της φυλής μας», καθώς πριν σαράντα χρόνια τρύπωσαν επιτήδεια και μεθοδικά σε καίριες θέσεις κι ελέγχουν την Εκπαίδευση και την Παιδεία του Λαού μας, παράγοντας αμόρφωτους χαχόλους υποταχτικούς των καθεστωτικών εξουσιαστών και των Διεθνών Επικυρίαρχων.
Ο Άγιος και Προφήτης του Έθνους, Κοσμάς ο Αιτωλός, ο «Πατροκοσμάς», προειδοποίησε : «Το κακό θα μας έρθει από τους διαβασμένους. Θα βγουν πράγματα από το Σχολείο που ο νους σας δεν φαντάζεται». Πράγματι : Εθνοπροδοτικά και υλόφρονα σκουπίδια που παριστάνουν τους «δασκάλους» σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, μολύνουν την ψυχή και τον νου της νεολαίας μας από την πρώτη παιδική ηλικία μέχρι την τελοεφηβεία με άθλια παράγωγα ενός αντεθνικού συώδους βόρβορου. Αδειάζουν αρρωστημένα τα πνευματικά απόνερα με τα οποία σπούδασαν κι οι ίδιοι ως βάπτισμα «μόρφωσης» στην νέα γενιά. Ανυπόληπτοι και ουτιδανοί, όπως λέει ο Λαός «πουτάνες με τα κλάματα και κλέφτες με τους όρκους», μετακενώνουν στα παιδιά τα κατακάθια και τα εμέσματα που τους χορήγησαν οι δόλιοι αρνησιπάτριδες καθοδηγητές τους. Εξαπολύουν συστηματικά τις πολυποίκιλες δηλητηριώδες αναθυμιάσεις του διεθνισμού και του οικουμενισμού τις οποίες συναρμόζει ισχυρότερα ο καταλύτης της ανούσιας σάχλας που εξαπολύουν κρουνηδόν οι πορνοδίαυλοι των εξωνημένων και άθλιων ΜΜΕ.
Οι ζοφώδεις ημέρες που διάγουμε στον «πάτο» της εθνοκτόνου «Μεταπολιτευτικής Πηγάδας», όπου μας οδήγησαν άθλιοι προδότες κι ασήμαντα ιστορικά σκύβαλα επιδιώκοντας τον ύπουλο εξανδραποδισμό του οχλοποιημένου «λαού» (που τον παραμύθιασαν πως είναι τάχα «κυρίαρχος» κι από Λάος κατάντησε καταναλωτικός όχλος) ή θα είναι το θλιβερό προοίμιο του ελεεινού τέλους του Γένους μας στον βούρκο της παγκοσμιοποίησης, ή το ξεκίνημα μιας Αναγέννησης μιας Ανασυγκρότησής του, σ ένα καθάριο και λαμπρό μέλλον όπου αποσκοπούμε Εμείς οι Χρυσαυγίτες.
Αλλά η Αναγέννηση του Έθνους, η Ανασυγκρότηση του Λαού μας, το στερέωμα μιας Ελληνικής Πολιτείας προϋποθέτουν Καθολική Συνέγερση και Γενικευμένη Εθνική Επανάσταση, όπως προκήρυξε ο Πρόδρομος του Εθνικισμού μας Περικλής Γιαννόπουλος. Αυτή η Επανάσταση οφείλει πρώτα απ΄ όλα να είναι Πνευματική ! Είναι όμως κάτι τέτοιο εφικτό στις ημέρες μας, καταμεσής στην «πνευματική έρημο» όπου μας έριξε ο Εχθρός, ναρκωμένους από την αποβλακωτική καλοπέραση και τον ατομισμό μας ; Μπορούμε να εγερθούμε, να σταθούμε ορθοί, να επαναστατήσουμε ;
Μόνον αν κρατηθούμε και στηριχθούμε στο στέρεο πνευματικό άξονα που έστησε η σοφία των Προγόνων και διατήρησε άθικτο στις χιλιετίες της Εθνικής Ιστορίας η Λαϊκή Ψυχή, («Τα χρόνια ξέρουν πιο πολλά κι απ’ τα βιβλία όλα») μπορούμε να ξεσκίσουμε τα πνευματικά σάβανα που μας περιτύλιξαν μέσα στον μεταπολιτευτικό λήθαργο. Μόνο με την προμηθεϊκή δάδα της προγονικής γνώσης μπορούμε να διαλύσουμε το σκότος της αμάθειας και του ψεύδους.
Τιμώντας ευλαβικά «Αίμα και Γη» : Αξιοποιώντας δηλαδή τα διαχρονικά διδάγματα των προγονικών γενεών, σπουδάζοντας ακούραστα τις γενέθλιες καταβολές μας, τις διαδρομές του ελληνικού αίματος στην ιστορία και το πνευματικό του αποτύπωμα στον χρόνο. Τότε θα ψηλαφήσουμε, θα συναισθανθούμε και θα κατανοήσουμε το «Αληθώς Εθνικό», την ορθή τροχιά προσανατολισμού του Έθνους. Βιώνοντας τον Μύθο – Δραστική Ιδέα του προγονικού Αίματος, όπως μεταφέρεται με την διαπρύσια μαγικοθρησκευτική του φόρτιση στο ποίημα του Μάρκου Αυγέρη «Η βάβω η Τασιά» :
Σαν ήρθαν άμετροι οι οχτροί
το πήραν τ’ όμορφο καστρί.
Έσυραν σκλάβους νιούς και νιές,
πήραν κι ασήμια θημωνιές.
Κι ο οχτρός το Γιάννο αποθυμά,
μα εκειός στο σπίτι πολεμά,
γύρω τριγύρω έχουν ερτεί
μ’ αυτός αλάργα τους κρατεί.
Κοντά του η βάβω η Τασιά,
βάνει καινούργια φορεσιά
κι η νιά γυναίκα του η Μαρώ
κάνει στο `κόνισμα σταυρό
και τ’ άστρι η κόρη του η Αυγή
σκυμμένη κάνει προσευκή.
Σα φόρεσε τη φορεσιά,
του είπε η βάβω η Τασιά:
Άκου παιδί μου εσύ Γιαννιά,
μη μας ντροπιάσεις τη γενιά.
Έχεις γυναίκα που είναι νιά
κι έχεις κοπέλα παρανιά,
δώσε σε μας μια μαχαιριά
κι ύστερα βάλε μας φωτιά
και μες στην πρώτη την αυγή
πετάξου εσύ μες στη σφαγή.
Μάνα μου, δόσμου την ευχή.
Μ’ όλη μου, γιε μου τη ψυχή,
αρκούδι να `βγεις το ταχύ!
Κατάστηθα τη μαχαιριά,
εδέχτηκι ύστερ’ η γριγιά.
Κι η νιά γυναίκα του η Μαρώ,
τον άσπρον έδωκε λαιμό
κάτ’ απ’ τα ολόξανθα μαλλιά,
κοντά στις δυο σειρές φλουριά.
Και μες στα χέρια η Αυγή κρατεί
την ολοδάκρυτη μορφή
και στη θερμή τη προσευκή
έφυγ’ η άσπρη της ψυχή.
Κι εκεί που σφάχτηκι η Τασιά
γίνηκε ύστερα εκκλησιά.
Κι εκεί που σφάχτηκι η Μαρώ
σταίνουν οι νιοί κι οι νιές χορό.
Κι εκεί που πλάγιασ’ η Αυγή,
πλήθος τα κρίνα έχουν βγει!
Να πορευτούμε βιώνοντας συνάμα με ευλάβεια ιεροπρακτική τον Μύθο της Πατρώας Γης, της Γής των Προγόνων, της Πατρίδας. Να συνειδητοποιήσουμε και να συναισθανθούμε το «Τέμενος Ελλήνων» που το κέρδισαν με το σπαθί τους στον αγώνα της ζωής. Να σταθούμε στο πάτριον χώμα ως «γίγαντες δυσπολέμητοι», ως σύγχρονοι Ανταίοι, ακαταμάχητοι καθώς στέρεα πατάμε στην γενέθλια Γη. Στην Πατρίδα, στο έσχατο καταφύγιο των Λαών. Να βιώσουμε δραστικά κι ενεργά τον Μύθο της Γής μας, «να ομοιωθούμε της Πατρίδας» όπως τραγούδησε ο Ελύτης στης «Αγάπης τα αίματα».
Μόνον αν επιστρέψουμε μ’ όλο το Είναι μας στην λατρεμένη Πάτρια Γη κι αν αφεθούμε στο δέος του Αίματος του Γένους που ορμά κατά πάνω μας και μας πλημμυρίζει, αν θραφούμε αχόρταγα από την αγγελική μητρώα γλώσσα μας, αν στραφούμε συστηματικά και μεθοδικά στους Μεγάλους Δασκάλους (λόγιους και καλλιτέχνες) του Γένους, μελετώντας την πορεία των Ομαίμων μας Ελλήνων στον χώρο και τον χρόνο, θα βρούμε ίαση κι ανάνηψη : Θα θεραπευτούν οριστικά οι αιμάσσουσες πληγές του νου μας και τα διαπυημένα άτονα έλκη της ψυχής μας, θα σβήσει ο τεχνητός πνευματικός λιμός που μας επέβαλαν τα Διεθνή Παράσιτα.
Ο Μανιάτης ειρηνιστής ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος στο ποίημά του …
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ