Αν κάτι χαρακτηρίζει τους φιλελεύθερους είναι ότι πάντοτε παριστάνουν πως «δεν ξέρουν τίποτα για τον φόνο». Ένας «διαπρεπής» φιλελεύθερος είναι και ο Πάσχος Μανδραβέλης, ο οποίος από τις στήλες της «Καθημερινής», συχνά -πυκνά, κατακεραυνώνει ό,τι δεν του ταιριάζει οσμητικά με την μύτη του. Έτσι και στην «Καθημερινή» της Παρασκευής, υπό τον τίτλο «Της ημετέρας παιδείας αμέτοχοι», παριστάνει και πάλι τον κριτή των πάντων. Και, εννοείται, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ αποτελεί ένα από τα «αγαπημένα» του θέματα, με το οποίο ασχολείται συστηματικώς. Ενώ, λοιπόν, ξεκινά σχετικά καλά το κείμενό του, αναγνωρίζοντας ουσιαστικά ότι τα όσα -με συνέπεια- υποστήριζε η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ τόσα χρόνια «ήταν διαρκώς παρών σε διάφορες εκφάνσεις του κοινωνικού μας βίου κι εμείς τον αποσιωπούσαμε με αφορισμούς», στην συνέχεια η εγωπάθεια, η φθηνή επίδειξη εξυπνακισμού και ο ατομοκεντρισμός του τον οδηγούν σε λανθασμένα συμπεράσματα του τύπου «Ζούμε σε μια χώρα που τρόμαζε ότι θα της κλέψουν τα φωνήεντα και το διαδίκτυο είναι πλημμυρισμένο από εκφράσεις του στυλ ”έμα και τοιμή”».
Ανοησίες και κρυάδες από τους εκπροσώπους μιας σαπισμένης και ετοιμόρροπης πολυκατοικίας, που ονομάζεται μεταπολίτευση. Η ανορθογραφία και η αμορφωσιά, η χυδαιότητα και ο φιλοτομαρισμός είναι ό,τι ακριβώς πολεμά η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Αποτελούν τα πνευματικά και κοινωνικά εκτρώματα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης των αλλεπάλληλων διεφθαρμένων κοινοβο(υ)λευτικών κυβερνήσεων από το 1974 έως σήμερα. Επομένως, διαθέτει απύθμενο θράσος ο Μανδραβέλης όταν, ως συνεπής υπερασπιστής ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, καταλήγει στο κείμενό του ως εξής: «Μεγαλύτερο πρόβλημα και από το δημοσιονομικό έλλειμμα αποτελεί το έλλειμμα παιδείας, το οποίο είναι εμφανές σε κάθε επίπεδο του κοινού μας βίου. Εκεί επιβιώνει και αναπτύσσεται ο λαϊκισμός, ο οποίος σε συγκεκριμένες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες μεταμορφώνεται σε φασισμό. Η κρίση δεν δημιούργησε το φαινόμενο, απλώς το πυροδότησε. Ήταν ο καταλύτης που ενεργοποίησε την αντίδραση σε ένα προϋπάρχον μείγμα αντιλήψεων και κενών παιδείας».
Εκτός τόπου και χρόνου ο Μανδραβέλης, ομιλεί για μια παιδεία, η οποία αργά αλλά πάντοτε σταθερά αποεθνικοποιόταν, όλο και περισσότερο, από το 1974 και μετά. Ειδικά μετά την κυριαρχία των εκσυγχρονιστών του Σημίτη, το 1996, η διαδικασία αυτή επιταχύνθηκε και τα αποτρόπαια τερατουργήματά της τα βλέπουμε στις διδαχές των διαφόρων Ρεπούση, Δραγώνα, Κουλούρη, Λιάκου, φανατικός υποστηρικτή των οποίων τυγχάνει ο Μανδραβέλης. Η έλλειψη παιδείας γέννησε την αποεθνικοποίηση, τον ατομοκεντρισμό, την αισθητική του life style αλλά και την ροπή προς διεθνιστικές τάσεις και ιδέες. Όμως, σ’ όλα αυτά είναι φυσικό να υπάρχει και αντίδραση. Και η αντίδραση αυτή προέρχεται από το Εθνικό Λαϊκό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, η οποία ακριβώς επειδή προέρχεται από τον Λαό, αγωνίζεται με τον Λαό και ενεργεί για τον Λαό και δεν μπορεί να έχει την παραμικρή σχέση με φθηνά, φαιδρά και με ημερομηνία λήξεως λαϊκίστικα φαινόμενα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/anohsies-kai-lasph-apo-ton-paschwn-mandrabelh#.UWlr1bWePRM#ixzz2QLzxnIDZ
