«Όλη η δόξα, όλη η χάρη, Άγια μέρα ξημερώνει και την μνήμη σου το Έθνος χαιρετά γονατιστό», θα έλεγα ότι λέει γνωστό εμβατήριο, πλην όμως δεν είναι γνωστό, είναι παντελώς άγνωστο σήμερα στα Ελληνόπουλα! Εμβατήριο αφιερωμένο στην 25η Μαρτίου και το γεγονός ότι είναι παντελώς άγνωστο αφιερώνεται σε όλους αυτούς, που με σύστημα και μέθοδο δολοφονική ξερίζωσαν από την Παιδεία των Ελλήνων κάθε στοιχείο Εθνικό! Στο θέμα αυτό, όμως, και με αφορμή τη λύσσα ενός ολόκληρου καθεστώτος ενάντια στην πρωτοβουλία της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ να μάθει στα Ελληνόπουλα την Αληθινή Ιστορία του Έθνους, θα αναφερθώ στην συνέχεια.
25η Μαρτίου 1821, ημέρα σύμβολο της εθνεγερσίας των Ελλήνων ενάντια στην τουρκοκρατία, ημέρα συμβολική που συνταιριάζει ΠΙΣΤΗ και ΠΑΤΡΙΔΑ και περιέχει ασφαλώς και τους ηρωϊκούς αγώνες στις Ηγεμονίες, που είχαν ξεκινήσει από τον Φεβρουάριο και την 17η Μαρτίου στην Αρεόπολη της Μάνης και τις επιθέσεις κατά των Τούρκων στον υπόλοιπο Μωριά από τα μέσα ακόμη εκείνου του μηνός. Ας αφήσουν, λοιπόν τις σοφιστίες ότι δεν είναι η 25η Μαρτίου η ημέρα που κηρύχθηκε η Επανάσταση. Είναι φτηνές και εκ του πονηρού…
«ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΨΙΘΥΡΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»
Τότε, πριν χρόνους 192 ακριβώς, ξεσηκώθηκε μια χούφτα γενναίων με πίστη στο πεπρωμένο της Φυλής, έχοντας δίπλα τους και κάποιους που δεν είχαν την δύναμη της ψυχής να τους ακολουθήσουν, εάν δεν γνώριζαν ότι υπήρχε και η «αόρατος δύναμη», η οποία στην πραγματικότητα πολύ αργότερα βοήθησε την Επανάστασή μας. Ομιλώ και αναφέρομαι στην επίκληση του Παπαφλέσσα, αλλά και του Υψηλάντη ότι πίσω από την Επανάσταση ευρίσκεται ο Τσάρος της Ρωσσίας. Ετόλμησαν όμως το ακατόρθωτο και τα έβαλαν με μία ολόκληρη αυτοκρατορία, ακούγοντας την μυστική φωνή του αίματος, τον ψίθυρο της Ιστορίας. Σε λίγες ημέρες σε αυτή τη χώρα θα γίνουνε παράτες και φιέστες για να τιμήσουνε λέει αυτοί που μας εξουσιάζουν την Επανάσταση του 1821, την 25η Μαρτίου. Κυνισμός και θράσος τουλάχιστον τα όσα θα πουν είτε οι υπέρμαχοι του Μνημονίου της εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας, είτε οι αρνητές αυτής της ίδιας της Ιδέας του Έθνους μαρξιστές. Όμως, οι αιώνιοι Ήρωες μένουν χαραγμένοι στην μνήμη ενός ολόκληρου λαού, που ακόμη ονειρεύεται ζει και αναπνέει για το «ποθούμενον».
ΟΙ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΕΣ
Ιερή οργή κατέλαβε τους κόκκινους πασών των αποχρώσεων (από βαθύ κόκκινο του αίματος μέχρι μωβ και ροζ των «ανανεωτών»), αλλά και τους «φιλελεύθερους», τους λιμπεραλιστές απάτριδες, οι οποίοι για πατρίδα τους έχουν τους δείκτες των Χρηματιστηρίων! Οργή γιατί η Χρυσή Αυγή αποφάσισε να μάθει κάποια Ελληνόπουλα την ΑΛΗΘΙΝΗ Ιστορία. Επικίνδυνο πράγμα η Ιστορία, επικίνδυνο το να ξέρει κανείς το δοξασμένο του παρελθόν γιατί επάνω σε αυτό μπορεί να διεκδικήσει και ένα ένδοξο παρόν και μέλλον, το οποίο αυτοί το θέλουν μαύρο και ζοφερό. Τους ενόχλησε και τους όργισε η Εθνική Ιστορία, την οποία θέλει να μάθει στα Ελληνόπουλα η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, αλλά όχι το γεγονός ότι μπολσεβίκοι δάσκαλοι και καθηγητάδες μοιράσανε στους μαθητές ενόψει της 25ης Μαρτίου προκήρυξη που έγραφε: «Στην επανάσταση του 1821 δεν ήταν όλοι οι Έλληνες μαζί, γιατί είχε κοινωνικό χαρακτήρα…».
Γνωστό το παραμύθι τους, το μεγάλο τους ψέμα, που σαν παπαγαλάκια επαναλαμβάνουν, ότι το 1821 δεν ήταν επανάσταση εθνική, αλλά κάτι σαν την «εξέγερση του Δεκέμβρη»… Όμως, εμείς οι Εθνικιστές, επειδή διαβάζουμε, θα τους παραθέσουμε δύο αποσπάσματα για το τι γράφει για το 1821 ο πλέον γνωστός και έγκριτος γι’ αυτούς κομμουνιστής ιστορικός, ο Κορδάτος:
«Γ. Κορδάτου, Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας – Πρόλογος στην έκδοση του 1957: «Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 είναι ένας μεγάλος σταθμός όχι μόνο της νεοελληνικής ιστορίας, αλλά και της ευρωπαϊκής. Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των προγόνων μας από τη μια μεριά έδειξε τη ζωτικότητα της νεοελληνικής φυλής και από την άλλη το ξεχαρβάλωμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…»
Από το ίδιο έργο, Κεφάλαιο ΞΑ’ – Το Αγροτικό Ζήτημα: «Δεν πρέπει να βλέπουμε την ελληνική επανάσταση σαν κίνημα πολιτικοκοινωνικό και ούτε με σημερινά ιδεολογικά κριτήρια να ερμηνεύουμε ορισμένα γεγονότα του Εικοσιένα. Η επαναστατημένη Ελλάδα του 1821 δεν ήταν η Ρωσσία του 1917. Εν ονόματι του αριστερισμού δεν πρέπει να γίνεται παραποίηση της Ιστορίας.» Γ. Κορδάτος»
Τι έχουν να πουν οι σύντροφοι για όσα γράφει ο σύντροφός τους ο Κορδάτος στην Ιστορία του; Ασφαλώς τίποτε. Ούτε βεβαίως για την καταγγελία του ότι δεν πρέπει εν ονόματι του αριστερισμού να γίνεται παραποίηση της Ιστορίας. Και όμως όλοι αυτοί «του άδειου λόγου οι τροπαιούχοι, καλαμαράδες και δημοκόποι και μπολσεβίκοι» είναι που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν διαλύσει την εθνική παιδεία των Ελλήνων. Και τώρα οργίζονται γιατί κάποιοι τολμούν να σταθούν απέναντί τους!
ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΗΝΥΜΕΝΟΥΣ
Σκληρά και ματωμένα εκείνα τα μεγάλα χρόνια. Με εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες να σφαγιάζονται με εντολή του σουλτάνου από τα τουρκικά στίφη και όχι μόνο στα μέρη όπου ξέσπασε η Επανάσταση, αλλά και στη Κωνσταντινούπολη, την Τραπεζούντα, την Σμύρνη, την Κύπρο, όπου υπήρχαν Έλληνες. Αυτά δεν θα τα διδαχθούν ποτέ τα παιδιά μας, γιατί έτσι έχουν αποφασίσει αυτοί που κατευθύνουν την «παιδεία»…
Μέχρι τα τέλη του 1823 οι Έλληνες νικούσαν σε όλα τα μέτωπα σε Στερεά και Πελοπόννησο, αλλά μετά ήλθαν τα δάνεια από τους αδελφούς Ρικάρντο και ο διχασμός και ο καταραμένος εμφύλιος και στο τέλος ο Ιμπραήμ με τα Αιγυπτιακά στρατεύματα. Τότε ήταν που πολλοί εδείλιασαν και προσκύνησαν και πήρανε συγχωροχάρτι από τον Ιμπραήμ. Τον Κολοκοτρώνη τον είχαν, τότε, κλείσει φυλακή στην Ύδρα και αναγκάστηκαν να τον ελευθερώσουν μήπως και σταματήσει την λαίλαπα. Πηγαίνοντας ο Ιμπραήμ τότε στα 1825 από τα Καλάβρυτα στην Τριπολιτσά σε ένα χωριό στις Καστάνες βρήκε στο δρόμο του κρεμασμένο έναν προσκυνημένο, που επάνω ήταν καρφωμένο ένα έγγραφο που έλεγε:
«Τέτοιον καταφρονημένον θάνατον θα έχουν από τους Έλληνας όσοι επροσκύνησαν εις τον Ιμπραχίμην και δεν μετανοήσουν να κινηθούν κατ’ αυτού. Τοιούτον θάνατον θα λάβουν και όσοι έχουν αυτό το άτιμον φρόνημα και δεν το αποβάλλουν. Ακόμη και όσοι ελεύθεροι Έλληνες ιερείς τε και λαϊκοί δεν πιάσουν τα όπλα εις τοιαύτην κρίσιμον περίστασιν. Ο παρών Γιάννης από Μπούμπουκα ήτο σταλμένος από τον Ιμπραχίμην τσιασίτης (κατάσκοπος) και επιάσθη και λαμβάνει τον θάνατον δι’ αγχόνης».
Εκ του εις Φενεόν Γενικού Στρατηγείου, Ο Γενικός Αρχηγός της Πελοποννήσου Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ (Σπηλιάδη, Γ’, 354 και Φωτάκου, Β’, 435).
Αμείλικτος κράτησε ζωντανή τη φλόγα της Επανάστασης. Κράτησε ζωντανή την ιερή φλόγα του Έθνους και στους προσκυνημένους είχε απευθύνει την παρακάτω διαταγή:
” Δώστε μου τα προσκυνοχάρτια του Μπραϊμη να σας δώσω του Έθνους. Όποιο χωριό δεν γυρίσει στο έθνος θα το αφανίσω από το πρόσωπο της γής. Απ’ τη μία θα βγαίνουν οι αραπάδες και απ’ την άλλη θα μπαίνω εγώ, θα καίω και θα σκοτώνω. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!”
Αυτά διέτασσε ο Γέρος του Μωριά στα πικρά, μα γεμάτα Τιμή και Δόξα εκείνα χρόνια. Υπάρχουν σήμερα προσκυνημένοι; Το ερώτημα αφελές και συνάμα ρητορικό. Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι για κάθε Έλληνα επίκαιρος ο αιώνιος στίχος του Ανδρέα Κάλβου:
«ΟΣΟΙ ΤΟ ΧΑΛΚΕΟΝ ΧΕΡΙ
ΒΑΡΥ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ,
ΖΥΓΟΝ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΑΣ ΕΧΩΣΙ.
ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗΝ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗΝ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.»
Με γνώμονα και οδηγό τα λόγια του ποιητή ο καθένας ας κάνει τις επιλογές του.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/gengramateas/view/akoma-touth-h-anoijh-arthro-tou-n.g.-michaloliakou#.UVGO2RyePRM#ixzz2OeA7jExp
