Στις μέρες μας οι λέξεις αρχίζουν να χάνουν το νόημά τους, ή μάλλον οι άνθρωποι χάσανε την ικανότητα να διακρίνουν την έννοια της κάθε λέξης. Αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Ένας παράγων είναι και η χρησιμοποίηση της εκάστοτε λέξης για προπαγανδιστικούς σκοπούς.
Η λέξη επανάσταση είναι μια λέξη που σίγουρα δηλώνει ανατροπή, σίγουρα δηλώνει αναταραχή, σίγουρα περιέχει δυνατά συναισθήματα. Σε καμία περίπτωση όμως η λέξη επανάσταση δεν έχει πολιτικό χρωματισμό. Στο μυαλό των περισσότερων νέων που δυστυχώς δεν έχουν δώσει ιδιαίτερη προσοχή σε ιστορικά ή πολιτικά θέματα, η λέξη επανάσταση συνδυάζεται με την μαρξιστική αριστερά. Όντως η αριστερά καπηλευόμενη το κάθε τι θα μπορούσε να την βοηθήσει να προσεγγίσει συνειδήσεις, χρησιμοποιεί διαρκώς την λέξη επανάσταση. Σε καμία περίπτωση όμως, η επανάσταση ως ενέργεια, δεν αποτελεί «προϊόν» της αριστερής πολιτικής σκέψης και δράσης ανά την υφήλιο. Εξάλλου οι ”επαναστάσεις” των μαρξιστών, δεν ήταν τίποτε άλλο από σφαγές οι οποίες έγιναν ουσιαστικά χωρίς την κατά συνείδηση σύμπραξη αυτών που τις έπραξαν.
Ακούγεται περίεργο; Κι όμως είναι η αλήθεια! Οι κακόμοιροι αγρότες της Οκτωβριανής επανάστασης, αλίμονο και αν ήξεραν τα βαθύτερα νοήματα των κόκκινων σημαιών που κρατούσαν, αλίμονο αν ήξεραν τι πολίτευμα θα εδραίωναν μετά την πτώση της μοναρχίας… Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν απλά να σφάξουν τον τσάρο. Πολλοί από αυτούς ίσως να μην ήθελαν ούτε αυτό, δεν ήξεραν καν τι ήθελαν. Αφέθηκαν σε κάποιες ακαθόριστες ιδέες, σε λόγια ακαταλαβίστικα γι’ αυτούς και με την ψυχολογία του όχλου καθοδηγήθηκαν σε πράξεις για τις οποίες έπειτα μετάνιωσαν πικρά.
Εξ’ αυτού, συμπεραίνουμε λοιπόν ότι δεν επρόκειτο για μια ολοκληρωμένη επανάσταση, δηλαδή μια συνειδητοποιημένη κίνηση ενός πλήρους συνόλου με μια στέρεα ιδεολογική βάση, που ζητούσε πλήρη αντικατάσταση ενός πολιτεύματος, ενός τρόπου ζωής, κάποιων ιδεών και αξιών. Γιατί αυτό είναι επανάσταση με την πλήρη έννοια του όρου, μια κίνηση που προσμένει κυρίως την αλλαγή στον τρόπο σκέψης, στον τρόπο ζωής του κάθε ατόμου στην κοινωνία, όχι επειδή του το επιβάλουν αλλά επειδή το ίδιο έχει κινηθεί για να τον αλλάξει.
Οι επαναστάσεις όπως προαναφέραμε δεν είναι κομμουνιστική αποκλειστικότητα όπως εντέχνως μας το πλασάρουν. Αν παρατηρήσει κανείς βαθύτερα τα ιστορικά γεγονότα ανά τον πλανήτη και τα αναλύσει από μια ψύχραιμη σκοπιά, μπορεί να βεβαιωθεί ότι όλες οι επαναστάσεις είχαν Εθνικά κίνητρα εξ’ αρχής ή τελικά καταλήγανε σε μέσο Εθνικής συσπείρωσης του λαού. Ο Μαχάτμα Γκάντι, το παγκόσμιο πρότυπο όλων των φιλειρηνιστών. Ποιός μπορεί να αμφισβητήσει τον αγώνα που έκανε για τα Εθνικά δίκαια της Πατρίδας του; Όλοι μένουν και εξυμνούν τον Γκάντι για τις μεθόδους του κι επίτηδες παραμερίζουν τον σκοπό του. Τι ζήταγε; Εθνική ανεξαρτησία! Η Γαλλική επανάσταση! Όλα ξεκίνησαν για να φτάσει ο Λουδοβίκος στη λαιμητόμο. Και πως κατέληξαν; Με μια Γαλλία Εθνικά συσπειρωμένη να κηρύσσει τον πόλεμο στα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά Έθνη. Μην ξεχνάμε ότι αυτό ήταν αίτιο της γέννησης των Ευρωπαϊκών Εθνικισμών γενικότερα.
Να μιλήσουμε για την επανάσταση του 21′; Βγαίνουν ορισμένα κινούμενα πτώματα, φορείς σάπιων ιδεών και τολμούν με περίσσιο θράσος να λένε πως η επανάσταση του 21′ δεν ήταν Εθνική αλλά κυρίως κοινωνική. Τι μπορεί να πει κανείς γι’ αυτό; Είναι πραγματική προσβολή για τους νεκρούς μας Ήρωες να ακούγονται τέτοια πράγματα. Το κοινό σύνθημα ήταν ”μαχόμαστε υπέρ Πίστεως και Πατρίδος”, μόνο αυτό είναι η τρανότερη απόδειξη της Εθνικής συνειδητοποίησης αυτών των ανθρώπων. Το κίνημα του Πλαστήρα που το ονόμασαν επανάσταση, δεν ήταν μόνο μια κίνηση τιμωρίας απέναντι στους έξι κατηγορούμενους για την στρατιωτική ήττα, αλλά μια κίνηση διάσωσης του Εθνικού μας γοήτρου.
Ακόμα και η Οκτωβριανή Επανάσταση, στο τέλος κατέληξε σε κάλεσμα του δικτάτορα Στάλιν στο Ρωσικό Έθνος απέναντι στους “ΞΕΝΟΥΣ Φασίστες”. Θα μπορούσαμε να αναλύσουμε ακόμα πάρα πολλές επαναστάσεις, οι οποίες μας δείχνουν ότι τελικά όλοι οι λαοί του κόσμου, βαθιά στην ψυχή τους νοιάζονται πρώτα να σπάσουν τις «αλυσίδες» που δένουν τα Έθνη τους και μετά να σπάσουν ότι άλλες αλυσίδες υπάρχουν!
Επανάσταση είναι η ανατροπή ενός κατεστημένου με την γενικότερη έννοια. Η ανατροπή αυτή μπορεί να είναι ”επανάσταση ιδεών”, επαναστατική εφεύρεση σε επίπεδο ιατρικής ή τεχνολογίας. Για εμάς ο επαναστάτης είναι αυτός ο οποίος είναι βαθιά συνειδητοποιημένος του ποιός είναι, και τι ζητάει, κι έπειτα κάνει τις ιδέες του πράξη. Ο επαναστάτης πρέπει να έχει στέρεες βάσεις πάνω στις οποίες θα στηριχθεί για τις πρώτες κινήσεις του. Σε καμία περίπτωση δεν χωράνε άτομα τα οποία μπλέκουν σε τέτοιες καταστάσεις για το ”μπάχαλο” (σύνηθες φαινόμενο των αναρχικών). Όλα γυρνάνε γύρω από μια Ιδέα, γύρω από κάποιες αρχές. Κατόπιν ακολουθεί ο ακτιβισμός. Τα ψυχικά αποθέματα παίζουν τεράστιο ρόλο και για την πρώτη μεγάλη απόφαση της έναρξης τέτοιου εγχειρήματος αλλά και κατά την έκβασή της, στην αντιμετώπιση προβλημάτων και δυσκολιών.
Στις μέρες μας το να βλέπεις επαναστάτες είναι όλο και πιο σπάνιο. Αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω της επιβολής σκότους συνειδήσεων και του πλασαρίσματος ατομιστικών, υλιστικών, ανήθικων προτύπων. Παρ’ όλη αυτή την ηθική σήψη και τον υπνωτισμό του συνόλου, εμείς πρωτοπορούμε και σαν γνήσιοι επαναστάτες μέσο των ιδεών μας αλλά και από κινήσεις ακτιβισμού αντιστεκόμαστε και είμαστε έτοιμοι για την δική μας επανάσταση.