Μέρος Α’
“Ο Αετός Γεώργιος Καστριώτης”
Δια χειρός ενός εκ των σπουδαιοτέρων πνευματικών μορφών του νεότερου ελληνισμού Φ. Κόντογλου
₪ Η Ελληνική Καταγωγή και Συνείδησή του
Γεννήθηκε το 1405 από μεγάλη αρχοντική οικογένεια βυζαντινών στην πόλη Κρούγια στο φέουδο του πατέρα του: Ιωάννη Καστριώτη. Ήταν ο μικρότερος από τους τέσσερις γιους του.
Ο πατέρας του, είχε ηττηθεί από τους Οθωμανούς και ήταν φόρου υποτελής τους. Σύμφωνα με τη συνήθεια της εποχής, έπρεπε να αποσταλούν και να “μορφωθούν” στην αυλή του Σουλτάνου οι γιοι του. Ο σκοπός αυτής της ιδιότυπης μόρφωσης-ομηρίας ήταν διττός: α) να εξουδετερώνεται υπό την απειλή εκτελέσεως των γιων τους, κάθε απόπειρα επαναστάσεως ή ενέργεια ανυπακοής (πχ μη αποστολή χρημάτων της φορολογίας ή στρατιωτών σε κάλεσμα επιστράτευσης) των πρώην ηγεμόνων και β) να εξισλαμίζονται και να εκπαιδεύονται για να απωλέσουν τους δεσμούς καταγωγής, πατροπαράδοτων τίτλων κλπ και να εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα του Σουλτάνου λαμβάνοντας θέσεις διοίκησης του κράτους που έφτιαχναν οι ολιγάριθμοι Οσμανλήδες Τούρκοι.
Στάλθηκε στην τότε πρωτεύουσα του κράτους των Τούρκων, την Ανδριανούπολη (ακόμα δεν είχαν κυριεύσει την Κωνσταντινούπολη) το έτος 1428 σε ηλικία 23 χρονών. Ο Σουλτάνος Μουράτ Β’ λόγω των ανδραγαθημάτων του ως πολεμιστή σε μονομαχίες και λόγω των στρατιωτικών ικανοτήτων και ευφυΐας τον προσφωνούσε “Ισκαντέρ Μπέη” που σημαίνει “Άρχοντα Αλέξανδρε”. Οι λαοί της Ανατολής ως Ισκαντέρ-Ανίκητο δηλαδή- προσδιορίζουν τον Μέγα Αλέξανδρο γιατί δεν είχε ηττηθεί σε καμία μάχη και ως στρατηγός και ως στρατιώτης στις μονομαχίες του. Αήττητος. Μπέης είναι η τουρκική λέξη για τον Άρχοντα. Ο ίδιος αυτοπροσδιοριζόταν ως Έλληνας χριστιανός στην αλληλογραφία του με τους ηγεμόνες της εποχής παρά το ότι είχε υποστεί εξισλαμισμό στη στρατιωτική σχολή των τούρκων: ως “ιτς ογλαν”. Επίσης τα σύμβολα εξουσίας του μαρτυρούν την ελληνική συνείδησή του.
Η Σφραγίδα του Σκεντέρμπεη. Η γραφή και τα σύμβολα πέρα για πέρα ελληνικά.
Αποδίδοντας τον οθωμανικό τίτλο του μπέη του σε “Βασιλεύες Αλέξανδρος” που άρχει ελέω Θεώ επί χριστιανικών λαών που άνηκαν στη χιλιόχρονη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Ο Σταυρός.
Ο Δικέφαλος Αετός που έχει αρπάξει στα γαμψά νύχια του το “γκρίζο λύκο” συμβολίζοντας τους αλλόφυλους εισβολείς από τις ασιατικές στέππες.
Παραδείγματος χάριν, απευθυνόμενος το 1461 στο Σουλτάνο Μωάμεθ το Β’ (που μετέπειτα επέκτησε το προσωνύμιο “Ο Πορθητής” επειδή πήρε-εκπόρθησε- την Κωνσταντινούπολη) αυτοπροσδιορίζεται ως:
“Γεώργιος Κατριώτης ο μετονομασθείς Σκεντέρμπεης, ηγεμών Ηπειρωτών, στρατιώτης του Ιησού Χριστού…”
και στον πρίγκιπα του ιταλικού κρατιδίου του Τάραντα που τον πρόσβαλε χαρακτηρίζοντας τους Ηπειρώτες πολεμιστές του “πρόβατα”, μνημονεύει τη νικηφόρα εκστρατεία του Πύρρου στην Ιταλία και πως ο λαός που διοικεί ο Ιταλός δεν είναι παρά ένας λαός γεννημένος να ψαρεύει.
₪ Η ανθελληνική στάση των Δυτικών
Ακολουθώντας την πολιτική των Παλαιολόγων, είχε επισκεφτεί τον Πάπα ζητώντας του οικονομική και στρατιωτική ενίσχυση προκειμένου να εξακολουθήσουν να υπάρχουν “αθληταί” του Χριστού και στη Χερσόνησο του Αίμου. Η βοήθεια που έλαβε ήταν μόνο υποσχέσεις και ένα ατιμωτικό χρηματικό ποσό. Αντιθέτως, η “Ιερουσαλήμ της Αδριατικής”, δηλαδή η Δημοκρατία της Βενετίας που έβριθε από Ιουδαίους Τοκογλύφους (δες το σεξπυρικό έργο: “Ο έμπορας της Βενετίας”), έχοντας έρθει μυστικά σε συνεννόηση με τους Τούρκους και οργανώνοντας τους Αλβανούς που είχαν ασπαστεί την παπική εξουσία επιτέθηκαν από κοινού στο κράτος του Καστριώτη, την άνοιξη του 1448. Ο Σκεντέρμπεης πρώτα επιτέθηκε και διέλυσε το στρατό των Βενετσιάτων και έπειτα σε αιφνιδιαστική νυχτερινή επίθεση κατάστρεψε το στρατό των Τούρκων που πολιορκούσαν το κάστρο του.
₪ Ο θάνατος του Ήρωα
Ο Γεώργιος Καστριώτης πέθανε λίγες μέρες μετά τον τραυματισμό του από βέλος, στις 17 Ιανουαρίου 1468 έπειτα από τη νικηφόρα μάχη του στρατού του στην πόλη Αλέσιο. Γεγονός που μαρτυρά πως δεν παρέδωσε τα όπλα και δεν υποτάχθηκε στους αλλόφυλους και αλλόθρησκους εχθρούς του Γένους ακόμα και μετά την Άλωση της Πόλης. Το Ιερό Πολεμικό Λάβαρο με το Δικέφαλο Αετό που μηνά πως ο Ελληνισμός είναι κυρίαρχος σε Ανατολή και Δύση, δεν ατιμάστηκε στα χέρια των Εχθρών.
₪ Μυημένος στην Πλατωνική Φιλοσοφία
Η ρήση του Βυζαντινού Πρίγκιπα στον Ιταλό πρίγκιπα πως διοικεί λαό γεννημένο να ψαρεύει μονάχα, μαζί με το περιστατικό που διασώζεται πως σε ένα προδότη Αλβανό που νίκησε και τράπηκε σε φυγή, απέστειλε: τσάπα, άροτρο και δρέπανο για να επανέλθει στην πατρογονική του εργασία· μαρτυρά πως ήταν μυημένος στην Πλατωνική Διδασκαλία του Σοφού της εποχής του Γεωργίου Γεμιστού Πλήθωνα. Οι αγρότες και οι πολεμιστές πρέπει να είναι ξεχωριστά σώματα μέσα στην κοινωνία. Στη διδασκαλία του Πλήθωνα ήταν μυημένος και ο Τελευταίος Αυτοκράτορας των Ελλήνων: Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Μυημένος λοιπόν στην Πλατωνική Φιλοσοφία, ο Γεώργιος Καστριώτης α) διατηρούσε τακτικό ετοιμοπόλεμο στρατό και β) είχε τη διοίκηση του κράτους του σ’ ένα κέντρο που ήταν το άπαρτο κάστρο του, στη γενέτειρά του.
Σημείωση Αρθρογράφου: Έμαθα μόλις το 2008 για το Μεγάλο και Λησμονημένο Ήρωα του Μεσαιωνικού Ελληνισμού που υπερασπίστηκε την Τιμή, το Αίμα και τα Λάβαρα του Έθνους μας και μετά την Άλωση της Πόλης από το περιοδικό ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ που είχε εκδοθεί 28 Οκτωβρίου 2000 με το παραπάνω εξώφυλλο. Η μορφή του έφιππου κατάφρακτου πολεμιστή με το σπαθί στο χέρι, το μυστηριακό κράνος, η μακριά άσπρη γεννειάδα του και ο μαύρος δικέφαλος αετός με μαγνήτισαν. Στο σχολείο δεν είχα ακούσει ποτέ ούτε το όνομά του. Αλήθεια, οι βουλευτές σύντροφοι και ομοϊδεάτες της κα Ρεπούση και Δραγώνα έχουν το θάρρος να αναγνώσουν το παρόν άρθρο στη Βουλή;
