Το κείμενο αυτό, θα ‘ναι σαν παραμύθι. Μα θα ‘ναι ένα παραμύθι αλλόκοτο. Θα ξεκινήσει απ’ το τέλος όλων των άλλων παραμυθιών.
Στα παραμύθια ύστερα από περιπέτειες ανακαλύπτεις ένα θησαυρό κι ύστερα περιμένεις να ζήσεις ευτυχισμένα Μα, μέσα σε τούτες εδώ τις γραμμές θα διαβάσεις όσα οι πρόγονοί μας, έγραψαν για να φανερώσουν στις επόμενές γενιές του Αίματος τους πως ο χρυσός και οι θησαυροί, δε φέρνουν την ευτυχία στη ζωή.
Το άγγιγμα του Μίδα
Θυμήσου λοιπόν, πρώτα το Μύθο του Μίδα. Ένας πολύ πλούσιος βασιλιάς στην Ασία, που αγάπησε τόσο πολύ το χρυσό, που ευχήθηκε ότι πιάνει να γίνεται χρυσός. Κι ο Θεός των Ελλήνων που πέρασε από τα μέρη του, πραγματοποίησε την ευχή του. Έτσι, όταν οι υπηρέτες του Μήδα του έστρωσαν τραπέζι ότι έπιανε γινόταν χρυσάφι: τα κουτάλια, τα πιάτα αλλά και το ίδιο του το φαγητό κι έτσι αυτός που είχε όσο χρυσάφι πεθυμούσε, πέθανε από την πείνα του, και για να τον περιφρονήσουν ακόμα περισσότερο οι άνθρωποι, ο Θεός, τα’ αυτιά του τα έκανε γαϊδουρινά:
Όνους σύρματ’ αν ελέσθαι ή χρυσόν.
Τα γαϊδούρια προτιμούν τα τρώνε σκουπίδια παρά χρυσό.
Ηράκλειτος ο Σκοτεινός
Σόλων και Κροίσος
Ο Έλληνας Σοφός και ο Πλούσιος Βάρβαρος
Ύστερα, θυμήσου τα όσα έγραψε ο πατέρας της Ιστορίας, ο Ηρόδοτος για το επεισόδιο με το Σόλωνα και τον Κροίσο, το βασιλιά της πόλης των Σάρδεων που είχε υποτάξει πλήθος λαών και άλλων πόλεων. Συνέβη λοιπόν, ένας από τους επτά Σοφούς των Ελλήνων και ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου, τόσο πλούσιος που ακόμα και σήμερα όποιος έχει πολλά χρήματα και μεγάλη περιουσία τον λέμε Κροίσο να βρεθούν και να συνομιλήσουν.
Αφού ο Ασιάτης, ξενάγησε τον Έλληνα στο παλάτι του όπου τα πάντα ήταν στολισμένα με χρυσό, που άφθονο άφηνε ο ποταμός ο Πακτωλός στην περιοχή του και το θησαυροφυλάκιό του για να τον εντυπωσιάσει και να τον θαμπώσει, έπειτα τον ρώτησε:
” Έλληνα, ποιος είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου που έχεις γνωρίσει; ”
κι ο Έλληνας απάντησε με απόλυτη ειλικρίνεια χωρίς να κολακέψει και χωρίς καθόλου να φοβηθεί την αντίδραση από το θυμό του ισχυρού βασιλιά , αφήνοντας άφωνο τον Κροίσο:
Ο Τέλλος ο Αθηναίος!
κι αφού του ζητήθηκαν εξηγήσεις εκείνος ανταπάντησε:
“Ο Τέλλος ο Αθηναίος είχε μια πατρίδα που ευημερούσε και μέσα σ’ αυτήν απέκτησε γιους “καλούς καγαθούς” (καλούς και ενάρετους) και είδε να κάνουν όλοι παιδιά και να ζουν όλα και από την άλλη ενώ η ζωή του ήταν ευτυχισμένη τη σφράγισε ένας ένδοξος θάνατος: πήρε δηλαδή μέρος στη μάχη κι αφού έτρεψε σε φυγή τους εχθρούς, σκοτώθηκε ηρωικά και οι Αθηναίοι για να τον τιμήσουν τον έθαψαν δημόσια δαπάνη στο μέρος που σκοτώθηκε υψώνοντάς του τύμβο και κάνοντας του μεγάλες νεκρικές τιμές.”
-Έπειτα; Ξέρεις κάποιον άλλον που θα ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου; του είπε ο βασιλιάς ελπίζοντας ο Σοφός να τον κατονομάσει…
-Ναι ,του απάντησε ο Σόλων. Ο Κλεόβης και ο Βίτων, δύο αδέρφια από το Άργος. Ολυμπιονίκες. Η μητέρα τους ήθελε να θυσιάσει στο ναό της Ήρας όμως τα βόδια που θα έσερναν την άμαξα δεν πρόφταναν να φτάσουν από τους αγρούς στην ώρα της εορτής, ζεύτηκαν λοιπόν οι ίδιοι την άμαξα για να μεταφέρουν τη μητέρα με τα τάματα της στο ναό. Το πλήθος θαύμασε τη δύναμη των δύο νέων και καλοτύχισε τη μάνα που είχε τέτοιους γιους. Η μητέρα προσευχήθηκε γι αυτούς ότι το καλύτερο. Μετά τη θυσία στο βωμό, έφαγαν ,έπεσαν για ύπνο αλλά δεν ξύπνησαν ξανά. Οι Αργείοι τους τίμησαν φτιάχνοντας τους ανδριάντες.”
Αγανάκτησε ο Βάρβαρος και είπε στον Έλληνα:
“Μα ξένε Αθηναίε, έτσι λοιπόν πετάς τη δική μου ευτυχία ώστε δε με λογαριάζεις ούτε με κοινούς θνητούς;”
Τότε ο Σόλων σαν να ήξερε τις φρικτές μέρες που θα έβρισκαν τον Κροίσο που θα έχανε το γιο του με τρόπο τραγικό και θα έβλεπε την αυτοκρατορία του να καταστρέφεται και ο ίδιος να αιχμαλωτίζεται και παρολίγο να έβρισκε φρικτό θάνατο στην πυρά του απάντησε:
ΜΗΔΕΝΑ ΠΡΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΖΕ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/didagmata-apo-thn-istoria-kai-to-mutho-1#.UUQVyRyePRM#ixzz2NgPMUFwb