Πρόσφατα ο τούρκος δημοσιογράφος Τζενγκίζ Ομέρ σε άρθρο του στην εφημερίδα Μιλιγιέτ (Milliyet) αμφισβήτησε την γενοκτονία των Αρμενίων και παρουσίασε τους μουσουλμάνους της Θράκης, που τους χαρακτήρισε “τούρκους”, ως θύματα της ελληνικής “καταπιεστικής” πολιτικής. Επίσης αναφέρθηκε στις ελευθερίες που απολαμβάνουν οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και το πόσο ευγνώμονες πρέπει να αισθάνονται στο τουρκικό κράτος.
Θα μπορούσαμε ως απάντηση στο κατάπτυστο αυτό άρθρο να αναφερθούμε στους 180.000 Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και αυτά που υπέστησαν τον Σεπτέμβριο του 1955,ήτοι δολοφονίες, βιασμούς και καταστροφή των περιουσιών τους, με τον τότε “Εθνάρχη” Καραμανλή να μην τολμά όχι μόνον να επέμβει εφαρμόζοντας αμοιβαία πολιτική ίσης μεταχείρισης, αλλά ούτε καν να ψελλίζει έναν δυναμικό λόγο.
Η μετέπειτα εξέλιξη για τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης γνωστή. Σήμερα ζουν στην Βασιλεύουσα 1000 περίπου μαρτυρικές ψυχές.
Θα αναφερθούμε λοιπόν σε μία άγνωστη στους περισσοτέρους πτυχή της βαρβαρότητας των Τούρκων, οι οποίοι από την ανάληψη της εξουσίας από τους λεγόμενους νεότουρκους του Κεμάλ εφαρμόζουν σχέδιο φυσικής και οικονομικής εξόντωσης των μειονοτήτων, με κύριο βέβαια στόχο τους Έλληνες της Τουρκίας.
Σ’ αυτή την φυσική και οικονομική εξόντωση το ελληνικό κράτος, με εξαίρεση την περίοδο 1967-1973, ουδέποτε αντέδρασε δυναμικά εφαρμόζοντας ίδια μέτρα και σταθμά, δηλ. την διπλωματική και στρατιωτική αρχή της αμοιβαιότητας. Το αποτέλεσμα ήταν και είναι οι Τούρκοι ,κάτι που είναι ίδιον των βαρβάρων, να αποθρασύνονται συνεχώς.
Η άγνωστη πτυχή των μαρτυρίων του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης είναι ο ληστρικός Φόρος Περιουσίας, γνωστός ως βαρλίκι, που επέβαλλε η Τουρκία σε βάρος των Μειονοτήτων το 1942,για να αντιμετωπίσει τα έξοδα του Πολέμου. Ενός Πολέμου στον οποίο δήλωσε ότι συμμετέχει μετά την λήξη του!
Ο Φόρος Περιουσίας επιβλήθηκε αυθαίρετα χωρίς κανένα στοιχείο για την περιουσιακή κατάσταση των φορολογουμένων. Οι Έλληνες και οι Αρμένιοι κλήθηκαν να πληρώσουν τεράστια ποσά σε σχέση με τους μουσουλμάνους Τούρκους. Για παράδειγμα σε δύο γειτονικά καταστήματα με το ίδιο αντικείμενο ο έλληνας έμπορος έπρεπε να πληρώσει 5.000 λίρες, ενώ ο τούρκος 5.Αυτή ήταν περίπου η αναλογία.
Σκοπός της τουρκικής κυβέρνησης ήταν η αρπαγή των ελληνικών περιουσιών. Όσοι αδυνατούσαν να πληρώσουν τον φόρο οδηγούνταν στην εξορία σε στρατόπεδα εργασίας, χωρίς να έχουν την δυνατότητα να διαμαρτυρηθούν και να ασκήσουν ένδικα μέσα. Οι Έλληνες μεταφέρθηκαν στο Άσκαλε ,που είναι η “Σιβηρία” της Τουρκίας, για να σκάψουν σιδηροδρομική γραμμή. Ο ένας στους τρεις δεν γύρισε πίσω.
Ευτυχώς υπάρχει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ που δεν ξεχνά. Γιατί όσοι ξεχνούν είναι καταδικασμένοι να ξαναζήσουν τα ίδια. Υπενθυμίζουμε στους «υπευθύνους» του Υπ. Εξωτερικών που συνεχώς επικαλούνται την Συνθήκη της Λοζάνης και τις δεσμεύσεις της Ελλάδας για την προστασία της μουσουλμανικής μειονότητας, ότι τις ίδιες υποχρεώσεις είχε αναλάβει και η Τουρκία. Πλέον γνωρίζουμε πόσο και πώς σεβάστηκε η Άγκυρα τις διατάξεις της Συνθήκης.
Γι αυτό ας σταματήσουν διάφοροι δουλοπρεπείς κύκλοι του Υπ. Εξωτερικών να επικαλούνται την αμοιβαιότητα.
Δεν ξεχνάμε ποτέ τις Αλύτρωτες Πατρίδες.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/barliki-agnwstes-ptuches-ths-tourkikhs-barbarothtas#.UYaODrWePRM#ixzz2SRDeR14V