Carthago delenda est
Η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί. Αυτό είναι το περίφημο ρητό με το οποίο έκλεινε πάντα τους λόγους του ο Ρωμαίος πολιτικός Κάτων ο Γηραιός, ανεξάρτητα από το θέμα τους. Αν και η επιμονή αυτή στην καταστροφή του σημαντικότερου -εκείνη την περίοδο- εχθρού του έθνους των Ρωμαίων είναι από μόνη της αξιοθαύμαστη, υπάρχει ένας πολύ σημαντικός λόγος πέρα από τις προσπάθειες των Ρωμαίων που οδήγησε στην διάλυση της Καρχηδόνας. Μια πόλη-κράτος παντοδύναμη, που κάποια περίοδο κυριαρχούσε στην Δυτική Μεσόγειο. Όμως οι Ρωμαίοι την ισοπέδωσαν εκμεταλευόμενοι ένα χαρακτηριστικό της. Χαρακτηριστικό σύμφωνο με την φύση και την νοοτροπία του λαού της Καρχηδόνας.
Στα μέσα του τρίτου προ Χριστού αιώνα (264 π.Χ.) ξεσπά ο πρώτος Καρχηδονιακός πόλεμος, πρώτος σε μια σειρά τριών πολέμων που θα οδηγήσουν στην καταστροφή της Καρχηδόνας το 146 π.Χ. Αν και χρειάστηκαν εκατόν είκοσι χρόνια σχεδόν, το τέλος ήταν από την αρχή προδιαγεγραμένο. Αν μάλιστα δεν είχε ευλογηθεί η Καρχηδόνα με μερικούς θαυμάσιους στρατηγούς και κυρίως με τον μεγάλο Αννίβα, το τέλος θα είχε έρθει πολύ νωρίτερα. Ο λόγος που η Καρχηδόνα ήταν από την αρχή χαμένη, δεν είναι άλλος από το γεγονός πως οι ευγενείς της κατά κύριο λόγο αλλά και οι υπόλοιποι πολίτες της, περιφρονούσαν τα στρατιωτικά. Ο στρατός της ήταν ένας στρατός μισθοφόρων, κατάλληλος για να προστατεύει τις εμπορικές δραστηριότητες των πολιτών αλλά παντελώς ανίκανος να σταθεί απέναντι στις λεγεώνες. Οι πολίτες της Καρχηδόνας, διεφθαρμένοι από τα πλούτη και βυθισμένοι σε ένα οικονομικό σύστημα που πολύ έμοιαζε με το σημερινό, ξέχασαν -αν είχαν ανακαλύψει ποτέ- πως η αριστοκρατία ενός έθνους ήταν είναι και θα είναι πάντα ο στρατός του. Αντίθετα αυτοί μην θέλοντας να ταλαιπωρήσουν το σώμα τους και να θέσουν τη ζωή τους σε κίνδυνο -άλλωστε νεκροί δεν μπορουν να απολαύσουν τις υλικές χαρές- στηρίχτηκαν κυρίως σε Λίβυους μισθοφόρους, οι οποίοι μάλιστα στράφηκαν και εναντίον των εργοδοτών τους, όπως ήταν φυσικό, μετά το τέλος του πρώτου Καρχηδονιακού Πολέμου.
Αντίθετα, οι Ρωμαίοι εκείνη την εποχή θεωρούσαν αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής σταδιοδρομίας κάποιου όχι απλά την στρατιωτική θητεία αλλά την επιτυχία που έιχε αυτός στα πεδία των μαχών. Όλοι οι μεγάλοι άνδρες της Ρωμαικής Δημοκρατίας ήταν και πετυχημένοι στρατηγοί, ενώ η μεγάλη πλειοψηφεία των πολιτών υπηρετούσε ακόμα τότε στις λεγεώνες. Ακόμα και αργότερα όμως, το μέσο για να αποκτήσει κάποιος την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη δεν ήταν άλλο από την μακρά και δύσκολη θητεία στο Ρωμαϊκό Στρατό. Μόνο και μόνο από αυτό το τέλος των πολέμων ήταν αυτό που ο καθένας θα μπορούσε να προβλέψει.
Έτσι και στην σημερινή εποχή, βλέπουμε τους διάφορους δήθεν προοδευτικούς και φιλελεύθερους να εισηγούνται στην χώρα μας την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας. Είτε για λόγους ιδεολογικούς, όπως όλοι της αριστεράς -μέχρι να έρθουν στην εξουσία τουλάχιστον-, είτε και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο μιας και μπορεί να γίνει πιο εύκολα πιστευτό στην εποχή της κρίσης, για λόγους οικονομικούς, όπως ακριβώς και οι αρχαίοι Καρχηδόνιοι. Μην αφήσει κανείς τον εαυτό του να παρασυρθεί. Την ίδια τύχη που είχαν αυτοί θα έχει και όποιο σύγχρονο κράτος επιλέξει τον δρόμο των μισθοφόρων του σήμερα, ονομαζόμενοι βέβαια για προφανείς λόγους «επαγγελματικός στρατός». Κανείς δεν είπε για το πνεύμα της ήττας και το φόβο που υποβόσκει στην ψυχή όποιου δεν κράτησε ποτέ του όπλο, όποιου δεν προετοιμάστηκε για την Άμυνα της Πατρίδας, όποιου δεν ορκίστηκε να κάνει την ύψιστη θυσία για το σκοπό αυτό.
Λύρης Αλέξανδρος
Διαβάστε περισσότερα: http://192.184.9.83/~xa/index.php/enimerosi/view/h-karchhdona-prepei-na-katastrafei#.UV6xi5OePRM#ixzz2PaQCuiF7