Είναι γνωστόν ότι η κατάλληλη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική είναι ισχυρά όπλα καταπολέμησης της ύφεσης, δηλαδή της υπέρμετρης συστολής της οικονομίας. Από τα δύο αυτά όπλα η νομισματική πολιτική προϋποθέτει έλεγχο της κυκλοφορούσης ποσότητας χρήματος, που δεν τον έχουμε γιατί το ευρώ δεν είναι εθνικό μας νόμισμα. Απεναντίας η δημοσιονομική πολιτική προϋποθέτει έλεγχο του προϋπολογισμού, του μεγέθους δηλαδή των κρατικών δαπανών και των φορολογικών εσόδων, που, αν δεν ήμασταν υπό την κατοχή της τρόικας, θα τον είχαμε.
Μπορούμε λοιπόν με την κατάλληλη δημοσιονομική πολιτική να βγούμε από την κρίση. Θα προσπαθήσω σ’ αυτό το άρθρο να το καταδείξω αυτό με δύο ιστορικά παραδείγματα, παρμένα από την μεταπολεμική οικονομική ιστορία των ΗΠΑ. Το πρώτο παράδειγμα αναφέρεται στον πρόεδρο Τζον Κένεντι, ο οποίος στη δεκαετία του 1960 πρότεινε και εφήρμοσε ουσιώδεις φορολογικές περικοπές για να βγει η αμερικανική οικονομία από την κρίση στην οποία βρισκόταν, με αποτέλεσμα να υπάρξει πραγματικά ταχεία ανάπτυξη αφότου
ενεργοποιήθηκαν οι σχετικές περικοπές. Τόση μάλιστα ανάπτυξη, ώστε με τη βοήθεια βέβαια επί πλέον των αμυντικών δαπανών λόγω του πολέμου στο Βιετνάμ το 1965-1966, η οικονομία ξεπέρασε ακόμη και το δυνητικό ΑΕΠ!
Το δεύτερο παράδειγμα αναφέρεται στη δεκαετία του 1980, οπότε ο πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν κατάφερε να περάσει το 1981 από το Κογκρέσο ένα πακέτο μέτρων που περιελάμβανε μεγάλες φορολογικές περικοπές και μεγάλη αύξηση των αμυντικών δαπανών. Το πακέτο αυτό προσέφερε μια άλλη δραματική απόδειξη της δύναμης της κατάλληλης δημοσιονομικής πολιτικής και έβγαλε την αμερικανική οικονομία από τη βαθειά ύφεση του 1981-1982, θέτοντάς την στην τροχιά ταχείας επέκτασης του 1983-1985.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να βγούμε από την οικονομική κρίση μειώνοντας τη φορολογία και αυξάνοντας τις κρατικές δαπάνες. Η αύξηση αυτή των δαπανών μπορεί να είναι κάλλιστα αύξηση μισθών και συντάξεων όπως και επαναπρόσληψη όλων των απολυθέντων. Παράλληλα ΠΡΕΠΕΙ να περιλαμβάνει αύξηση των αμυντικών δαπανών και θα εξηγήσω γιατί. Βέβαια θα αναρωτηθείτε πού θα βρεθούν τα χρήματα για αύξηση δαπανών, αφού μας τα παίρνει η τρόικα. Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο πρέπει να καταγγείλουμε το Μνημόνιο και να το καταργήσουμε μονομερώς, αρνούμενοι να πληρώσουμε το παράνομο και επαχθές χρέος. Αυτή είναι η γραμμή της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Κίνδυνος αύξησης του ελλείμματος του προϋπολογισμού από τις αυξημένες δαπάνες δεν υπάρχει, γιατί τα χρήματα υπάρχουν. Απλώς μας τα παίρνει η τρόικα. Καιρός λοιπόν τα χρήματα αυτά να αλλάξουν προορισμό και να διοχετευθούν σε κρατικές δαπάνες. Φυσικά είναι πάντοτε δυνατόν να εμπλακούμε ακόμη και σε ανοιχτές πολεμικές επιχειρήσεις. Γι’ αυτό λοιπόν χρειάζονται οι αμυντικές δαπάνες!
Η ουσία λοιπόν του προβλήματος είναι ότι στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για κρίση χρέους (αφού άλλωστε άλλες χώρες χρωστούν περισσότερα!). Το χρέος είναι για μας παράνομο και επαχθές.Πρόκειται πρωτίστως για κρίση υφεσιακού τύπου. Με άλλα λόγια εκείνο που πρέπει να αντιμετωπισθεί δεν είναι το χρέος, αλλά η ύφεση. Η ύφεση είναι το πρόβλημα και όχι το χρέος. Και, αφού απαλλαγούμε από την τρόικα των διεθνών τοκογλύφων, η ύφεση είδαμε πώς αντιμετωπίζεται. Με δημοσιονομική επέκταση!
Ο άγνωστος Χ
