ο ζωγράφος του καπιτωλίου στην Ουάσιγκτον
Την εποχή όπου όλος ο Ελληνισμός στέναζε κάτω από την καταπίεση του οθωμανού τυράννου, κατά το 1774, τότε που το κίνημα του Ρώσου ναύαρχου Ορλώφ στο Αιγαίο είχε πνιγεί στο αίμα, οι Έλληνες σαν κυνηγημένα πουλιά προσπάθησαν να κρυφτούν από την εκδικητική μανία των τούρκων.
Ανάμεσα στους Έλληνες που έψαχναν έναν νέο τόπο για να ξεφύγουν από τους τούρκους ήταν και ο μικρός Σταύρος Μπρουμίδης από τα Φιλιατρά Μεσσηνίας, που μαζί με τους γονείς του πήγαν πρώτα στην Ζάκυνθο και από εκεί στην Ρώμη, όπως έκαναν χιλιάδες χρόνια πριν οι Έλληνες για να βρουν μια ήσυχη γωνιά από τους διώκτες τους. Ο Σταύρος Μπρουμίδης μεγάλωσε και παντρεύτηκε στην Ρώμη την Άννα Μπιανκίνι. Καρπός αυτός του γάμου ήταν η γέννηση του Κωνσταντίνου Μπρουμίδη στις 26/7/1805.
Ο Κωνσταντίνος από μικρός έδειξε την κλήση που είχε προς την ζωγραφική, καταπλήσσοντας τους πάντες με το πηγαίο ταλέντο του. Πολύ γρήγορα διακρίθηκε στην ζωγραφική. Ο ίδιος ο πάπας Γρηγόριος ο 16ος του ανέθεσε να επιδιορθώσει το 1840 μια μισοκατεστραμμένη τοιχογραφία του ζωγράφου Ραφαέλλο σε μια στοά του Βατικανού. Η δουλειά του άρεσε τόσο πολύ στο πάπα που του ανέθετε από εκεί κι έπειτα πολλές καλλιτεχνικές δημιουργίες στην πόλη του Βατικανού.
Παντρεύτηκε στην Ρώμη και απέκτησε δυο παιδιά τον Ιωσήφ και την Ελένη. Από το 1840 και για τρία χρόνια, ο Κωνσταντίνος Μπρουμίδης δημιουργούσε με τον χρωστήρα του καλλιτεχνικά αριστουργήματα.
Το 1849, όταν ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στα ιταλικά κράτη για την ενοποίηση της Ιταλίας, ο Κωνσταντίνος κατατάχθηκε στον στρατό του πάπα, αλλά αρνήθηκε να πυροβολήσει σε μια κρίσιμη μάχη, επειδή στην αντίπαλη παράταξη ήταν φίλοι του καλλιτέχνες. Αυτή η πράξη του στοίχισε 14 μήνες φυλάκιση σ’ ένα ανήλιαγο μπουντρούμι. Για να βγει από την φυλακή επενέβη ο ίδιος ο πάπας Γρηγόριος 16ος. Οι αρχές αποφάσισαν να αποφυλακιστεί υπό τον όρο ότι θα εγκατέλειπε μια για πάντα την Ιταλία και δεν θα ξαναγύρναγε ποτέ. Έτσι λοιπόν, έφυγε κυνηγημένος όπως και οι γονείς του για μια άγνωστη χώρα.
Το 1854 φιλοτέχνησε τον καθεδρικό ναό της πόλης του Μεξικού, έργο με το οποίο έγινε γνωστός στην Αμερική. Από εκεί κι έπειτα τον καλούσαν για να δημιουργήσει τις ωραίες τοιχογραφίες τους. Ο Κωνσταντίνος Μπρουμίδης μετά από χρόνια έφτασε στις ΗΠΑ. Εκεί μαθαίνοντας για το ταλέντο του, ο στρατηγός C. Meig του ζήτησε να ζωγραφίσει τον τρούλο του καπιτωλίου δείχνοντάς του την γυμνή επιφάνεια.
Ο Έλληνας ζωγράφος έπιασε αμέσως δουλειά, σχεδιάζοντας πρώτα στο χαρτί πώς θα έφτιαχνε αυτές τις τοιχογραφίες. Δούλευε ασταμάτητα από το πρωί έως που έπεφτε το σκοτάδι πάνω στις σκαλωσιές, δημιουργώντας με το μυαλό του μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια. Οι Αμερικάνοι έβλεπαν την καθημερινή πρόοδο του Μπρουμίδη και εντυπωσιάζονταν από την σύλληψη του καλλιτέχνη.
Ο Κωνσταντίνος Μπρουμίδης απεικόνιζε στον θόλο του καπιτωλίου την «αποθέωση του Γεωργίου Ουάσιγκτον», του ιδρυτή των ΗΠΑ και της πόλης της Ουάσιγκτον. Ο Γεώργιος Ουάσιγκτον είχε πάρει την θέση του ένθρονου Δία στην κορυφή του Ολύμπου και γύρω του ήταν κι άλλοι σπουδαίοι άντρες που βοήθησαν στην γέννηση των ΗΠΑ. Ανάμεσά τους υπήρχαν και Έλληνες θεοί, όπως η Θεά Αθηνά που συμβόλιζε την Σοφία και που θα οδηγούσε την Αμερική και τον Θεό Ήφαιστο που συμβόλιζε την ακμάζουσα βιομηχανική παραγωγή των ΗΠΑ. Ακόμη και άρρωστος ζωγράφιζε πάνω στις σκαλωσιές τελειοποιώντας το έργο. Επίσης, ζωγράφισε το κτίριο της γερουσίας και της βουλής των ΗΠΑ.
Πέθανε το 1870 σε ηλικία 65 ετών. Το έργο του θαυμάζεται μέχρι τις μέρες μας σαν ένα από τα ομορφότερα αναγεννησιακά έργα στην Αμερικανική ήπειρο.
Αίας ο Τελαμώνιος
Τ. Ο. Καβάλας
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/agnwstes-morfes-tou-ellhnismou-kwnstantinos-mproumidhs#.UXUtzrWePRM#ixzz2RC9BkEiE