Τον τελευταίο καιρό, έχουν αρχίσει να δείχνουν σημάδια παραίτησης και απελπισίας από τον «αντιφασιστικό» τους αγώνα, οι «προοδευτικοί» αυτής της χώρας. Παραδέχονται σιγά-σιγά πως ο εθνικισμός είναι ριζωμένος στο DNA του Έλληνα, είχε όμως περιοριστεί κατά πολύ στα χρόνια της τεχνητής ευημερίας (με τα δανεικά) και ότι υπό συνθήκες κρίσης βρήκε την ευκαιρία να εκδηλωθεί. Επίσης, δεν είναι καθόλου αισιόδοξοι για την εξαφάνιση της Χρυσής Αυγής όταν θα μπούμε σε τροχιά… ανάπτυξης (που λέει και ο Φον Αντωνάκης). Ιδού ένα σχετικό άρθρο από την καθεστωτική «Καθημερινή»:
«Σταδιακά αρχίζουμε ως έθνος να θέτουμε ερωτήματα για την Ιστορία μας και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη θέση μας στον κόσμο, εγκαταλείποντας –επιτέλους– τις παγιωμένες βεβαιότητες του παρελθόντος. Παραδεχόμαστε σιγά σιγά ότι δεν ήμασταν μόνο ήρωες, υπήρξαμε και δωσίλογοι, συνδράμαμε στον εκτοπισμό των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Αναγνωρίζουμε ότι παραμένουμε εθνικιστές και ορισμένοι εξ ημών, ακόμη και αριστεροί, αντισημίτες. Το DNA μας, αντιθέτως με τα λεγόμενα του πρωθυπουργού, δεν είναι άσπιλο και αμόλυντο από τον ρατσισμό. Άρα, δεν θα εξαφανιστεί η Χρυσή Αυγή μόλις αποκτήσουμε δημοσιονομικό πλεόνασμα. Ο σεξισμός είναι καθημερινή πρακτική στην Ελλάδα. Η ομοφοβία, επίσης.».
(ΥΓ): Αν αισθάνονται… στενάχωρα με τόσους πολλούς εθνικιστές, «σεξιστές», «ρατσιστές», «ομοφοβικούς» κ.τ.λ., υπάρχει και η λύση της μετανάστευσης στας Ευρώπας. Άντε και… καλό τους ταξίδι!
