Άφησα να περάσει λίγος, σχετικά, καιρός από την υπόθεση της σύλληψης των τεσσάρων “αντιεξουσιαστών” ληστών στο Βελβεντό της Κοζάνης, προκειμένου να διατυπωθεί μια προσωπική άποψη πάνω στο όλο ζήτημα. Το πρώτο -και κυρίαρχο- χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης υπόθεσης, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που να έχει συνοχή “μπετόν-αρμέ” στην κοινή αντίληψη αντίπαλων πολιτικών παρατάξεων, είναι ο χαρακτηρισμός “παιδιά”, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον, αυτές τις ημέρες, απ’ όλα τα ΜΜΕ, έντυπης και ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας. Αν, λοιπόν, θελήσει ο οποιοσδήποτε, μακριά από τις κάθε λογής “σερβιρισμένες” ατάκες και χαρακτηρισμούς, να δει την πραγματικότητα και να διαπιστώσει αν ισχύει ο παραπάνω χαρακτηρισμός-ορισμός για τους συγκεκριμένους συλληφθέντες, θα διαπιστώσει μια, τουλάχιστον, αντίφαση μεταξύ λεγομένων και αλήθειας. Γιατί αν δούμε τις ηλικίες τους, αυτό που θα διαπιστώσουμε είναι ότι αυτές κυμαίνονται από 20 έως 25 ετών! Είναι πασιφανές ότι σ’ αυτήν την Χώρα, με την δεσπόζουσα νοοτροπία της μεταπολιτευτικής παράνοιας, πολύ εύκολα κονιορτοποιούνται και εξευτελίζονται έννοιες και καταστάσεις.
Όταν, λοιπόν, έχουμε τις… ιδιότητες “φοιτητής ετών 40” και “κοινωνικός επαναστάτης της Εκάλης”, τότε ας μην μας φαίνεται ούτε παράδοξο, ούτε ασυνήθιστο και το γεγονός ότι αυτοί οι τέσσερις μαντράχαλοι χαρακτηρίζονται ως “παιδιά”… Εντάξει, οι μητέρες θεωρούν παιδιά τα βλαστάρια τους, σε όποια ηλικία και αν φτάσουν, αυτές όμως έχουν το ελαφρυντικό της μητρότητας. Κατά τ’ άλλα, ουσιαστικά και όχι τυπικά, η ουσία των γεγονότων και η εξέλιξη της ζωής του ανθρώπου οδηγεί στην κλίμακα “σύλληψη”, έμβρυο, βρέφος, νήπιο, παιδί, έφηβος, ενήλικος. Φαίνεται ότι για τους ανήκοντες στον δήθεν “αντιεξουσιαστικό χώρο” ο χρόνος έχει σταματήσει μεταξύ “παιδιών” και “νεαρών”. Έτσι και στην συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό που αντικρίσαμε ήταν τέσσερα πλουσιόπαιδα, των οποίων τα χαρακτηριστικά των προσώπων τους παραπέμπουν από κλασσική φάτσα φλώρου-βουτυρομπεμπέ μέχρι αυτό που, στην απλή λαϊκή γλώσσα της καθημερινότητας, λέγεται “σκατόφατσα”. Τα ΜΜΕ, ανάλογα με την περίπτωση και φυσικά ανάλογα με το τι εξυπηρετεί το καθεστώς, “κάνουν λάστιχο” πρόσωπα και καταστάσεις, λόγους και πράξεις, ιδεολογίες και ιδιότητες, με λογικό επακόλουθο να παραμορφώνεται η πραγματικότητα. Όταν π.χ. δεκαπεντάχρονοι και δεκαεξάχρονοι Έλληνες, προερχόμενοι από λαϊκές συνοικίες, αναγκάζονται να προβούν σε πράξεις αυτοάμυνας, προκειμένου να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και τις συνομήλικες τους κοπέλες από τις επιθέσεις αλλοδαπών, οι οποίες κυμαίνονται από ληστείες και χυδαία σχόλια μέχρι απόπειρες βιασμού, τότε αμέσως ο καθεστωτικός τύπος, δεξιάς και αριστεράς κατεύθυνσης, τους ρίχνει στο “πυρ το εξώτερον” με αήθεις και αναληθείς χαρακτηρισμούς, όπως “επίδοξοι δολοφόνοι”, “ρατσιστές μαχαιροβγάλτες”, “νεοναζί τραμπούκοι” και λοιπές χιλιοειπωμένες αθλιότητες και ψεύδη.
Όταν πλουσιόπαιδα, ενήλικες, αδίστακτα, ψυχρά, με αστείρευτη πηγή μίσους και περιφρόνησης για την ανθρώπινη ζωή, προβαίνουν σε παραβατικές πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα, τότε έξαφνα ανακαλύπτεται τόσο το “τεκμήριο της αθωότητας”, όσο και καινοφανείς έννοιες όπως “αγαθό κίνητρο”(!), “εσφαλμένη, μεν, συμπεριφορά αλλά με πολιτικά κριτήρια” (!!), “ακραιφνείς ιδεολόγοι που αγανάκτησαν με λάθος τρόπο απέναντι στην σημερινή κοινωνία”(!!!) και άλλους τέτοιους λεκτικούς εμετούς, που διαστρεβλώνουν πλήρως την πραγματικότητα. Δυο μέτρα και δύο σταθμά δηλαδή, ακριβώς γιατί το σύστημα ξέρει τι πραγματικά πρέπει να φοβάται και να υπολογίζει. Είχε, μάλιστα, το θράσος ένας από τους συλληφθέντες να υποστηρίξει ότι είναι “αιχμάλωτος πολέμου”, μιλώντας με την ιδιότητα του “αντιεξουσιαστή”. Έχουμε τονίσει επανειλημμένως και στο παρελθόν ότι οι λεγόμενοι “αντιεξουσιαστές” αποτελούν, χωρίς αμφιβολία, τους καλύτερους και πιο φανατικούς προωθητές της εξουσιαστικής “ατζέντας”, σε βάρος της Πατρίδας και του Λαού: Παγκοσμιοποίηση, κατάργηση της έννοιας Έθνους-Κράτους, διάλυση της Εθνικής συνείδησης, όξυνση του ταξικού ανταγωνισμού, “κινεζοποίηση” των Ελλήνων εργαζομένων και μετατροπή τους σε σκλάβους υπό καθεστώς κοινωνικής γαλέρας, μετατροπή της Χώρας σε καταφύγιο παραμονής εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, μετατροπή του ομοιογενή Ελληνικού Λαού σε ετερόκλητο πληθυσμό.
Απαντούμε, λοιπόν, στο κακομαθημένο… καλόπαιδο των βορείων προαστίων ότι αιχμάλωτοι πολέμου, ενός ιδεολογικού, πολιτικού, κοινωνικού, πολιτισμικού, οικονομικού πολέμου, είμαστε Εμείς οι Χρυσαυγίτες και Εθνικιστές Επαναστάτες. Τον βιώνουμε καθημερινά, μέσα από τις λυσσαλέες αντιδράσεις του συστήματος και των, πάσης φύσεως, φερέφωνων του, μέσα από την επίσημη πολιτική του “Ελληνικού” κράτους και τα βρώμικα παιχνίδια των διαφόρων σκοτεινών παρακρατικών κύκλων. Την ίδια στιγμή που τα τέσσερα αυτά “παιδιά” αντιμετωπίζονται με “επιείκεια” και “συμπάθεια” από τους διαφόρους εμφανείς και αφανείς στυλοβάτες του καθεστώτος. Και, φυσικά, δεν δίνω δεκάρα για το τι τους συνέβη και εμφανίστηκαν με πρησμένα πρόσωπα στις φωτογραφίες. Μου είναι αδιάφορο για τον αν έφαγαν ξύλο κατά την διάρκεια της συμπλοκής (που είναι και το πιο πιθανό με βάση τα όσα είπαν αυτόπτες μάρτυρες των συλλήψεων) ή αργότερα, στα κρατητήρια. Μέσα στα σχέδια εξυπηρέτησης του ψυχορραγούντος καθεστώτος, το οποίο έμμεσα (;) υπηρετούν με τις μικροαστικού και αντεπαναστατικού χαρακτήρα πράξεις τους, υπάρχει και η απόπειρα χτυπήματος σε βάρος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, της μοναδικής συγκροτημένης, στιβαρής και σφριγηλής αντικαθεστωτικής, αντισυστημικής και αντιεξουσιαστικής Δύναμης, η οποία επιχειρεί μια ριζική επαναστατική, πάνω σε πολιτική βάση, αλλαγή στις δομές της σημερινής, διεφθαρμένης και σαπισμένης, κοινωνίας. (Και) γι΄ αυτόν τον λόγο τα ως άνω “παιδιά” είναι ασυγχώρητοι στις Χρυσαυγίτικες συνειδήσεις μας. Ακριβώς γιατί όποιος πολεμά την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, πολεμά την Ελλάδα, τον Λαό, την Ελευθερία, την Δικαιοσύνη, την Ευημερία, το Παρελθόν και το Μέλλον αυτού του Τόπου. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
