Σε πρώτο και βασικό επίπεδο ας δώσουμε μερικούς απλούς και προσιτούς ορισμούς σε έννοιες και λέξεις που ακούμε εδώ και πολύ καιρό και τώρα τελευταία αρκετά συχνά. Πατριωτισμός λοιπόν είναι το αγνό και αυθόρμητο συναίσθημα που νιώθει ένας άνθρωπος για την Πατρίδα που τον γέννησε και για το Έθνος στο οποίο ανήκει. To βασικό συστατικό δηλαδή του Πατριωτισμού είναι η έννοια της φιλοπατρίας. Η καταχρηστική και υποκριτική όμως χρήση και έκφραση αυτού του συναισθήματος του Πατριωτισμού “στοιχειοθετεί” και την αστική έκφανση & μορφή του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του αστικού “μαζικού” Πατριωτισμού είναι η συνήθεια να θυμόμαστε και να εκφράζουμε το “Πατριωτισμό” μας με στόμφο, βαρύγδουπες εκφράσεις και παχιά παχιά λόγια όταν λχ. θίγεται ένα εθνικό δίκαιο από την Τουρκία ή τα Σκόπια και μετά από τον τεχνητό ντόρο που έχουν προκαλέσει τα ΜΜΕ να το ξεχνάμε χωρίς να έχουμε πράξει ουσιαστικά τίποτα. Στο παρελθόν πολιτικά κόμμα και “σχηματισμοί” είχαν προσπαθήσει να καπηλευτούν το πατριωτικό αίσθημα των Ελλήνων αλλά και τον αστικό πατριωτισμό των “Νεοελλήνων” για μικροπολιτικούς και ψηφοθηρικούς σκοπούς με ευτυχή κατάληξη να πέσουν οι μάσκες τους και να φανερωθούν μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου.
Όταν όμως αυτό το αγνό αίσθημα του Πατριωτισμού (και όχι η αστική μορφή του) δεν μένει στάσιμο αλλά εξελίσσεται, ωριμάζει, αποκτά μια πλήρως συνειδητοποιημένη μορφή, και μετουσιώνεται σε μια ιδεολογία που υπηρετεί έναν απώτερο και Ιερό Σκοπό και θέτει ως στόχο μακροπρόθεσμα και όχι βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα και κυρίως χωρίς να χρησιμοποιεί βαριά λόγια αλλά μέσω πολιτικής δράσης και αγώνα τότε ονομάζεται Εθνικισμός. Αυτή η Ιδεολογία του Εθνικισμού όταν παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο πρότυπο για μια βιώσιμη Εθνικιστική Πολιτεία (και όχι ένα αστικό κράτος) στην οποία βασική πυλώνες της θα είναι οι έννοιες του Έθνους, της Φυλής, της Ιστορίας του Πολιτισμού, του κοινού αίματος με τους προγόνους και απογόνους μας και της Γης στην οποία κατοικεί η Φυλή μας τότε η Ιδεολογία μετατρέπεται σε βιο-θεωρία, στην Βιο-Θεωρία του Λαϊκού Εθνικισμού.
Όλα αυτά καταμαρτυρούν ότι ένας Εθνικιστής δεν μπορεί να έχει καμιά σχέση με την “ακροδεξιά” και τους ακροδεξιούς. Θα δυσκολευτούμε πολύ να δώσουμε παρόμοιους ορισμούς στο τι είναι ακροδεξιά. Εάν το ερμηνεύσουμε ετυμολογικά, εφόσον δεξιός είναι ο (νεο)φιλελεύθερος, οι ακροδεξιοί είναι ακραίοι φιλελεύθεροι (ή κατ’ άλλους Θατσεριστές) δηλαδή είναι υπέρ της ασύμμετρης ιδιωτικοποίησης των πάντων (Στρατού, Σωμάτων Ασφαλείας, Λιμανιών, Αεροδρομίων, Εθν. Δρόμων και λοιπόν στρατηγικών σημείων…) προς όφελος των ξένων και “ελλήνων” πλουτοκρατών και του μεγάλου κεφαλαίου. Βέβαια η επαφή με τους ακροδεξιούς καταμαρτυρά ανθρώπους χωρίς ιδεολογία, ανθρώπους γραφικούς, “φωνακλάδες”, φετιχιστές και ψυχαναγκαστικά γελοίους. Κύριο χαρακτηριστικό τους, εκτός από αυτά που αναφέραμε, είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι εκφράζουν τον Αστικό Πατριωτισμό τους ως μέσο εκτόνωσης, επίδειξης και οργής και σε καμία περίπτωση δεν τον έχουν υιοθετήσει ως ιδεολογία, κοσμοθεωρία και πολύ περισσότερο τρόπο ζωής. Δεν έχουν καμία επαφή με τον πολιτικό και κοινωνικό αγώνα και την πραγματική διάδοση των ιδεών τους (που στην ουσία δεν έχουν…) αλλά εφησυχάζονται στον δύσκολο “αγώνα” από τον καναπέ, τις συζητήσεις στο καφενείο και τύπου “καφενείου” και τώρα τελευταία και το διαδίκτυο. Πρόσθετα σε πολλούς από αυτούς τα στοιχεία του συντηρητισμού και του αστισμού είναι κυρίαρχα, σε αντίθεση με τον ριζοσπαστικό και επαναστατικό πυρήνα της ιδεολογίας μας. Ο ρόλος τους επί του πραγματικού και επί της ουσίας γνωστός και ύπουλος. Αν μπορούμε να πούμε ότι το επίσημο κράτος (αστυνομία, πολιτικό σύστημα κτλ…) και το παρακράτος (τρομοκρατία, αναρχικοί κτλ…) είναι ο εχθρός ο οποίος στέκεται απέναντί μας οι ακροδεξιοί είναι ο εχθρός ο οποίος στέκεται “δίπλα μας” και προσπαθεί να μας χτυπήσει από δίπλα, “φιλικά” και με τον πιο ύπουλο πάντα τρόπο. Πατριδοκάπηλοι και υποκριτές διαβρωμένοι από το σύστημα, εξυπηρετώντας το είτε το ξέρουν είτε όχι, πάντα υπήρξαν το ανάχωμα του κατεστημένου για να ανακόψουν, να καπηλευθούν και να ελέγξουν την ροή του αληθινού πατριωτικού και εθνικιστικού ρεύματος προς τα εμάς, πράγμα το οποίο κατάφερναν ως ένα βαθμό στο παρελθόν αλλά αποτυγχάνουν να πράξουν σήμερα…
Μακριά από ακροδεξιές παγίδες…. περήφανα και Εθνικιστικά !