Μου κάνει πάρα πολύ μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι όλοι στα ΜΜΕ, ασχολούνται με τους «καημένους» λαθρομετανάστες που κατακλύζουν καθημερινά τη χώρα μας και κανένας δεν θίγει το θέμα του δουλεμπορίου που γίνεται εις βάρος αυτών. Βλέποντάς τους πολλές φορές, να πουλάνε διάφορα εμπορεύματα, παράνομα, έκανε κανένας τον κόπο να κάνει μια έρευνα για το που τα βρίσκουν αυτά τα εμπορεύματα; Ποιοι είναι αυτοί που τους τα δίνουν για να τα πουλούν; Δεν πρέπει κάποτε να ξεσκεπαστεί όλο το δίκτυο που είτε φέρνει λαθρομετανάστες στην χώρα μας, είτε τους χρησιμοποιεί για κέρδος με το λαθρεμπόριο που πραγματοποιούν; Δηλαδή από την μια μεριά συμπονάνε τους λαθρομετανάστες αλλά απ’ την άλλη σκεπάζουν το δουλεμπόριο και την εκμετάλλευσή τους; Τέτοια υποκρισία;
Μετά τιμής
Γ.Φ.
“Στόχος των Γερμανών να αρπάξουν τα ελληνικά πετρέλαια”: το λέει και ένας έγκριτος εβραίος (Τσόμσκι)
Κύριοι, Είμαι Ταξίαρχος ε.α και επιτρέψτε μου, λόγω της σημερινής ημέρας, ημερομηνία γεννήσεως του Ιωάννη Μεταξά, να σας υποβάλλω ορισμένες απόψεις- συμπεράσματά μου, που προέκυψαν κατόπιν ενδελεχούς μελέτης της ζωής του. Απώτερος σκοπός ήταν η εκπόνηση μιας διατριβής κατά τη διάρκεια της φοιτήσεως μου στη Σχολή Εθνικής Αμύνης.
Απόψεις- Συμπεράσματα
1. Η ιδεολογική εγκόλπωση του Μεταξά δεν ξεκίνησε την δεκαετία του ’30 αλλά πολύ νωρίτερα. Ξεκίνησε με την συμμετοχή του στην Εθνική Εταιρεία και την ίδρυση του τοπικού τμήματος της στο Ναύπλιο. Σε μια οργάνωση, που σιγά σιγά μεταβλήθηκε σε «κράτος εν κράτει», επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό τα πολιτικά κόμματα, παρασύροντας, αλόγιστα, σε ρομαντικούς ενθουσιασμούς της εποχής της τόσο τον ίδιο όσο και έναν μεγάλο αριθμό αξιωματικών και επιφανών πολιτών και υπερτιμώντας τις ηθικές αλλά και υλικές πραγματικές δυνάμεις της Ελλάδας. Η Εταιρεία διαδραμάτισε τελικά, ευρισκόμενη σε πλήρη αντίθεση με την επίσημη γραμμή του κράτους, ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο κατά τα γεγονότα λίγο πριν τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897.
2. Η περίοδος του Θεσσαλικού Πολέμου του 1897, ήταν ο καταλύτης που διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του Ιωάννη Μεταξά και αυτή που διαμόρφωσε τις οριστικές του απόψεις για το πολιτικό σύστημα, την μοναρχία αλλά και τη στρατιωτική ηγεσία όλων των επιπέδων. Πολλές από τις απόψεις του, κυρίως σε ότι αφορούσαν στον ανοργάνωτο ελληνικό στρατό και στο έλειμμα ηγεσίας (Διοικητών μονάδων, συγκροτημάτων και σχηματισμών), δεν διέφερε και πολύ από τις θέσεις και απόψεις των αξιωματικών του ¨Στρατιωτικού Συνδέσμου¨ του 1909. Έπαιξε όμως ουσιαστικό ρόλο, ως ένας από τους βασικούς συντάκτες της επίσημης έκθεσης του Διαδόχου για τα πεπραγμένα του Θεσσαλικού Πολέμου, στην αποκατάσταση της εικόνας τόσο του στρατού όσο και της στρατιωτικής ηγεσίας και κατ΄επέκταση του Διαδόχου μετά τον ατυχή πόλεμο. Με την δημοσιοποίηση της έκθεσης ο Διάδοχος εγκωμιάστηκε ως γενναίος Έλληνας, έτυχε θερμής υποδοχής από το κοινό και απασχόλησε τον τύπο για πολύ καιρό.
3. Η εποποιία των βαλκανικών πολέμων, στους οποίους σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε ο λοχαγός Ιωάννης Μεταξάς, δόξασαν την Ελλάδα, γέμισαν το λαό της με εθνική υπερηφάνεια και εξύψωσε το γόητρο του Ελληνικού Στρατού έναντι των Βαλκανικών Συμμάχων και των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης. Το Ελληνικό Έθνος, δυνατό και γεμάτο αυτοπεποίθηση, μπορούσε πλέον να προσβλέπει με εμπιστοσύνη και αισιοδοξία στο μέλλον και στα πεπρωμένα της Φυλής, έχοντας ως ισχυρή ασπίδα τον Ελληνικό Στρατό. Η είδηση της απελευθερώσεως των Ιωαννίνων, την οποία ο ελληνικός λαός δέχτηκε με άκρατο ενθουσιασμό, σχολιάσθηκε ευμενώς από τον ευρωπαϊκό τύπο. Οι γαλλικές εφημερίδες παραδέχτηκαν, ότι ο Ελληνικός Στρατός κατόρθωσε να κερδίσει μεγάλη νίκη, ενώ οι αγγλικές χαρακτήρισαν το συμβάν ως θρίαμβο της ελληνικής τακτικής. Επίσης οι στρατιωτικοί κύκλοι της Βιέννης ευστόχως παρατήρησαν, ότι η απελευθέρωση των Ιωαννίνων ήταν μεγάλο επίτευγμα.
4. Η παραίτηση του Μεταξά το 1915 από αρχηγός του γενικού επιτελείου, ήταν αντικείμενο συζητήσεως μεταξύ των απλών ανθρώπων, αλλά και εκτενών αναλύσεων από τον τύπο για μεγάλο διάστημα. Επηρέασε σε μεγάλο βαθμό της σχέσεις ηγεσίας στρατού και πολιτείας (Βενιζέλος). Από εκείνη την αποφασιστική καμπή οι δύο κόσμοι βρέθηκαν αδιάλλακτα αντιμέτωποι. O Arnold Joseph Toynbee, βρετανός ιστορικός, έγραψε: «Ο Μεγάλος Πόλεμος, διαίρεσε το ελληνικό έθνος, όπως ένας σεισμός από πάνω μέχρι κάτω». Κατά τη διάρκεια της έξαψης των πολιτικών παθών στην Ελλάδα (την περίοδο μεταξύ παραίτησης Μεταξά- παραίτησης Βενιζέλου) ο Μεταξάς δεν ήταν στο επίκεντρο των γεγονότων σε κανένα από τα δύο πολιτικά στρατόπεδα. Παρόλα αυτά, έχει υποστηριχθεί ότι στην πραγματικότητα η στρατιωτική και πολιτική του επίδραση σ’ αυτά τα γεγονότα και επομένως το μερίδιο του από την ευθύνη γι’ αυτά ήταν σημαντικό. Μπορεί κανείς εύκολα να αποδεχτεί την άμεση και έμμεση επίδραση του Μεταξά στα στρατιωτικά ζητήματα• αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στα επίσημα υπομνήματα που υπέβαλε στον βασιλιά και τον πρωθυπουργό, καθώς και στις καταγραφές των συνομιλιών και στην αλληλογραφία του μαζί τους. Η υποτιθέμενη ευρύτερη επίδραση του Μεταξά στηρίζεται πιθανόν στη σειρά δημοσιευμένων άρθρων του το 1934, την εποχή της πολιτικής διαμάχη με τον Βενιζέλο για το θέμα του Εθνικού Διχασμού.
5. Οι σύλλογοι των επιστράτων, των οποίων ιθύνων νους θεωρείται από πολλούς ο Ιωάννης Μεταξάς, έχουν σημαντικές ομοιότητες αλλά και διαφορές με τα πρωτοφασιστικά κινήματα και τις πολιτοφυλακές των παλαιών πολεμιστών που εμφανίζονται στο τέλος του πολέμου στην Ιταλία, στη Γερμανία και στην Αυστρία. Αν τα κοινά στοιχεία περιλαμβάνουν την πρώην στρατιωτική ιδιότητα των μελών τους ως οργανωτική βάση, τη συνεπαγόμενη παραστρατιωτική τους φύση και τη χρήση βίας, τον αντιφιλελευθερισμό και τη μικροαστική τους σύνθεση, τρεις κρίσιμες διαφορές σύμφωνα με μελετητές εξηγούν τη μη εξέλιξή τους σε φασιστικό κίνημα. Οι επίστρατοι στρέφονται εναντίον της αστικής τάξης (προπύργιο του βενιζελισμού) και όχι της εργατικής τάξης, μάχονται κατά της εισόδου της Ελλάδας στον πόλεμο, και, τέλος, εμπνέονται από έντονο μοναρχισμό, που αποτελεί «ριζικά ασύμβατο» σύστημα με τον φασισμό.
6. Ο Ιωαννης Μεταξάς έβλεπε το ακατόρθωτο της πολιτικής του Ελευθέριου Βενιζέλου, που αφορούσε στην επέκταση της Ελλάδας στην Ανατολή, λόγω της μεγάλης αριθμητικής υπεροχής του Τουρκικού πληθυσμού σε σχέσει με τους Έλληνες της Μ. Ασίας, της μη ύπαρξης ισχυρών συνόρων καταλλήλων για άμυνα του Ελληνικού στρατού στην περιοχή, του Τουρκικού εθνικισμού και τέλος της ανεπαρκούς υποστηρίξεως των Συμμάχων. Ζητούσε δε ο Μεταξάς την περαιτέρω ισχυροποίηση της Ελλάδος στην Ευρώπη πριν αυτή προχωρήσει σε επέκταση στην Ανατολή. Η εκστρατεία αυτή θυμίζει έντονα την εκστρατεία των Αθηναίων στην Σικελία που ενεθάρρυνε ο Αλκιβιάδης και ο Λάμαχος. Ενώ ο Νικίας που έβλεπε την καταστροφή, δεν τολμούσε ευθέως στον Δήμο να αντιταχθεί στην πραγματοποίησή της. Έτσι και στην Ελλάδα οι δυνάμεις που ήσαν αντίθετες στην Μικρασιατική εκστρατεία δεν τόλμησαν λόγω πολιτικού κόστους όταν έγιναν Κυβέρνηση να αποσύρουν τον Στρατό. Δεν ήταν βεβαίως και κάτι εύκολο. Μόνο ο Ιωάννης Μεταξάς παρέμεινε σταθερός στις απόψεις του για αποχώρηση.
7. Η περίοδος 1909-22, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Ι. Μεταξάς διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις σxέσεις στρατού-πολιτείας, έχει υποστηριχθεί ότι αποτελεί μια αυτοτελή περίοδο στρατιωτικών επεμβάσεων στην πολιτική ζωή της χώρας, με διαφορετικά χαρακτηριστικά από τις προηγούμενες ή τις επόμενες ως προς τα γνωρίσματα, τα κίνητρα και τους στόχους της παρέμβασης. Το βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι ο στρατός εκφράζει εθνικές ανησυχίες και
αιτήματα κοινώς αποδεκτά από το κοινωνικό σώμα. Αντίθετα, κατά την επόμενη περίοδο ο στρατός παρεμβαίνει στην πολιτική για λόγους που έχουν να κάνουν μάλλον με συντεχνιακά του ζητήματα. Οι αιτίες και οι προϋποθέσεις των παρεμβάσεων του στρατού στην ελληνική πολιτική κατά την εποχή που εξετάζουμε, από άποψη θεσμική συνδέονται με την κρίση του βασιλικού θεσμού στην πρώτη περίπτωση, τη θεσμική-πολιτειακή κρίση και πάλι στη δεύτερη, δηλαδή με τη σύγκρουση πρωθυπουργού-βασιλιά ως προς το φορέα διαχείρισης της εξωτερικής πολιτικής. Επίσης έχουν να κάνουν και με τις εσωτερικές διεργασίες και αλλαγές στη σύσταση του σώματος των αξιωματικών, οι οποίες συντελέστηκαν κατά τους Βαλκανικούς και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
8. Το στράτευμα, κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, λειτούργησε σαν καταλύτης και με τις συστηματικές του παρεμβάσεις, συχνά επηρέασε πολλαπλά τη ροή των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων. H εξωθεσμική, ωστόσο, αυτή ανάμιξη πραγματοποιήθηκε με την ανοχή, τη συναίνεση ή ακόμα και την υποκίνηση των βασικών παρατάξεων (δημοκρατικών και βασιλοφρόνων), που επιδίωκαν να ωφεληθούν από τις σχετικές αναταραχές, οι οποίες άλλοτε εκδηλώνονταν με πραξικοπήματα και άλλοτε με συγκαλυμμένες πιέσεις. Mια πλειάδα ανώτερων αξιωματικών έπαιξε καίριο ρόλο σ’ αυτές τις επεμβάσεις. Kάποιοι, όπως ο Ιωάννης Μεταξάς και ο Nικόλαος Πλαστήρας έμειναν σταθερά στις απόψεις τους, άλλοι, όπως ο Γεώργιος Κονδύλης ενήργησαν προς ίδιον όφελος, μετατοπιζόμενοι με χαρακτηριστική ευκολία στο αντίπαλο στρατόπεδο, ενώ δεν έλειψαν οι εκτροπές σε δικτατορία (Θεόδωρος Πάγκαλος).
9. Ανεξάρτητα απο τα κίνητρα και τους στόχους του, η εκδήλωση και η αποτυχία του κινήματος του 1923 (Κίνημα Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδη), στο οποίο δεν συμμετείχε άμεσα ο Ιωάννης Μεταξάς, αν και θεωρήθηκε από πολλούς ως ο ηγέτης και καθοδηγητής, ήταν όμως άμεσα γνώστης της καταστάσεως, είχαν ιδιαίτερα σημαντικές συνέπειες και επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές εξελίξεις της χώρας, επιταχύνοντας την πορεία της προς την πολιτειακή μεταβολή. Η αντιβενιζελική παράταξη δέχτηκε σοβαρό πλήγμα. Στο στρατό απομακρύνθηκαν περισσότεροι από 1200 αντιβενιζελικοί αξιωματικοί για συμμετοχή ή επειδή απλώς ευνόησαν το Κίνημα ή επειδή δεν έσπευσαν να το καταδικάσουν. Ήταν μια εκκαθάριση στο στράτευμα, την οποία οι βενιζελικοί αξιωματικοί επιζητούσαν και την πέτυχαν μόνο μετά την αποτυχία του Κινήματος που είχε εκδηλωθεί εναντίον της επανάστασης του 1922. Το Κίνημα και η καταστολή
επέτειναν τις διασπαστικές τάσεις που διαγράφονταν στη βενιζελική παράταξη και όξυναν τις αντιθέσεις μεταξύ των δύο πτερύγων της, της συντηρητικής πλειοψηφίας και της προοδευτικής μειοψηφίας.
10. Η 4η Αυγούστου ήταν ένα πατερναλιστικό κίνημα που ερχόταν σε αντίθεση με το μεγαλοαστισμό των τότε κοινοβουλευτικών κομμάτων. Είχε χαρακτήρα στρατιωτικό γι’ αυτό και η ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας στο έπος του ’40, αλλά επίσης και φυλετικό, μιας και ο Μεταξάς μιλώντας για τον τρίτο ελληνικό πολιτισμό ήταν ο μοναδικός πολιτικός εκφραστής, ο οποίος ενστερνίστηκε την θεωρία της αδιάλειπτης συνέχειας του ελληνισμού από την αρχαιότητα στο Βυζάντιο και μετά στην σύγχρονη εποχή. Η λύση επιβολής δικτατορικού καθεστώτος συζητείτο ήδη από το 1934, οπότε είχε αρχίσει να διαφαίνεται η αδυναμία της αστικής τάξης να προωθήσει λύσεις τόσο στο εσωτερικό επίπεδο όσο και στο εξωτερικό, κάτι που συνέβαινε και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η αντιμετώπιση ενός επικειμένου ευρωπαϊκού πολέμου, καθιστούσαν αναγκαία την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος, μέσω του οποίου θα διασφαλιζόταν η πολιτική σταθερότητα και το ομοιογενές του στρατού, στοιχεία απαραίτητα για την επιβίωση ενός κράτους έναντι του επερχόμενου παγκοσμίου πολέμου.
11. Στον Μεταξά πρέπει να αναγνωριστεί ότι ο στρατός πλέον ασχολείτο με τα καθαρά στρατιωτικά του καθήκοντα, ότι πρόβλεψε την επερχόμενη καταστροφή του Β΄ΠΠ και ότι έκανε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν ώστε να προετοιμάσει την Ελλάδα. Υπό το φως των μεταγενέστερων εξελίξεων είναι σαφές ότι ένας νέος ευρωπαϊκός πόλεμος ήταν αναπόφευκτος από το 1936 και μετά. Ο Μεταξάς διείδε εγκαίρως το αναπόφευκτο, κι αυτό είναι κάτι που ελάχιστα μπορεί να ειπωθεί για πολλούς πολιτικούς της Δυτικής Ευρώπης. Οι εχθροί του βρέθηκαν πάντοτε σε δυσκολία να συμβιβάσουν τις κατηγορίες ότι ήταν φασίστας και γερμανόφιλος με το γεγονός ότι η χώρα του, τηρουμένων των αναλογιών, βρέθηκε καλύτερα προετοιμασμένη απέναντι στην εξωτερική απειλή απ’ όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης όταν εκδηλώθηκε η εχθρική επίθεση. Η εξήγηση για το παράδοξο αυτό βρίσκεται εν μέρει στον έμφυτο προσωπικό προσανατολισμό του Μεταξά, που δεν ήταν υπέρ ούτε των Γερμανών, ούτε των Ιταλών αλλά ούτε και των Συμμάχων, αλλά ήταν υπέρ της Ελλάδας. Έτσι η μεγαλύτερη προσφορά του Ιωάννη Μεταξά ήταν ότι έθεσε τα στρατιωτικά, υλικά και ψυχολογικά
θεμέλια ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα του πολέμου. Ήταν ο ¨αρχιτέκτονας¨ του έπους του 1940.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την
συνεργασία.
Η Χρυσή Αυγή στο πλευρό των βιομηχανικών εργατών στην Καβάλα – ΒΙΝΤΕΟ
Μόλις πριν λίγο ομάδα κουκουλοφόρων εισέβαλε στην Εθνική Τράπεζα στον Ωρωπό..Με τους πρώτους ισχυρισμούς είναι μετανάστες, οι οποίοι δεν μιλούσαν καθαρά τα ελληνικά…Το μόνο που ξέρουν είναι να χρησιμοποιούν τα καλάσνικοφ…Όλες οι τράπεζες της πόλης έχουν ληστευτεί με μόνη εξαίρεση την Άλφα…Η αστυνομία είχε έρθει όσο πιο γρήγορα γινόταν και
συνέλαβε τα μέλη της Χρυσής Αυγής στην ενημερωτική δραστηριότητα τους πριν λίγους μήνες στην πόλη μας. Τώρα όμως στέκεται ανήμπορη να πιάσει τους δράστες, οι οποίοι δεν είναι αδύνατο να τρελαθούν και να αρχίσουν να πυροβολούν εναντίον οποιουδήποτε πολίτη…Ως πότε θα κάνουμε υπομονή;
Α.Σ.
Κυβέρνηση και τρόικα συμφώνησαν σε 15.000 απολύσεις στο δημόσιο
Τελικά οι παιδικοί σταθμοί είναι για να εξυπηρετούν τους λαθρομετανάστες; Αυτό συμβαίνει στη δυτική Θεσσαλονίκη, όπου οι λαθρομετανάστες ζητούν να λειτουργούν οι παιδικοί σταθμοί έως τις 10 το βράδυ και τα Σαββατοκύριακα! Κατ’ αυτό τον τρόπο ιδρυματοποιούνται τα παιδιά, λειτουργούν αθέμιτα οι ανάγκες των (λαθρο) μεταναστών σε σχέση με τις ανάγκες όλων των υπολοίπων οικογενειών και επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός λειτουργίας των παιδικών σταθμών, εις βάρος του Έλληνα φορολογούμενου!
Α.Α.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-fwnh-tou-laou-mhnumata-epistoles-kuriakh-14-apriliou-2013#.UWnibbWePRM#ixzz2QO3bERiZ