ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Όσοι έχουν γνωρίσει τον Γιάννη Στουρνάρα από κοντά συμϕωνούν στο εξής:
«Δεν τον λες ευϕυή και για αυτόν τον λόγο δεν μπορεί ποτέ να διαχειριστεί πληροϕορίες και αναλύσεις πέραν από εκείνες που του υποδεικνύουν. Επίσης ενώ έχει κάνει καλές σπουδές στα οικονομικά, δεν διαθέτει αυτό που λέμε οικονομική σκέψη».

Ο σημερινός υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, παρότι δείχνει να μισεί θανάσιμα τον δημόσιο τομέα, θα μπορούσε να λάβει το βραβείο του «Δημοσίου Υπαλλήλου της 30ετίας». Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο τεχνοκράτης και αγαπημένο παιδί του Κώστα Σημίτη, τοποθετείται εδώ και περίπου 30 χρόνια μόνο σε δημόσιες θέσεις από τις οποίες λαμβάνει παχυλούς μισθούς. Τόσο παχυλούς, ώστε μπορεί να διαμένει σε έπαυλη στην Κηϕισιά, αλλά και να διαθέτει πολυτελέστατη βίλα στη Σύρο, δίπλα ακριβώς από τη βίλα του κουμπάρου του Γιάννου Παπαντωνίου.

Και μπορεί ο Γιάννης Στουρνάρας να έχει πέσει έξω σε όλες του τις προβλέψεις, σε όλες του τις εκτιμήσεις για την ελληνική οικονομία και όχι μόνο, μπορεί να ϕέρει τεράστιες ευθύνες μαζί με τον Κώστα Σημίτη για το γεγονός ότι η Ελλάδα εντάχθηκε ανέτοιμη στην Οικονομική Νομισματική Ένωση, με αποτέλεσμα σήμερα η χώρα να απειλείται με την απόλυτη καταστροϕή, αλλά πάντοτε ϕρόντιζε να κάνει σωστή διαχείριση της δικής του οικονομικής κατάστασης. Εξάλλου, πόσοι δημόσιοι υπάλληλοι ή πόσοι καθηγητές πανεπιστημίου, όπως είναι ο ίδιος, μπορούν και ζουν με πολυτελέστατο τρόπο, μπορούν και τρώνε σούσι και μπορούν ενώ ϕτωχοποιούν τον ελληνικό λαό να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια, αϕού νωρίτερα συμβουλεύουν τις κόρες τους να μην αγοράσουν σπίτι στο εξωτερικό, αλλά να περιμένουν ενδεχομένως να πέσουν κι άλλο οι τιμές.

Όμως, δεν μένει σε αυτά ο «Τσάρος» της ελληνικής οικονομίας. Ο άνθρωπος που αμϕισβήτησε τις αποϕάσεις της δικαιοσύνης για την αντισυνταγματικότητα του χαρατσιού, ο υπεύθυνος για το γεγονός ότι πολλές οικογένειες έχουν μείνει χωρίς θέρμανση αυτόν τον χειμώνα, ο εκτελεστής του σχεδίου αρπαγής των ιδιόκτητων οικημάτων από εδώ και πέρα, αρθρώνει το τελευταίο χρονικό διάστημα και μάλιστα με τρόπο προκλητικό, πολιτικό λόγο. Το βέβαιο είναι ότι ο Γιάννης Στουρνάρας αποτελεί μοναδική περίπτωση δημοσίου υπαλλήλου: Επαύλεις, υψηλές γνωριμίες, κουμπαριές, σούσι, αποταμιεύσεις και πολυτελής ζωή.

Ο Γιάννης Στουρνάρας έχει μακρά παρουσία στο ελληνικό δημόσιο. Την περίοδο 1986-1989 εργάστηκε ως ειδικός σύμβουλος του υπουργείου Οικονομικών για θέματα δημοσίων επιχειρήσεων και εισοδηματικής πολιτικής. Το γεγονός ότι το 1989 το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές, δεν επέϕερε ουσιαστικά μεγάλες μεταβολές στη σχέση του με τον δημόσιο τομέα, αϕού με απόϕαση του τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ), Δημήτρη Χαλικιά, τοποθετήθηκε σύμβουλος σε θέματα νομισματικής πολιτικής. Με την επιστροϕή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1993, ένα χρόνο μόλις μετά, το 1994 ο Γιάννης Στουρνάρας ανέλαβε το πόστο του προέδρου του ΣΟΕ, του βασικού συμβούλου του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. Από τη θέση του ο Γιάννος Παπαντωνίου, ο οποίος τη δεκαετία του 1970 είχε ϕοιτητή τον Γιάννη Στουρνάρα, κατηύθυνε, από το 1994 έως το 2001 την προσπάθεια ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ, η οποία έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε η χώρα οδηγήθηκε στην καταστροϕή. Φυσικά έβαλε το χεράκι του και ο Γιάννης Στουρνάρας αϕού επί μία επταετία εκπροσωπούσε το υπουργείο στη Νομισματική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οπότε ο κάθε ένας μπορεί να καταλάβει, ποια είναι η μεγάλη ευθύνη του Γιάννη Στουρνάρα στην υπόθεση της καταστροϕής της ελληνικής οικονομίας, η οποία σήμερα συνεπάγεται την καταστροϕή ενός ολόκληρου λαού.

Η «καταστροϕή» της Εμπορικής

Ο Γιάννης Στουρνάρας, αϕού έγινε κουμπάρος με τον Γιάννο Παπαντωνίου, έβαλε ως στόχο να γίνει μέλος του «κύκλου» του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Όλη αυτή η παρέα, ενέταξε προϕανώς για λογαριασμό των γερμανικών πολιτικών και οικονομικών συμϕερόντων, την χώρα μας στην ευρωζώνη. Πρόκειται για μία διαδικασία, την οποία πληρώνει πολύ ακριβά σήμερα ο ελληνικός λαός. Ο Κώστας Σημίτης εκτίμησε πολύ την προσήλωση του Γιάννη Στουρνάρα προς το πρόσωπό του και τελικά τον διόρισε στην Εμπορική Τράπεζα. Για να αντιληϕθεί κανείς το … μέγεθος των ικανοτήτων του σημερινού υπουργού Οικονομικών πρέπει να γνωρίζει το εξής: Ενώ παρέλαβε την δεύτερη σε μέγεθος ελληνική τράπεζα, όταν αποχώρησε από τη θέση του Προέδρου η Εμπορική βρέθηκε στα πρόθυρα της καταστροϕής, με αποτέλεσμα να πουληθεί στην γαλλική Credit Agricole. Ακόμη και σήμερα πολλοί διερωτώνται αν ο Γιάννης Στουρνάρας εκτέλεσε συνειδητά κάποιο σχέδιο καταστροϕής της εμπορικής τράπεζας. Το χειρότερο είναι ότι οι ίδιοι υποψιάζονται ότι την τύχη της Εμπορικής θα έχει και η Ελλάδα.

Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου

Η «ϕούσκα του χρηματιστηρίου» ϕέρει την υπογραϕή της διακυβέρνησης Σημίτη. Πρόσϕατα ο πρώην Δήμαρχος Αθηναίων και υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή Νικήτας Κακλαμάνης υπήρξε ιδιαίτερα αιχμηρός για τον Γιάννη Στουρνάρα θυμίζοντάς τον ρόλο που είχε διαδραματίσει την περίοδο που τη χώρα κυβερνούσε ο Κώστας Σημίτης: «Πρόχειρα στο μυαλό μου έχω τουλάχιστον 30 σκάνδαλα που συγκλόνισαν την Ελλάδα από το 1996 έως το 2004, με πιο χαρακτηριστικά δύο. Το “μαγείρεμα” των στοιχείων για να μπούμε στο ευρώ και το μέγα σκάνδαλο του χρηματιστηρίου. Αν κάποιοι λοιπόν έχουν επιλεκτική μνήμη, ο ελληνικός λαός δεν έχει. Θυμάται και πολύ καλά μάλιστα». Ποιος θυμάται; Μα ο Γιάννης Στουρνάρας ϕυσικά, ο οποίος μαζί με τον Γιάννη Παπαντωνίου είναι εκλεκτά μέλη της παρέας της Σύρου. Εξάλλου ο Γιάννης Στουρνάρας υπήρξε και συνεργάτης της χρηματιστηριακής «Κάππα» για την οποία ακούστηκαν και γράϕτηκαν ουκ ολίγα αναϕορικά με την περίοδο της χρηματιστηριακής ϕούσκας.

Ακόμη, όμως, μεγαλύτερο ενδιαϕέρον έχει μια ανακοίνωση του Συλλόγου Εργαζομένων της Εμπορικής Τράπεζας με ημερομηνία 2 Δεκεμβρίου 2003, όπου μπορεί ο κάθε ένας να διαβάσει ότι ο Γιάννης Στουρνάρας και η διοίκηση της Εμπορικής Τράπεζας «διέθεσαν ολόκληρο σχεδόν το τίμημα από την πώληση της Ιονικής (270 δισ.) για την κάλυψη των ζημιών από τις χρηματιστηριακές πράξεις και μείωσαν τα ίδια κεϕάλαια κατά 700 εκ.
ευρώ». Νωρίτερα σε άλλη ανακοίνωση με ημερομηνία 22 Νοεμβρίου 2004 αναϕέρονται μεταξύ άλλων τα εξής: «Διέθεσαν ολόκληρο σχεδόν το τίμημα από την πώληση της Ιονικής (270 δισ.) για την κάλυψη των ζημιών από τις χρηματιστηριακές πράξεις και μείωσαν τα ίδια κεϕάλαια κατά 700 εκ.
ευρώ». Τον Απρίλιο του 2000 και ενώ η κρίση του χρηματιστηρίου είχε ξεσπάσει ήδη από το 1999 ο Γιάννης Στουρνάρας, υποτίθεται ότι είχε κινητοποιήσει τους αμυντικούς μηχανισμούς του κράτους με στόχο να επιτευχθεί η συγκράτηση της πτώσης του χρηματιστηρίου. Κάποιοι τον είχαν κατηγορήσει για χειραγώγηση.

Η παρέα της Σύρου

Στη Σύρο, όπου διατηρεί την εξοχική του βίλα (όπως εξάλλου ο κάθε δημόσιος υπάλληλος) ο Γιάννης Στουρνάρας ήρθε σε απευθείας επαϕή με τον γαλλικό παράγοντα, ο οποίος μέχρι σήμερα στέκεται στο πλευρό του.
Δίπλα στις βίλες των Παπαντωνίου και Στουρνάρα στην περιοχή τρία Λαγκόνια του νησιού, βρίσκεται άλλη μια βίλα, εκείνη της Κλοντίν Ριπέρ, πρώην συζύγου του γάλλου πρεσβευτή στην Αθήνα, Ζαν-Μορίς Ριπέρ.
Καλεσμένοι της ήταν το 2010 ο Φρανσουά Ολάντ και η Βαλερί Τριερβελέρ, το σημερινό προεδρικό ζεύγος της Γαλλίας, και την παρέα ένωσε στο σπίτι του ο Γιάννος Παπαντωνίου.

Η αλήθεια είναι ότι ο Γιάννης Στουρνάρας «είδε μπροστά» τότε και έκανε αυτό που έχει μάθει να κάνει καλύτερα: Κόλλησε σαν τσιμπούρι στην παρέα των Γάλλων, τους οποίους άρχισε στη συνέχεια να συναντά και στην Αθήνα. Άνθρωποι, οι οποίοι γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, υποστηρίζουν ότι η διαχρονική επαϕή που έχει με τους τους Γάλλους διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στη στρατηγική που ακολούθησε ως διοικητής της Εμπορικής Τράπεζας, με αποτέλεσμα το ελληνικό τραπεζικό ίδρυμα να περάσει στα χέρια της γαλλικής Credit Agricole. Από τότε τον συνοδεύει ένα παρατσούκλι: Κοπερϕιλντ. Για ποιο λόγο; Διότι έχει τη μοναδική, μαγική ικανότητα να εξαϕανίζει τράπεζες. Κάπως έτσι λένε σήμερα, ότι αν παραμείνει για πολύ καιρό ακόμη στο τιμόνι της ελληνικής οικονομίας θα εξαϕανίσει και μια χώρα, την Ελλάδα.

Οι δουλειές της συζύγου

Όλες οι σύζυγοι των δημοσίων υπαλλήλων μπορούν να κάνουν «χρυσές δουλειές»; Μάλλον όχι. Όμως, η περίπτωση της οικογένειας Στουρνάρα είναι ξεχωριστή. Ανaδημοσιεύουμε όσα έγραϕε τοnewsbomb.gr, το οποίο είχε στηριχθεί στις αποκαλύψεις της εϕημερίδας «Παραπολιτικά» πριν από λίγο καιρό:

«Πολυεθνικοί κολοσσοί στο χώρο του ϕαρμάκου οι χορηγοί της Λίνας Νικολοπούλου. Τα ιατρικά συνέδρια και οι συζητήσεις για την επιμέλεια ιατρικών εκδόσεων. Σίγουρα πολλοί θα απορούν τι σχέση μπορεί να έχει η σύζυγος του υπουργού Οικονομικών με τον χώρο των ϕαρμάκων και ακόμη περισσότερο πώς οι υψηλές γνωριμίες του συζύγου της αποτέλεσαν το χρήσιμο “εργαλείο” της… Η κ Λίνα Νικολοπούλου λοιπόν είναι όπως διαβάζουμε στο ρεπορτάζ της εϕημερίδας “Παραπολιτικά” γενική διευθύντρια της εταιρείας Mindwork Business Solutions (που εδρεύει στην οδό Μάρκου Μπότσαρη στην Κηϕισιά) και στο επίκεντρο των ενδιαϕερόντων της βρίσκεται η διοργάνωση ιατρικών συνεδρίων και συζητήσεων ανά την Ελλάδα, καθώς και η επιμέλεια σχετικών εκδόσεων. Η ίδια έχει σπουδάσει Βιολογία και μάλιστα είχε ϕύγει για σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξϕόρδης μαζί με τον Γιάννη Στουρνάρα με τον οποίο από τότε διατηρούσε σχέση. Και μην νομίζετε ότι η Mindwork Business Solutions είναι μια μικρή εταιρεία η οποία απλά επιβιώνει στο χώρο αλλά πρόκειται για έναν πραγματικό κολοσσό! Μεταξύ άλλων δουλεύει συστηματικά για την προώθηση, αλλά και τη γενικότερη οργάνωση των εκδηλώσεων του “Forum για την Υγεία και τις πολιτικές Υγείας” ενώ ασχολείται καθημερινά και με τη διαχείριση της ιστοσελίδας του. Κάθε χρόνο μάλιστα πραγματοποιούνται δύο συναντήσεις, στις οποίες συμμετέχουν πολιτικοί ερευνητές, ακαδημαϊκοί επιστήμονες του υγειονομικού συστήματος καθώς και εκπρόσωποι των κοινωνικών εταίρων και μεγάλων ασϕαλιστικών οργανισμών και επιχειρήσεων του υγειονομικού τομέα. Εκτός από τα οικονομικά της χώρας ο υπουργός ϕαίνεται πως…πονοκεϕαλιάζει και για τις δουλειές της γυναίκας του εν μέσω κρίσης».

Ο άνθρωπος που δεν έκανε καμία σωστή εκτίμηση  

Τον περασμένο Οκτώβριο το Periodista υπενθύμιζε ότι ο Γιάννης Στουρνάρας είναι ένα πρόσωπο, η παρουσία του οποίου στο υπουργείο Οικονομικών μόνο ανησυχία πρέπει να προκαλεί στον ελληνικό λαό.

Ορίστε τι γράϕαμε στις 11 Οκτωβρίου 2012:

Ο ελληνικός λαός πρέπει να είναι ιδιαίτερα ανήσυχος για τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται η ελληνική κυβέρνηση τα οικονομικά ζητήματα και πρέπει να είναι ανήσυχος διότι στη θέση του “Τσάρου” της Οικονομίας βρίσκεται το αγαπημένο παιδί του Κώστα Σημίτη, Γιάννης Στουρνάρας. Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι ένας άνθρωπος ειδικών αποστολών. Διότι είναι προϕανές ότι αν η χώρα είχε, μία κυβέρνηση, η οποία θα σχηματιζόταν υπό ϕυσιολογικές συνθήκες, θα ήταν αδύνατον ένας πρωθυπουργός να εμπιστευόταν σε ένα πρόσωπο το οποίο έχει πέσει τόσο έξω στις εκτιμήσεις του. Κι, όμως, στην Ελλάδα του 2012, μπορεί και χειρίζεται τις οικονομικές υποθέσεις ένας τεχνοκράτης σαν τον Γιάννη Στουρνάρα.
Δεν μπορεί να εξηγηθεί πως ο πρωθυπουργός ενός … κυρίαρχου κράτους εμπιστεύθηκε τον Γιάννη Στουρνάρα για μία τόσο κρίσιμη θέση. Άρα κάτι άλλο συμβαίνει. Θα υπενθυμίσουμε αρχικά το περιεχόμενο της συνέντευξης, την οποία είχε παραχωρήσει στην εϕημερίδα “Τα Νέα” τον Σεπτέμβριο του 2009, όταν σημείωνε ότι η κρίση τελειώνει και ότι η ανεργία θα κορυϕωθεί στο 9,5%-9,8%.

Το ότι έπεσε έξω στις προβλέψεις του, δεν χρειάζεται να αναλυθεί περισσότερο. Άλλωστε το αποδεικνύει το γεγονός ότι στη συνέχεια έγινε … υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, μίας κυβέρνησης ειδικού σκοπού, η οποία για να σχηματιστεί συμμάχησαν όλα τα κέντρα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, τα οποία απομυζούν τη χώρα μας και οδηγούν σε κοινωνική γενοκτονία τον ελληνικό λαό. Στην Ελλάδα του 2012, όπου η κυβέρνηση ξεπουλά τα πάντα, δεν χρειάζεται να έχει κανείς επάρκεια οικονομικών, ώστε να γίνει υπουργός των Οικονομικών υποθέσεων. Αρκεί να ταυτίζεται με τις θέσεις του Βερολίνου και να έχει κάνει καλές παρέες στο παρελθόν. Τότε, τον Σεπτέμβριο του 2009, ο Γιάννης Στουρνάρας μιλούσε για το θέμα της ανεργίας υποστηρίζοντας ότι είναι αναγκαίο μέτρο η επιδότηση των επιχειρηματιών. Καλό είναι να θυμηθεί κανείς τι εντόπιζε ως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα ο σημερινός υπουργός Οικονομικών: “Την έλλειψη κατανόησης της σοβαρότητας των συνεπειών βασικών προβλημάτων από το κοινό, ώστε να γίνουν αποδεκτές οι απαραίτητες λύσεις”(!!!).

Δηλαδή ούτε λίγο, ούτε πολύ υποστήριζε ότι ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να συναινεί στην καταστροϕική για τον ίδιο πολιτική. Ταυτόχρονα, πλήρως ευθυγραμμισμένος, με τα γερμανοτραϕή εγχώρια συστήματα, τα οποία απεργάζονται σενάρια αποσταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος, πριν προσϕύγει η χώρα στον μηχανισμό στήριξης, ο Γιάννης Στουρνάρας δήλωνε “η πιο ρηξικέλευθη πρόταση για την οικονομία σχετίζεται με την επίτευξη συναίνεσης για την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την κατάργηση του σταυρού προτίμησης”. Και δεν είναι μόνο τα όσα είχε δηλώσει στην εϕημερίδα “Τα Νέα”. Αργότερα στις 23 Ιουλίου του 2011 σε τηλεοπτική του εμϕάνιση στο Mega Channel, σε ερώτηση για το πότε “βλέπει” ότι η χώρα θα γυρίσει στην ανάπτυξη, είχε απαντήσει το εξής αξιομνημόνευτο: “μέσα στον επόμενο χρόνο”, δηλαδή στο έτος 2012, δηλαδή στο έτος που διανύουμε. Όπως μπορεί να διαπιστώσει ο οποιοσδήποτε, χωρίς ν είναι αναγκαίο να προσϕύγει σε κάποια μαζική πληροϕόρησης, μόνο σε τροχιά ανάπτυξης δεν έχει τεθεί η χώρα.

Ο κύκλος της Οξϕόρδης

Την ιστορία την γράϕουν οι παρέες , υποστηρίζουν κάποιοι. Στην περίπτωση του Γιάννη Στουρνάρα αυτό «ταιριάζει γάντι». Χαρακτηριστικά είναι τα όσα αναϕέρει, μεταξύ άλλων, ένα αϕιέρωμα του «Βήματος» στον σημερινό υπουργό Οικονομικών:

«Η ακαδημαϊκή ζωή του στην Οξϕόρδη ήταν μια άλλη μάχη. Ο κύριος ανταγωνιστής του στην άμιλλα της σχολής ήταν ο Τσαρλς Κόλινς, σήμερα υϕυπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, με τον οποίο διατηρεί στενή επαϕή. Τα χρόνια της Οξϕόρδης διαμόρϕωσαν τον Στουρνάρα και ήταν καθοριστικά για τη μετέπειτα πορεία του. Στο ϕημισμένο βρετανικό πανεπιστήμιο βρέθηκε μαζί με τη σύντροϕό του από τα ϕοιτητικά χρόνια στην Αθήνα, τη Λίνα Νικολοπούλου. Εκείνος έκανε μεταπτυχιακό και διδακτορικό στα Οικονομικά, εκείνη διδακτορικό στη Βιολογία.

Μόλις το ΠαΣοΚ θεσμοθέτησε τον πολιτικό γάμο, το 1981, κατέβηκαν στο Λονδίνο, μαζί με ένα ϕιλικό ζευγάρι, «με ένα νοικιασμένο Renault που χάλασε στον δρόμο», και παντρεύτηκαν στο προξενείο. Γύρισαν με oτοστόπ. Σήμερα έχουν δύο κόρες, τη Μυρτώ και τη Νεϕέλη. Στην Οξϕόρδη ο Στουρνάρας συνδέθηκε με μέλη της ελληνικής κοινότητας του πανεπιστημίου. Εκεί δίδασκε ήδη ο Λουκάς Τσούκαλης (σήμερα καθηγητής Ευρωπαϊκής Οργάνωσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ), ο οποίος έχει τελειώσει το διδακτορικό του σε ηλικία μόλις
25 ετών. Συνομήλικος, συμϕοιτητής και συγκάτοικος του Στουρνάρα στην εστία ήταν ο Γιώργος Ζανιάς, πρώην υπουργός Οικονομικών και νυν πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας, ενώ ο «μικρός της παρέας» ήταν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ο καθηγητής Οικονομικών και τομεάρχης Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ έκανε την ίδια εποχή τις προπτυχιακές σπουδές του σε έναν κύκλο σπουδών μοναδικό στην Οξϕόρδη: Πολιτική Επιστήμη, Φιλοσοϕία και Οικονομικά.

“Ημασταν όλοι προοδευτικά παιδιά” θυμάται ο Τσούκαλης. «Μιλάγαμε συνέχεια πολιτικά. Ως λίγο μεγαλύτερος, είχα ίσως μια πιο ρεαλιστική αντιμετώπιση. Οι άλλοι ήταν πιο ριζοσπαστικοί. Κουβαλούσαν μια επαναστατικότητα που είχε έρθει από τα αμϕιθέατρα των ελληνικών πανεπιστημίων. Η ιδεολογία της παρέας ήταν από σοσιαλδημοκρατία και πέρα προς τα Αριστερά και ο Στουρνάρας είχε το πρόβλημα πώς θα προσαρμόσει τις αριστερές ιδέες με τα παραδοσιακά οικονομικά». Η παρέα της Οξϕόρδης ήταν πολυσυλλεκτική. Στις συζητήσεις συμμετείχε με τα δικά της επιχειρήματα και η Ελένη Λουρή, σήμερα υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία έκανε από το 1982 το διδακτορικό της στο ϕημισμένο πανεπιστήμιο».

Ας μην ξεχνάμε ότι στο ΕΛΙΑΜΕΠ, το οποίο χειρίζεται όλους τους ϕακέλους της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ξεχωριστή θέση έχει ο Αλέξης Παπαχελάς, με τον οποίο ο Γιάννης Στουρνάρας συνδέεται με ισχυρή ϕιλία. Εξάλλου η εϕημερίδα «Καθημερινή» ταυτίζεται με τις απόψεις του κυρίου Στουρνάρα και τον έχει στηρίξει πάρα πολύ.

Πάντως έχει ιδιαίτερο ενδιαϕέρον το εξής: Όλα τα πρόσωπα, τα οποία αναϕέρονται παραπάνω κατείχαν θέσεις σε τράπεζες. Τελικά, τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή.

Ο ταλαντούχος κύριος Στουρνάρας

Εξαιρετικό ενδιαϕέρον έχει το ρεπορτάζ της εϕημερίδας “Δρόμος της Αριστεράς”, η οποία πριν από καιρό έγραϕε τα ακόλουθα:

Η τοποθέτηση του κ. Ι. Στουρνάρα, ως υπουργού Οικονομίας, στην τρικομματική κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ.-ΔΗΜΑΡ αποτελεί την επιβράβευση της συνεπούς εξυπηρέτησης πολιτικών και επιχειρηματικών συμϕερόντων από το συγκεκριμένο στέλεχος. Ενώ, όμως, είναι γνωστά και έχουν σχολιασθεί, ας δούμε ορισμένα από τα χαρακτηριστικά «επιτεύγματά» του:

1. Ως επικεϕαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνώμων στην κυβέρνηση Σημίτη αποδέχθηκε το κλείδωμα της ισοτιμίας μετατροπής της δραχμής σε ευρώ σε υψηλότερα επίπεδα από αυτά που προέκυπταν από την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, εξυπηρετώντας τα γερμανικά (κυρίως) εμπορικά συμϕέροντα.

2. Ως γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ (δεξαμενή «σκέψης» του ΣΕΒ) υπερθεμάτισε για την υλοποίηση των μνημονίων, επιμένοντας ιδιαίτερα στις ιδιωτικοποιήσεις (δηλαδή, στο ξεπούλημα σε ντόπια και ξένα συμϕέροντα της δημόσιας περιουσίας) και στο «άνοιγμα» των κλειστών επαγγελμάτων» (δηλαδή, στην απορρύθμιση και τη δημιουργία μονοπωλιακών καταστάσεων στους συγκεκριμένους κλάδους), δημοσιεύοντας μελέτη που «εκτιμούσε» ότι με το «άνοιγμα» θα επιτυγχανόταν αύξηση του ΑΕΠ κατά 13% σε 5 χρόνια. Μια μελέτη που προκάλεσε θυμηδία ακόμη και μεταξύ των υπερασπιστών των μνημονίων.

Υπάρχει, όμως, μια «επιτυχία» του κ. Ι. Στουρνάρα που δεν προβλήθηκε όσο της άξιζε, ούτε όταν πραγματοποιήθηκε, ούτε και σήμερα. Η επιτυχία αυτή αϕορά την περίοδο που ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος στην Εμπορική Τράπεζα (2000-2004). Το 1999 η Εμπορική τράπεζα πούλησε το μερίδιό της στην Ιονική Τράπεζα (αγοράστρια η Alpha Bank) έναντι του ποσού των 226 δισεκατομμυρίων δρχ. (περίπου 663 εκατ. ευρώ), παρά την αντίθεση των διεθνών συμβούλων (που είχε η ίδια προσλάβει) και πρότειναν τη συγχώνευση των δύο τραπεζών και τη δημιουργία μιας τράπεζας ισοδύναμης της Εθνικής. Η τότε διοίκηση της Εμπορικής είχε ετοιμάσει ένα επιχειρηματικό σχέδιο που θα χρηματοδοτείτο από το τίμημα πώλησης της Ιονικής και θα ισχυροποιούσε σημαντικά την τράπεζα.

Όμως ο κ. Ι. Στουρνάρας είχε άλλα σχέδια. Όπως προκύπτει από τους ισολογισμούς των χρήσεων 2000 και 2001, τα κεϕάλαια της τράπεζας που είχαν επενδυθεί σε μετοχές εισηγμένων εταιριών στο ΧΑ αυξήθηκαν από
109,2 δισ. δρχ. (320,6 εκατ. ευρώ) το 1999 σε 195,2 δισ. δρχ. (572,8 εκατ. ευρώ) το 2000 και σε 200,4 δισ. δρχ. (588,1 εκατ. ευρώ) το 2001.
Είναι, άραγε, «σύμπτωση» ότι το 2000 το ΠΑΣΟΚ κέρδισε, οριακά, τις εκλογές με κύριο επιχείρημα την άνοδο του Χρηματιστηρίου; Η ζημιά θα αποκαλυϕθεί το 2002 με τη ψήϕιση του Ν. 2992/2002 που έδωσε τη δυνατότητα στις εισηγμένες να αποτιμούν τα χαρτοϕυλάκιά τους στις τρέχουσες τιμές αγοράς και όχι, όπως γινόταν μέχρι τότε, στις τιμές κτήσης. Στον ισολογισμό της χρήσης 2002, η αποτίμηση των μετοχών έχει καταρρεύσει σε 216,4 εκατ. ευρώ (73,7 δισ. δρχ.), δηλαδή μειώθηκε κατά 63%. Όπως αναϕέρουν στις παρατηρήσεις τους οι ορκωτοί ελεγκτές της τράπεζας, «ποσό 542,40 εκατ. ευρώ μεταϕέρθηκαν απ’ ευθείας σε μείωση του λογ/σμού «Ειδ. Αϕορολ. Αποθ.

Από Χρεόγραϕα» που περιλαμβάνεται στο λογαριασμό Ιδίων Κεϕαλαίων «Αποθεματικά». Δηλαδή, μέσα σε δύο χρόνια, η διοίκηση του κ. Ι Στουρνάρα «απώλεσε» στο ΧΑΑ το 82% του τιμήματος που εισέπραξε από την πώληση της Ιονικής τράπεζας, με αποτέλεσμα τη μείωση των ιδίων κεϕαλαίων της τράπεζας από 2 δισ. ευρώ το 2001 σε 1,3 δισ. ευρώ το 2002. Ατυχείς επιχειρηματικές κινήσεις; Όχι ακριβώς. Κατά την ίδια χρήση η διοίκηση Στουρνάρα θα επιλέξει να μην αναπροσαρμόσει την αξία των ιδιόκτητων παγίων της τράπεζας (Ν. 3091/2002) ώστε να μετριάσει τη μείωση των ιδίων κεϕαλαίων. Τα μειωμένα ίδια κεϕάλαια της τράπεζας θα «διευκολύνουν» την είσοδο της Credit Agricole στο μετοχικό της κεϕάλαιο, με αποτέλεσμα τη σταδιακή απαξίωση της Εμπορικής τράπεζας (στην οποία θα πρωταγωνιστήσει στη συνέχεια ο πολύς κ. Γ. Προβόπουλος).