Η εκπαίδευση και το εκπαιδευτικό σύστημα είναι βασικός πυλώνας του πολιτισμού ενός λαού, εχέγγυο της εξασφάλισης της μακροζωίας και της ανεξαρτησίας του και συνάμα πηγή ανεξάντλητη, φάρος ο οποίος εκπέμπει απρόσκοπτα μέσα στους αιώνες και συνδράμει ποικιλοτρόπως στη βελτίωση του ατόμου, στη επίγνωση της ιστορικής, εθνικής και φυλετικής του ταυτότητας. Αν κοιτάξει κανείς πίσω στην Ιστορία θα συνειδητοποιήσει τη μέγιστη σημασία των φορέων της εκπαίδευσης για την πόλη-κράτος, για την αυτοκρατορία, για τον διασκορπισμένο ελληνισμό, για το σκλαβωμένο ραγιά, για τον αλύτρωτο Έλληνα.
Ας ξεκινήσουμε αναφερόμενοι στην ομηρική εποχή. Οι πρώτοι δάσκαλοι θα πρέπει να θεωρούνται οι αοιδοί, οι οποίοι μέσα από τις αφηγήσεις τους για την προομηρική εποχή, για τους Ήρωες του παρελθόντος και τα κατορθώματά τους εμφυσούσαν στο λαό την συνοχή, την αγάπη για την πατρίδα, την Ηρωολατρεία. Τους μάθαιναν ουσιαστικά να θέλουν να μοιάσουν σε αυτά τα αξεπέραστα πρότυπα γενναιότητας και ηρωισμού. Λίγους αιώνες αργότερα, οι αρχές που μεταλαμπαδεύονταν στην πόλη-κράτος της Αθήνας, όπου το παιδί από την πρώτη παιδική ηλικία στελνόταν στους «διδασκάλους» προκειμένου να αποκτήσει τις βασικές για την εποχή γνώσεις, διαμόρφωσαν τον πολίτη-οπλίτη. Γραφή, ανάγνωση, αριθμητική, χορός, μουσική και γυμναστική προκειμένου να πραγματωθεί το ομηρικό ιδεώδες, «μύθων τε ρητήρ έργων τε πρηκτήρ», δηλαδή και καλός ρήτωρ και άνθρωπος των πράξεων. Με περισσότερο στρατοκεντρική εκπαίδευση, περισσότερα γυμνάσια και το ρητό «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν», οι Σπαρτιάτες μέσω της εκπαίδευσης που λάμβαναν δημιούργησαν μια αξεπέραστη πολεμική μηχανή, διασώζοντας τον πολιτισμό τους από τους αλλόφυλους. Η εκπαίδευση εξυπηρέτησε θεάρεστα τις αρχές της πολιτείας των Λακεδαιμονίων και διαφύλαξε την καθαρότητα και την ασφάλεια της πόλης τους.
Την Ομήρου Ιλιάδα είχε κάτω από το προσκέφαλο του ο Μεγαλέξανδρος, όταν εκστράτευε και κυρίευε το μισό πλανήτη. Ο Αριστοτέλης τον είχε διδάξει για το μεγαλείο του Ελληνικού πολιτισμού και εκείνος θέλησε να το επιβάλλει σε ολόκληρο τον κόσμο.
Για 400 χρόνια οι Έλληνες υπόδουλοι βρίσκονταν κάτω από την σκληρή τυραννία του οθωμανού δυνάστη. Το Κρυφό Σχολειό, που κάποιοι σήμερα έχουν το θράσος να αμφισβητούν χωρίς στοιχεία στηριζόμενοι μονάχα στο ανθελληνικό τους μένος, κρατάει αναμμένη τη σπίθα της ελπίδας, τη σπίθα της Ανάστασης του Γένους. Τα παιδιά μάθαιναν ανάγνωση και γραφή, αλλά και το ένδοξο παρελθόν των προγόνων τους. Μαθαίνουν πως η Ελλάδα μεγαλούργησε σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης δράσης, στη Φιλοσοφία, την Ιατρική, τις Τέχνες, την Αρχιτεκτονική, τις Επιστήμες, την Τέχνη του Πολέμου. Ταυτόχρονα προετοιμάζονταν για το μεγάλο ξεσηκωμό, αρνούμενοι να σκύβουν πλέον το κεφάλι στον υπάνθρωπο βάρβαρο εισβολέα, συναισθανόμενοι στο φυλετικό τους ασυνείδητο πως ο Έλληνας δεν μπορεί και δεν θέλει να είναι ραγιάς.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις ηρωικές δασκάλες και τους αρειμάνιους δασκάλους στη Μακεδονία μας, που κατά τους χρόνους του Μακεδονικού Αγώνος συνέδραμαν τα μέγιστα, προσπαθώντας να διδάξουν την Ελληνική γλώσσα και Ιστορία, αντιστεκόμενοι στον εκβουλγαρισμό που επιχειρούσαν να επιβάλλουν οι Βούλγαροι.
Ποιος ξεχνάει τους Πόντιους διδασκάλους, που άφησαν το μελάνι και τη γραφίδα και ζώστηκαν μαζί με τους μαθητές τους τα άρματα και το μαύρη ποντιακή φορεσιά του θανάτου και πολέμησαν στο Αντάρτικο του Δυτικού Πόντου;
Ξεχνιούνται οι μαθητές και οι δάσκαλοι που πολέμησαν για την Ένωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα, που κρεμάστηκαν βροντοφωνάζοντας «Ελλάδα», από τους άγγλους δήμιους;
Επιχειρώντας μια αναδρομή θέλησα να αποδείξω ότι η εκπαίδευση παράγει μεγάλους άνδρες και μεγάλες γυναίκες που δεν δίστασαν να θυσιαστούν για ιδανικά και Ιδέες. Που έβαλαν στην άκρη το ατομικό εγώ και τάχθηκαν στο συλλογικό εμείς.
Μια αντιδιαστολή όμως με τη σύγχρονη εποχή και τα τεκταινόμενα της εύκολα μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα πράγματα πλέον έχουν αλλάξει και πως κάποιοι πονηρά σκεπτόμενοι επιχειρούν να διαβρώσουν ότι μέχρι σήμερα αποτελούσε το συνεκτικό κρίκο της ελληνικής κοινωνίας. Έτσι λοιπόν, ο χώρος της εκπαίδευσης λυμαίνεται από τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια από έναν εσμό ανθελληνικών, ψευδοπροοδευτικών, κομπλεξικών ατόμων, οι οποίοι εξαργυρώνοντας την δήθεν αντιστασιακή τους δράση, τοποθετήθηκαν σε καίριες θέσεις, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα νεοταξικά συμφέροντα. Από την πρωτοβάθμια μέχρι την τριτοβάθμια εκπαίδευση όλες οι θέσεις κλειδιά είναι κατειλημμένες από ανθρώπους που ευαγγελίζονται ψευδαξίες προκειμένου να υποκαταστήσουν τις πραγματικές αξίες. Πόσο λίγοι είναι αυτοί μπροστά στη δασκάλα που στα 1905 πολεμούσε ταμπουρωμένη στο σχολείο της στα Γιαννιτσά, αποκρούοντας και σώζοντας τελικά τους μαθητές της από τον εκβουλγαρισμό.
Σήμερα μαθαίνουν στα παιδιά μας μια άλλη Ιστορία. Λες και όλοι έπαθαν μαζικά αμνησία, διδάσκουν διαστρεβλωμένα γεγονότα και αναλήθειες, διαμορφώνοντας τις εύπλαστες παιδικές προσωπικότητες στον αυριανό ραγιά ψηφοφόρο νενέκο, που θέλουν να τους ψηφίζει ες αεί. Υπολόγισαν όμως χωρίς τη Χρυσή Αυγή. Ήδη σε κάθε γωνιά της Ελλάδας μας, υπάρχουν τα νέα Κρυφά Σχολειά, που θα αποτελέσουν τροχοπέδη και εφιάλτη στα σχέδια των εθνοπροδοτών. Εκπαιδευτικοί με επίγνωση του λειτουργήματος τους σπεύδουν να στελεχώσουν τις ανάγκες της πνευματικής αντίστασης που επιχειρούμε. Και θα νικήσουμε, γιατί η Νεολαία είναι στο πλευρό μας, γιατί η Αλήθεια και το Δίκαιο είναι με το μέρος μας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/ekpaideush-kai-pneumatikh-antistash#.UXKhXbWePRM#ixzz2R0uoIfTe