Ήθελα να την ρώταγα πως αισθάνεται για την «επανάστασή» της τότε και πως κατάντησε να είναι επίτροπος Θαλασσίων Υποθέσεων και Αλιείας στις Βρυξέλες; Να τα ‘κονομάει χοντρά στο όνομα μιας ψευτοεπανάστασης και οι συμπατριώτες μας σήμερα να μην έχουν τα απαραίτητα για να ζήσουν αξιοπρεπώς! Να τους φορολογούν άγρια, ούτως ώστε η Μαρία Δαμανάκη σήμερα να είναι επίτροπος στις Βρυξέλες, όταν αυτή κάποτε φώναζε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»! Πως μπορεί να κοιτάει στα μάτια, όχι μόνον την γενιά της, την περίφημη «γενιά του Πολυτεχνείου», αλλά και τις μετέπειτα γενιές, οι οποίες μεγάλωσαν με τα ψέματα των χιλιάδων νεκρών από την «πορτοκαλί επανάσταση» του Πολυτεχνείου;! Όλοι γνωρίζουμε τον γραφικό εκείνο δήμαρχο Αθηναίων, ο οποίος είχε βγει με μπουλντόζες και έψαχνε για τα δήθεν θύματα του Πολυτεχνείου και ο οποίος φυσικά και δεν βρήκε ποτέ τίποτε!
Η Μαρία Δαμανάκη, που τότε φώναζε από τον «ελεύθερο» ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου: «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»! Η Μαρία Δαμανάκη, που δεν έπαψε ποτέ να είναι φερέφωνο του διεθνούς κατεστημένου και να το υπηρετεί πιστά με απώτερο σκοπό την διάλυση του Έθνους μας, με το… αζημίωτο, βεβαίως-βεβαίως!
Τι έχει να μας πει η Μαρία Δαμανάκη για τις χιλιάδες αυτοκτονίες, για εικόνες της Ελλάδας του 2013, που θυμίζουν εποχές κατοχής; Να ζεσταίνονται με μαγκάλια και να φωτίζουν τα σπίτια με κεριά, οικογένειες με μωρά παιδιά και γέροντες;
Όταν κοιτάει τον καθρέπτη της, τι βλέπει; Πως κοιτάει μέσα της βαθειά, το είναι της και το αντέχει; Γιατί δεν βγαίνει να ομολογήσει τα αληθινά της κίνητρα, που και εξ αιτίας της σήμερα, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, δεν υπάρχει ούτε Ψωμί, ούτε Παιδεία, αλλά το κυριότερο ούτε ελευθερία, παρά μία σκληρή τυραννία και σκλαβιά;
Ζ.Ε.Β.