Μία και μοναδική είναι η έγνοια των καλοζωισμένων καθεστωτικών παπαγάλων της δυστυχίας μας: πως θα… κατατροπώσουν τη Χρυσή Αυγή, που αποτελεί τον μέγα και τον μοναδικό κίνδυνο για το σάπιο μεταπολιτευτικό σύστημα που τους ταΐζει! Και τίποτα άλλο δεν κάνουν, παρά χτυπούν συνεχώς το καμπανάκι του κινδύνου προς τα κόμματα του… συνταγματικού τόξου να αφήσουν τις… τσιριμόνιες και να ενωθούν προ του κοινού εχθρού, γιατί αργότερα θα… τρέχουν και δε θα φτάνουν! Κι όταν λένε όλα τα κόμματα του… συνταγματικού τόξου, εννοούν όλα! Και τους νοσταλγούς του Στάλιν και τους ομολόγους τους, του Τσαουσέσκου. Σου λέει, αφήστε τις ποπουλίστικες σαχλαμάρες σύντροφοι, ότι «η Χρυσή Αυγή είναι το μακρύ χέρι του συστήματος». Εσείς είστε το κοντό και το μακρύ χέρι και το πόδι που στηρίζεται το σύστημα. Πολύ σωστά! Άλλωστε, μια παρέα είναι όλοι τους κι όλοι μαζί τα φάγανε –«δεξιοί» κι «αριστεροί» όλοι ίδιοι στο φαί», που λέει κι ο «Στόχος»-, άλλος πιο πολλά κι άλλος λιγότερα, κι όλοι κινδυνεύουν να πληρώσουν όταν θα ’ρθει το πλήρωμα του χρόνου (είναι πολύ κοντά, περισσότερο κοντά απ’ ότι περιμένουν…)! Σας παραθέτουμε, λοιπόν, ολόκληρο –χωρίς καμιά περικοπή- άκρως κινδυνολογικό δημοσίευμα της «Καθημερινής», με τον τίτλο «Η διείσδυση της Χρυσής Αυγής»:
«Αν υπάρχει ένα κόμμα που δουλεύει μεθοδικά και ταυτόχρονα απειλητικά για το δημοκρατικό πολίτευμα και το σύνολο της κοινωνίας σήμερα, είναι η Χρυσή Αυγή. Η ηγεσία της ακολουθεί πλήρως τις μεθόδους και τα διδάγματα από την πορεία της ανόδου των Γερμανών ναζί προς την εξουσία και εκμεταλλεύεται με κάθε τρόπο τις μεγάλες δυσκολίες που βιώνουν οι περισσότεροι Έλληνες, το κλίμα του λαϊκισμού και τις σχετικές δοξασίες, τη φθορά της πολιτικής τάξης και των κομμάτων, τις ρωγμές, αλλά και τις ευκαιρίες που προσφέρει το δημοκρατικό πολίτευμα, ευελπιστώντας ότι κάποια στιγμή θα είναι σε θέση να το ανατρέψει. Κυρίως, όμως, εκμεταλλεύεται την αφασία της ελληνικής κοινωνίας και την αδυναμία της συντεταγμένης δημοκρατικής πολιτείας να υπερασπίζεται στοιχειωδώς τον εαυτό της. Προφανώς γιατί η αστική τάξη της χώρας είναι ουσιαστικά ανήμπορη, αν όχι ανύπαρκτη…
Στην πρώτη φάση της πορείας της η Χρυσή Αυγή επικεντρώθηκε στη στρατολόγηση και την οργάνωση μελών σε σχηματισμούς με ομοιόμορφες παραστρατιωτικές στολές, σε συνδυασμό με επιθέσεις κατά μεταναστών από τη μία πλευρά και προσκοπικές εκδηλώσεις προστασίας γερόντων και ανήμπορων. Όλα αυτά μέσα στο πλαίσιο της υπεράσπισης της καθαρόαιμης ελληνικότητας της κοινωνίας μας. Σε δεύτερο στάδιο πέρασε σε επιλεγμένες συγκρούσεις με όργανα του κράτους, όπως στην Κόρινθο, ενώ παράλληλα εκδήλωνε με κάθε ευκαιρία την περιφρόνησή της για το Κοινοβούλιο και τους θεσμούς του. Μεσολάβησαν εκλογές, είδε τη δύναμή της να διατηρείται και να αυξάνεται και τώρα ζούμε την τρίτη φάση, που αποτελεί βέβαια συνέχεια των δύο προηγούμενων.
Η ηγεσία της Χρυσής Αυγής αποφάσισε ότι έφτασε η ώρα να δείξει ένα πρόσωπο που δεν θα προκαλεί αρνητικές αντιδράσεις στη Βουλή, όπως ακριβώς έκανε ο Χίτλερ, προκειμένου να αποσπάσει το χρίσμα του καγκελάριου από τον Χίντεμπουργκ. Απέσυρε από την κυκλοφορία τον φοβερό Κασιδιάρη, του οποίου ακόμη και ο λόγος έχει στοιχεία άσκησης σωματικής βίας, βρήκε κάποιον ή κάποιους να γράφουν τις ομιλίες των βουλευτών της στη Βουλή, ώστε να μη θυμίζουν βρυχηθμούς και μουγκρητά και σχεδόν μηδένισε τις εμφανίσεις στα μίντια για να μην εκτίθενται.
Ταυτόχρονα, φρόντισε ώστε οι όποιες επιθέσεις κατά αλλοδαπών καταγγέλλονται να μην έχουν τη δική της σφραγίδα και οι αντιδράσεις της όποτε και όπου θεωρεί ότι βάλλεται έχουν ένα θεσμικό μανδύα, μέσω της δικαιοσύνης. Τέλος, προχωρεί στην αντίστοιχη «πολιτιστική επανάσταση» που ευαγγελιζόταν ο Χίτλερ «για να καθαρίσει η γερμανική (η ελληνική) κουλτούρα από άλλες επιδράσεις». Αυτόν τον σκοπό εξυπηρετεί, μεταξύ άλλων, η διείσδυση της Χρυσής Αυγής στα σχολεία και η οργάνωση «κατηχητικών» μαθημάτων ελληνοορθόδοξου πολιτισμού σε μικρά παιδιά, όπως αποκάλυψαν πρόσφατα δημοσιεύματα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ».
Δυστυχώς, η πολιτική τάξη της χώρας δείχνει να αγνοεί τα απειλητικά σήματα που εκπέμπει η Χρυσή Αυγή. Η κυβέρνηση δείχνει απάθεια που φτάνει στα όρια του στρουθοκαμηλισμού και τα κόμματα της Αριστεράς επαναλαμβάνουν το ιστορικό λάθος να θεωρούν ένα νεοναζιστικό κόμμα βραχίονα του κατεστημένου της αστικής δημοκρατίας, αντί να βρουν τρόπους αντιμετώπισής του από κοινού. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί να τρέχουν (τρέχουμε) όλοι μαζί, όταν θα είναι πολύ αργά!».
You must be logged in to post a comment.