Για μια ακόμη φορά, οι άξεστοι κάτοικοι της γείτονος χώρας προβαίνουν σε ιερόσυλες πράξεις που στρέφονται κατά του Ελληνικού Έθνους. Τούτη τη φορά, ξέσπασαν σε ένα Σταυρό στην περιοχή της Κλεισούρας, ο οποίος είχε τοποθετηθεί προς Τιμή των Ελλήνων Πεσόντων κατά τη διάρκεια του ηρωικού Ελληνοιταλικού Πολέμου του 1940.
Αν και η υπόθεση έχει ήδη καταγγελθεί στις αλβανικές αρχές και ερευνάται από την αλβανική αστυνομία, εν τούτοις, αποδεικνύει την επικίνδυνη κλιμάκωση της ανθελληνικότητος, η οποία ξεχειλίζει πλέον στην αλβανική κοινωνία. Η σκόπιμη καλλιέργεια του μισελληνικού κλίματος, δε μπορεί να μην συνδεθεί με την ολοένα και αυξανόμενη επιρροή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στην Αλβανία. Η επιρροή αυτή έχει λάβει σάρκα και οστά με μια σειρά διμερών συμφωνιών Αλβανίας και Τουρκίας, σε στρατιωτικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Από τη μία πλευρά η Τουρκία προωθεί την βαλκανική της πολιτική, πετυχαίνοντας ουσιαστικά την στρατηγική περικύκλωση και τον οικονομικό στραγγαλισμό της Ελλάδος, η Αλβανία δε, βρίσκει στο πρόσωπο της Τουρκίας, ένα πανίσχυρο σύμμαχο και προστάτη των μελλοντικών διεκδικήσεων εις βάρος της Ελλάδος.
Από ελληνικής πλευράς, το υπουργείο Εξωτερικών παραμένει ένας θλιβερός παρατηρητής των εξελίξεων. Μόλις την προηγούμενη βδομάδα μάλιστα, ο υπουργός Εξωτερικών Δ. Αβραμόπουλος υπέγραψε ελαφρά τη καρδία τη συμφωνία για τον αγωγό φυσικού αερίου ΤΑΡ, συμφωνία που στερεί από την Ελλάδα ένα χρήσιμο μοχλό πίεσης προς την αλβανική κυβέρνηση, προκειμένου να καταστούν δεκτές οι ελληνικές θέσεις για την ανακήρυξη της ΑΟΖ στο Ιόνιο Πέλαγος.
Καθίσταται σαφές, πως εάν η δειλή ελληνική κυβέρνηση καταθέτει τα όπλα σε κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, όπως αυτή του αγωγού, τότε οι βεβηλώσεις των Μνημείων για τους Πεσόντες Έλληνες Στρατιώτες, δε θα ενοχλούν ιδιαίτερα τα αυτιά του υπουργείου Εξωτερικών. Με απλά λόγια, δε μπορούμε να αναμένουμε τίποτε καλύτερο από ένα κράτος δειλών και προσκυνημένων…