Αυτό το καθεστώς της προδοσίας, της διαφθοράς, της σήψης και της παρακμής έχει τις υποχρεώσεις του απέναντι στα ξένα κέντρα αποφάσεων. Οι διεθνείς τοκογλύφοι, που επιβάλλουν την θέλησή τους στο εγχώριο υπηρετικό τους προσωπικό, έχουν κάθε λόγο να θέλουν να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους. Γι’ αυτό και φροντίζουν από την μια πλευρά να θωρακίζουν την υποτακτική συγκυβέρνηση του Μνημονίου και από την άλλη να ελέγχουν την κατάσταση, σ’ ό,τι αφορά τις λεγόμενες “εναλλακτικές λύσεις”. Μπορεί, με νύχια και με δόντια, το σύστημα, διαμέσου των διαφόρων δημοσιογραφικών φερέφωνων του να στηρίζει όσο μπορεί “την συμμορία των τριών”, φροντίζει όμως να δημιουργεί και το κλίμα εκείνο που χρειάζεται, προκειμένου να στρωθεί καταλλήλως το έδαφος για την αλλαγή της κυβερνητικής σκυτάλης, σε ελεγχόμενα πάντοτε πλαίσια. Αυτή η εναλλακτική λύση, για το σύστημα, είναι αναμφίβολα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα “μυαλό” της αστικής δεξιάς, ο μακαρίτης Θανάσης Κανελλόπουλος, είχε πει κάποτε την εξής ατάκα: «Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είναι το αποσμητικό στην τουαλέτα της κυβέρνησης». Παραφράζοντάς το, με τα σημερινά δεδομένα, θα λέγαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το αποσμητικό στην τουαλέτα του συστήματος. Τις πιο ισχυρές δόσεις αυτού του αποσμητικού δίνουν οι διάφοροι αριστεροί μαϊντανοί (Λαφαζάνης, Σακοράφα, Στρατούλης κλπ.) και συνιστώσες, οι οποίες τάχα ανησυχούν για την δεξιά στροφή του Τσίπρα και της αρχηγικής του κλίκας. Είναι τόσο συνεπείς στις “ανησυχίες” τους, που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το καταγράφουν σε… ιστοσελίδες τις διαφωνίες τους, με όσο το δυνατόν πιο προσεκτικό και ήπιο τρόπο, μη τυχόν και απομακρυνθεί -αποδεικνύοντας πόσο λιγούρια της εξουσίας είναι- το όνειρο της πρωτιάς στις εκλογές.
Πρόσφατα, λοιπόν, ο Τσίπρας πήγε ταξιδάκι στις ΗΠΑ προκειμένου να δώσει τα διαπιστευτήριά του και να πείσει ότι δεν αποτελεί κίνδυνο, ούτε για τα αμερικανικά συμφέροντα, ούτε για τον καπιταλιστικό σύστημα. Αυτή η θεαματική “προσαρμογή” του ΣΥΡΙΖΑ, με το εμετικό και γλοιώδες γλείψιμο στον Ομπάμα, δεν πρέπει να προξενεί καμιά εντύπωση στον οποιονδήποτε σοβαρό αναλυτή των πολιτικών καταστάσεων και εξελίξεων. Το συγκεκριμένο πολιτικό μόρφωμα αποτελεί ένα αλλοπρόσαλλο τουρλουμπούκι, όπου η γελοιότητα, η θρασύτητα, και η ασχετοσύνη εναρμονίζονται πλήρως. Το όλο ζήτημα θα παρέπεμπε, απλώς, σε θεατρική επιθεώρηση ή απλώς γραφική πολιτική παρουσία, αν δεν υπήρχε το υπαρκτό ζήτημα του ενδεχόμενου ανάληψης της εξουσίας από τον συγκεκριμένο θίασο. Το καθεστώς, λοιπόν, στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. “Τον γουστάρει”, για να μιλήσουμε με την τρέχουσα φρασεολογία, γιατί το συνονθύλευμα αυτό, με την καθεστωτική προπαγάνδα να δουλεύει εντατικά υπέρ του, προωθείται έτσι ώστε να αποτελέσει, για πολύ κόσμο, το “τελευταίο καταφύγιο ελπίδας”. Μόνο που αυτό το “καταφύγιο” δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά μια παγίδα του συστήματος, προκειμένου να αποφευχθεί η γιγάντωση του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος.
Η γελοιοποίηση και ο κατεξευτελισμός αυτού του “πολιτικού Φρανκενστάιν”, στην περίπτωση κατά την οποία λάβει τα ηνία της εξουσίας έστω και για λίγο, θα ανοίξουν διάπλατα τον δρόμο της εξουσίας για τις Εθνικολαϊκές Δυνάμεις. Ήδη αυτό το αλλοπρόσαλλο και ανερμάτιστο πολυτασικό μόρφωμα έχει δείξει τις αληθινές του προθέσεις από πολύ νωρίς. Η αρχική εξαγγελία του ΣΥΡΙΖΑ περί καταγγελίας του Μνημονίου έχει μετατραπεί σε επαναδιαπραγμάτευση, ενώ οι όποιες κλασικές αριστερές ατάκες περί “απείθειας”, “ανυπακοής” και ’’αντίστασης’’ αντικαταστάθηκαν από τα ταξιδάκια του Τσίπρα στην Αμερική, προκειμένου να προσκυνήσει τους χειριστές του παγκόσμιου χρήματος. Είναι γεγονός ότι υπάρχει κόσμος, ειδικά στον χώρο της νεολαίας, ο οποίος αηδιασμένος από την σαπίλα και την δυσοσμία της μέχρι πρότινος κεντρικής πολιτικής σκηνής, θεώρησε ότι βρήκε στον ΣΥΡΙΖΑ μια λύση απέναντι στο ένοχο πολιτικό κατεστημένο.
Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κι αυτός αναπόσπαστο μέρος αυτού του κατεστημένου και με τις πράξεις του το αποδεικνύει καθημερινώς και περίτρανα. Ένα συνονθύλευμα διεθνιστικών αντιλήψεων, το οποίο έχει μαζέψει διαφόρους αδίστακτους και καιροσκόπους πασόκους, από το ναυάγιο αυτό, προσπαθώντας να διαχειριστεί ανεπιτυχώς την τεράστια αύξηση του εκλογικού του ποσοστού. Ένα ποσοστό, όμως, που σε καμιά περίπτωση δεν μεταφράζεται και σε κοινωνική πλειοψηφία, ή έστω υπολογίσιμη επιρροή, στα δρώμενα της ζωής μας. Στα σοβαρά ζητήματα της πολιτικής σκηνής (εθνικά ζητήματα, λαθρομετανάστευση, δημόσια ασφάλεια, δημιουργία θέσεων εργασίας με την επιστροφή στην εθνική παραγωγή, σχέσεις κράτους-Εκκλησίας κλπ.) ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις πεποιθήσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού, αλλά… όλως περιέργως οι απόψεις του ταυτίζονται απόλυτα με αυτές της παγκοσμιοποίησης και του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Όσο για τα οικονομικά ζητήματα και τις “ανάσες”, τις οποίες υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, καταρχάς ανάσα δεν πρόκειται να υπάρξει εφόσον η πολιτική δεν καθορίζεται αυτόνομα από την εκάστοτε κυβέρνηση εντολοδόχων, αλλά από τον διεθνή οικονομικό έλεγχο των ξένων τοκογλύφων.
Η προσαρμογή και οι κωλοτούμπες του Τσίπρα και της ανεύθυνης παρεούλας του, το τελευταίο χρονικό διάστημα, κλείνουν το μάτι στους δυνάστες μας ότι τα συμφέροντά τους δεν κινδυνεύουν. Ακόμη, όμως, και αν για λόγους τακτικής και εντυπωσιασμού το ΔΝΤ αποφάσιζε να ’’χαλαρώσει’’ κάπως τα δεσμά, αυτό τι θα σήμαινε; Ότι αν υποχωρήσει κάπως το ξεπούλημα της Χώρας και η ‘’’κινεζοποίηση’’ του ελληνικού Λαού, λύθηκε το πρόβλημα; Ότι αν αμβλυνθούν κάποιες πτυχές της σύγχρονης κατοχής, βαδίζουμε στον σωστό δρόμο; Κάποιοι παρομοιάζουν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ με αυτήν του ΠΑΣΟΚ. Αν, όντως, η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, εδώ έχουμε μια πρώτης τάξεως κωμωδία… Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ένα άπατρις πολιτικάντης και ικανός διαχειριστής των αμερικανικών συμφερόντων (παριστάνοντας για λόγους τακτικής τον… αντιαμερικανό), είχε όμως αναμφισβήτητες πολιτικές ικανότητες ως δημαγωγός και λαοπλάνος, που ήξερε να χειρίζεται και να καθοδηγεί τα πιο ταπεινά και χαμηλά ένστικτα των Ελλήνων. Ο Τσίπρας, από την άλλη, αποτελεί έναν βουτυρομπεμπέ νέας σοδειάς, ο οποίος είναι εντελώς άσχετος γύρω από την σύγχρονη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Το ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιώντας και τις αδιαμφισβήτητες ικανότητες του χαρισματικού αρχηγού του, έδρασε με μια συγκεκριμένη δομή και πειθαρχία, στήνοντας με την πάροδο του χρόνου το δικό του κομματικό κράτος, τις συνέπειες του οποίου βιώνουμε σ’ όλους τους τομείς, μέχρι και σήμερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποθέωση του αχταρμά, της ασυναρτησίας και της ασχετοσύνης, με τις συνιστώσες του να έχουν ως μόνα κοινά αποδεκτά στοιχεία τον ανθελληνισμό και την ’’καψούρα’’ για την εξουσία. Γι’ αυτό, ως Χρυσαυγίτες και Εθνικιστές Επαναστάτες, πολεμούμε -εκτός από την συγκυβέρνηση- και τον ετερόκλητο σύμμαχο-συνεχιστή της πολιτικής της, τον ΣΥΡΙΖΑ. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/o-suriza-ws-aposmhtiko-tou-susthmatos#.UUJKzByePRM#ixzz2NYSOYzjP