Ο Ιπποκράτης στο «Περί Φύσιος Ανθρώπου», χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον όρο μελαγχολία (μέλανος χολή) για να εξηγήσει την δυσάρεστη συναισθηματική διάθεση του ατόμου που συνοδεύεται από εξάντληση, τάσεις φυγής και άλλες αρνητικές σκέψεις που οδηγούν στις αντίστοιχες δράσεις. Κατά τον σπουδαίο αυτόν θεμελιωτή της ιατρικής Επιστήμης, το σώμα περιέχει τέσσερις χυμούς: το αίμα, το φλέγμα, την κίτρινη και τη μαύρη χολή, ενώ προϋπόθεση της καλής υγείας, είναι η ισορροπία της αναλογίας των χυμών αυτών.
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης παρατηρεί ότι οι Άνδρες (της εποχής…) που ξεχώρισαν στην πολιτική, την φιλοσοφία ή τις τέχνες, παρουσιάζουν συμπτώματα μελαγχολίας, ενώ και για τον μέγιστο Πλάτωνα, η ίδια διάθεση είναι συνδεδεμένη τόσο με την έμπνευση και την διάνοια, όσο και με την τρέλα.
Από τους αρχαίους λοιπόν χρόνους, η ψυχική αυτή νόσος που ανθεί σήμερα περισσότερο από ποτέ, ήταν αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής και της δημιουργίας.
Λίγους αιώνες αργότερα και μέχρι την Αναγέννηση, η μελαγχολία χαρακτηρίζεται ως αμάρτημα και κατά τους θεολόγους του μεσαίωνα, μία από τις αδυναμίες της ανθρώπινης ψυχής που οδήγησε στο προπατορικό αμάρτημα. Σε ακραίες περιπτώσεις μάλιστα συνδέθηκε με την δαιμονική κατάληψη και άλλες μεταφυσικές ερμηνείες.
Σήμερα και ενώ η σύγχρονη Επιστήμη έχει απαντήσει πολλά ερωτήματα που σχετίζονται με τη νόσο, παρατηρείται στην χώρα μας μια άνευ προηγουμένου κατάσταση με χιλιάδες αυτοκτονίες και άλλες τόσες απόπειρες. Είναι αυτό που κάποιοι εύστοχα χαρακτήρισαν ως «εθνική κατάθλιψη». Αυτό το κύμα απόγνωσης δεν οφείλεται φυσικά μόνο σε παθολογικά αίτια, αλλά κυρίως σε εξωγενείς παράγοντες που επιβλήθηκαν στον λαό μας.
Ο «πολιτισμός» της παγκοσμιοποίησης αντιλαμβάνεται τη μελαγχολία κυρίως ως αποτέλεσμα μιας απώλειας υλικής, γιατί είναι ακριβώς δομημένος βάσει του καταναλωτικού τρόπου ζωής. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση του κανόνα… Η Ελληνική περίπτωση από την άλλη, παρουσιάζει και κάποιες ιδιαιτερότητες που θα αναφέρουμε παρακάτω.
Ακούμε συχνά γύρω μας την απορία: «Μα γιατί δεν ξεσηκώνεται ο λαός;» Σπανιότερα, το ερώτημα τίθεται στην σωστή του βάση: «Πως κατάντησαν έτσι οι Έλληνες;»…
Χωρίς ουδεμία συνωμοσιολογική διάθεση, θα πρέπει να πούμε ότι η σημερινή κοινωνική οκνηρία έχει σχεδιαστεί και εκτελεστεί με ακρίβεια από τους εξουσιαστές του κόσμου.
Η οικονομική κρίση δεν παρουσιάστηκε μόνο στην Ελλάδα. Γνωρίζοντας όμως τις ιδιαίτερες αντιστάσεις του Ελληνικού λαού, φρόντισαν κάποιοι να τις αποδυναμώσουν, δηλητηριάζοντας τις Ρίζες μας με τον εθνομηδενισμό, την «αντιρατσιστική» (βλέπε ανθελληνική) φρενίτιδα, την απαξίωση της Πίστης ή θεσμών όπως ο Στρατός. Όλα αυτά δεν απαξιώθηκαν με τον ερχομό της οικονομικής κρίσης (π.χ. με την μείωση των μισθών στους στρατιωτικούς κ.α.), αλλά ολόκληρες δεκαετίες πριν.
Οι παραδοσιακές αξίες της οικογένειας χτυπήθηκαν πρώτες από το σύγχρονο τρόπο ζωής. Το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου παραμερίστηκε από τον ατομισμό και η αξιοκρατία από το ρουσφέτι. Η εθνική μας ομοιογένεια αλλοιώθηκε από την εισβολή εκατομμυρίων λαθρομεταναστών και μαζί τους απλώθηκε ο τρόμος της εγκληματικότητας πάνω στην χώρα. Τα σύνορά μας αμφισβητούνται σε κάθε γωνιά και η μία εθνική προδοσία διαδέχθηκε την άλλη, με τρόπο ατιμωτικό. Ένα ακόμα παράδειγμα που στηρίζει τους ισχυρισμούς μας, είναι και τα σχολικά βιβλία, που πλέον εξυπηρετούν την λήθη και την πολιτική των «ίσων αποστάσεων» και της μονομερούς «φιλίας». Χτυπήθηκε επίσης ο πολιτισμός μας σε κάθε του έκφανση: την μουσική, το θέατρο, την αρχιτεκτονική…
Αυτά είναι ένα μικρό μόνο δείγμα από το σχέδιο αφελληνισμού που εφαρμόστηκε στην Πατρίδα μας. Ένα σχέδιο που οργανώθηκε από τους παγκόσμιους δυνάστες και εκτελέστηκε με πειθαρχία από τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, με την απλόχερη συμπαράσταση της αριστεράς ειδικά στους τομείς «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως άλλοθι για να καταπατηθούν τα δικαιώματα του δικού μας λαού.
Αυτό που απέμεινε να σφραγίσουν οι δυνάστες της Ελλάδας, είναι η πλήρης εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας και αυτό συντελείται σήμερα με τα μνημόνια των διεθνών τοκογλύφων και όπου σαν αντίτιμο, «κερδίζουμε» την διαιώνιση της διαφθοράς του πολιτικού κατεστημένου. Χαμένοι από όποια πλευρά και αν το δει κανείς.
Εμείς, οι Έλληνες Εθνικιστές, το επαναλαμβάνουμε: Η οικονομική κρίση δεν είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που καλείται να αντιμετωπίσει σήμερα ο λαός μας. Εις ό,τι αφορά το μνημόνιο και τις τοκογλυφικές συμβάσεις, το πρόβλημα έγκειται στο ότι η Ελλάς παύει να είναι ανεξάρτητο κράτος, αν και αυτό ξεκίνησε (φανερά…) ήδη από τη εποχή Σημίτη με την νομισματική ένωση. Απέναντι σε όλα αυτά, οι Έλληνες θα μπορούσαν να αμυνθούν και να καταστήσουν την χώρα μας πρωταγωνιστή – και όχι υποχείριο – της Ευρώπης. Όμως για να συμβεί αυτό, χρειάζεται πάνω από όλα ένα εθνικό κράτος, χρειάζεται μια αληθινά πατριωτική ηγεσία και απαιτείται ένας λαός ενωμένος και αποφασισμένος να διεκδικήσει τα συμφέροντά του.
Αυτό φοβούνται περισσότερο σήμερα οι διεθνείς τοκογλύφοι και το πολιτικό σύστημα: Να μην θεριέψει ο Ελληνισμός. Και υπό τις σημερινές συνθήκες, μόνο ένα Κίνημα μπορεί να αφυπνίσει την προδομένη υπερηφάνεια των Ελλήνων. Ένα Κίνημα που δέχεται εντολές, όχι από ξένα κέντρα, αλλά από την φυλετική μας συνείδηση.
Θα έρθει σύντομα η ώρα, που η «εθνική κατάθλιψη» θα μετατραπεί από φόβος επιβίωσης σε δημιουργική ορμή ζωής. Η σημερινή κατάπτωση, ας γίνει αφορμή και οίστρος για μια νέα Ελληνική Επανάσταση ενάντια στους προδότες και τους προσκυνημένους.
ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Διαβάστε αυτό και άλλα πολλά στο δεύτερο τεύχος του περιοδικού “Μαίανδρος” που κυκλοφορεί
